Anatol Mikułko

Anatol Mikułko
Data urodzenia

1910

Data śmierci

1955

Zawód, zajęcie

lekarz, dziennikarz, poeta

Anatol Mikułko (ur. 1910, zm. 1955) – polski lekarz, dziennikarz, poeta.

Życiorys

Urodzony w 1910[1]. Pochodził z rodziny chłopskiej[2] z okolic Nowogródka[3]. Z wykształcenia był lekarzem ginekologiem[4]. Przed wojną związany był z wileńskim środowiskiem literackim i grupą Smugi[5] a później Žagary; był redaktorem czasopisma grupy o tej samej nazwie[6]. Był też członkiem komitetu redakcyjnego przedwojennego czasopisma „Po prostu” i lewicowego dwutygodnika „Karta"[2]. W czasie wojny pisał dla komunistycznych „Prawdy Wileńskiej” i „Nowych Widnokręgów”, publikując głównie teksty literacko-poetyczne[2][7]. Wstąpił do Ludowego Wojska Polskiego, gdzie został oficerem polityczno-wychowaczym w randze kapitana[7]. Od 1944 zaczął publikować teksty dziennikarskie, początkowo w "Rzeczypospolitej"[2][7]. Pierwszy redaktor naczelny "Dziennika Bałtyckiego" (od 12 V 1945 do 17 V 1945)[7]. Później został redaktorem naczelnym "Dziennika Łódzkiego" (1945–1950)[2]. Zmarł w 1955[1].

Źródła

  1. ↑ a b Liliana Narkowicz, Tyszkiewiczowie z Waki, Wydawn. "DiG", 2010, s. 385, ISBN 978-83-7181-661-1 [dostęp 2022-02-10] (pol.).
  2. ↑ a b c d e Kwartalnik historii prasy polskiej, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1991, s. 24 [dostęp 2022-02-10] (pol.).
  3. ↑ Tadeusz Bujnicki, Krzysztof Biedrzycki, Poezja i poeci w Wilnie lat 1920-1940: studia, TAiWPN Universitas, 2003, s. 225, ISBN 978-83-242-0077-1 [dostęp 2022-02-10] (pol.).
  4. ↑ Lesław M. Bartelski, Termopile literackie: Polska 1939-1945, Instytut Wydawniczy Pax, 2002, s. 300, ISBN 978-83-211-1635-8 [dostęp 2022-02-10] (pol.).
  5. ↑ Anna Szawerna-Dyrszka, Wileńskie pismo „Comoedia” – jeszcze jedno ogniwo awangardy, 2018, DOI: 10.15584/tik.2018.21, ISSN 2299-8365 [dostęp 2022-02-10].
  6. ↑ Tadeusz Kłak, Materiały do dziejów awangardy, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1975, s. 205 [dostęp 2022-02-10] (pol.).
  7. ↑ a b c d Dorota Ceglarska. "ZAŁOŻYCIELE I REDAKTORZY NACZELNI DZIENNIKÓW „CZYTELNIKÓWSKICH”." Kwartalnik Historii Prasy Polskiej 30: 1.