Anatole Litvak

Anatole Litvak
Ilustracja
Prawdziwe imię i nazwisko

Michaił Anatol Litwak

Data i miejsce urodzenia

10 maja 1902
Kijów

Data i miejsce śmierci

15 grudnia 1974
Neuilly-sur-Seine

Zawód

reżyser i producent filmowy

Lata aktywności

1930-70

Anatole Litvak, właśc. Michaił Anatol Litwak (ros. Анатоль Литвак) (ur. 10 maja 1902 w Kijowie, zm. 15 grudnia 1974 w Neuilly-sur-Seine) – amerykański reżyser i producent filmowy pochodzący z Ukrainy.

Życiorys

Był nominowany do Oscara za reżyserię filmu Kłębowisko żmij (1948).

Reżyser pochodził z żydowskiej rodziny Litwaków z terenów dzisiejszej Ukrainy. Jako młody chłopak wyjechał do Sankt Petersburga, gdzie pracował w teatrze i uczył się w szkole dramatycznej.

W latach 20 XX w. przeniósł się do Niemiec, skąd uciekł po dojściu do władzy Hitlera. Później przebywał w Wielkiej Brytanii i Francji, gdzie zapewnił sobie w końcu kontrakt w Hollywood i wyjechał do Stanów Zjednoczonych.

W swej karierze realizował filmy zarówno w USA, jak i w Europie. W czasie II wojny światowej wraz z Frankiem Caprą realizował dla Sił Zbrojnych Stanów Zjednoczonych cykl propagandowych filmów dokumentalnych Dlaczego walczymy?.

Zasiadał w jury konkursu głównego na 8. MFF w Cannes (1955).

Wybrana filmografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Litvak, Anatole.jpg
Studio publicity portrait of Anatole Litvak from http://www.acertaincinema.com/browse/person/anatole-litvak/?p1=1&p2=1&p3=1&p4=1
Copyright details

Additional source information:

This is a publicity photo taken to promote a film actor. As stated by film production expert Eve Light Honthaner in The Complete Film Production Handbook, (Focal Press, 2001 p. 211.):

"Publicity photos (star headshots) have traditionally not been copyrighted. Since they are disseminated to the public, they are generally considered public domain, and therefore clearance by the studio that produced them is not necessary."

Nancy Wolff, includes a similar explanation:

"There is a vast body of photographs, including but not limited to publicity stills, that have no notice as to who may have created them." (The Professional Photographer's Legal Handbook By Nancy E. Wolff, Allworth Communications, 2007, p. 55.)

Film industry author Gerald Mast, in Film Study and the Copyright Law (1989) p. 87, writes:

"According to the old copyright act, such production stills were not automatically copyrighted as part of the film and required separate copyrights as photographic stills. The new copyright act similarly excludes the production still from automatic copyright but gives the film's copyright owner a five-year period in which to copyright the stills. Most studios have never bothered to copyright these stills because they were happy to see them pass into the public domain, to be used by as many people in as many publications as possible."
Kristin Thompson, committee chairperson of the for Cinema and Media Studies writes in the conclusion of a 1993 conference with cinema scholars and editors, that they "expressed the opinion that it is not necessary for authors to request permission to reproduce frame enlargements. . . [and] some trade presses that publish educational and scholarly film books also take the position that permission is not necessary for reproducing frame enlargements and publicity photographs."[1]