Anatolij Aleksandrow (fizyk)

Anatolij Pietrowicz Aleksandrow
Ilustracja
Anatolij Aleksandrow na rosyjskim znaczku pocztowym
Data i miejsce urodzenia

13 lutego 1903
Taraszcza

Data i miejsce śmierci

3 lutego 1994
Moskwa

akademik nauk ścisłych
Specjalność: fizyka
Alma Mater

Uniwersytet Kijowski

Instytut

Instytut Energii Atomowej

Instytucja

Akademia Nauk ZSRR

Odznaczenia
Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Złota Gwiazda Bohatera Pracy Socjalistycznej Nagroda Leninowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska Nagroda Stalinowska
Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order Lenina Order LeninaOrder Rewolucji Październikowej Order Wojny Ojczyźnianej I klasy Order Czerwonego Sztandaru Pracy

Anatolij Pietrowicz Aleksandrow (ros. Анато́лий Петро́вич Алекса́ндров, ur. 13 lutego 1903 w Taraszczy, zm. 3 lutego 1994 w Moskwie) – radziecki fizyk, pedagog, prezydent Akademii Nauk ZSRR (1975-1986), trzykrotny Bohater Pracy Socjalistycznej (1954, 1960 i 1973).

Życiorys

Urodzony w rodzinie rosyjskiego sędziego pokoju, kształcił się w 1 Szkole Realnej w Kijowie, później w 6 Kijowskiej Szkole Pracowniczej, działał w kółku fizyczno-chemicznym szkół średnich Kijowa. Później studiował na Uniwersytecie Kijowskim, po ukończeniu którego nauczał fizyki i chemii w jednej z kijowskich szkół, pracował w Kijowskim Instytucie Rentgenowskim (Medycznym)m na Wydziale Rentgenowsko-Fizycznym, zajmował się fizyką dielektryków. Jego (i innych pracowników wydziału) eksperymentalne prace przyciągnęły uwagę Abrama Ioffego, dzięki czemu od 1930 pracował w Instytucie Fizyczno-Technicznym w Leningradzie, gdzie zaczął zajmować się właściwościami elektrycznymi i mechanicznymi polimerów, w 1933 opracował metodę otrzymywania mrozoodpornej gumy z syntetycznego kauczuku, która znalazła szerokie zastosowanie w lotnictwie i artylerii. Podczas II wojny światowej kierował pracami ochrony statków przed minami magnetycznymi i torpedami, poza tym wspólnie z I. Kurczatowem i N. Tuczkiewiczem stworzył metodę ochrony przeciwminowej, dzięki czemu w czasie wojny żaden statek wyposażony w odpowiedni system nie został zniszczony przez miny magnetyczne. Od 1943 brał udział w pracach nad stworzeniem broni atomowej, pracował w Laboratorium nr 2 Akademii Nauk ZSRR, w latach 1946-1955 dyrektor Instytutu Problemów Akademii Nauk ZSRR, od 1953 akademik Akademii Nauk ZSRR. Od 1955 zastępca dyrektora, a od 1960 dyrektor Instytutu Energii Atomowej, w latach 1975-1986 prezydent Akademii Nauk ZSRR, od 1988 honorowy dyrektor Instytutu Energii Atomowej im. Kurczatowa. W 1977 r. został członkiem zagranicznym PAN[1]. Wniósł wielki wkład w stworzenie atomowej floty podwodnej ZSRR. Od 1961 członek KPZR, od 1966 członek KC KPZR. Deputowany do Rady Najwyższej ZSRR V, VI i od IX do XI kadencji. Honorowy obywatel Siewierodwińska (1983). Pochowany na Cmentarzu Mitińskim w Moskwie[2].

Odznaczenia i nagrody

i medale.

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Order of Lenin Ribbon Bar.svg
Ribbon bar for the Soviet decoration Order of Lenin. Drawn by Zscout370.
POL Order Wojny Ojczyźnianej 1kl BAR.svg
Baretka: Order Wojny Ojczyźnianej I klasy
2003. Марка России 0818 hi.jpg
Почтовая марка России. На марке изображен портрет Анатолия Петровича Александрова, атомоход «Арктика», реактор атомного ледокола. Художник — Хания Бетрединова. Номер (ЦФА) — 818. Тираж — 250 тыс. экз.
Hero of Socialist Labor medal.png
Medal “Gold Star” of a “Hero of the Soсialist Labor of the Soviet Union”
Medal Stalin Prize.png
Stalin Prize Medal