Anatolij Kulikow

Anatolij Kulikow

Анатолий Сергеевич Куликов

(c) Council.gov.ru, CC BY 4.0
generał armii
Data i miejsce urodzenia	4 września 1946 Kraj Stawropolski
Przebieg służby
Lata służby	1966–1998
Formacja	wojska wewnętrzne ZSRR wojska wewnętrzne FR
Stanowiska	wicepremier Federacji Rosyjskiej – minister spraw wewnętrznych Federacji Rosyjskiej
Główne wojny i bitwy	kryzys konstytucyjny w Rosji, I wojna czeczeńska, wojna osetyjsko-inguska
Odznaczenia

Anatolij Kulikow (ros. Анатолий Сергеевич Куликов; ur. 4 września 1946) – radziecki i rosyjski dowódca wojskowy, generał armii Sił Zbrojnych Federacji Rosyjskiej, członek RSMD.

Życiorys

Ukończył Ordżonikidzką Wyższą Ogólnowojskową Szkołę Dowódczą Wojsk Wewnętrznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ZSRR, Akademię Wojskową im. Michaiła Frunzego, Wojskową Akademię Sztabu Generalnego Sił Zbrojnych ZSRR im. K.J. Woroszyłowa; doktor nauk ekonomicznych. Pełnił służbę w wojskach wewnętrznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych na wszystkich stanowiskach od dowódcy plutonu do dowódcy wojsk. Uczestniczył w działaniach na terenie katastrofy w elektrowni atomowej w Czarnobylu.

W latach 1990-1992 był szefem Wydziału Wojsk Wewnętrznych Ministerstwa Spraw Wewnętrznych ds. Północnego Kaukazu i Zakaukazia. Od lutego do lipca 1995 brał udział w działaniach na terenie Republiki Czeczenii i Kaukazu Północnego. Od lipca 1995 - Minister Spraw Wewnętrznych Federacji Rosyjskiej; od lutego 1997 - wicepremier Federacji Rosyjskiej - minister spraw wewnętrznych Federacji Rosyjskiej. Był członkiem Rady Obrony Federacji Rosyjskiej i Rady Bezpieczeństwa Federacji Rosyjskiej.

Od 1999 - Przewodniczący Komitetu Organizacyjnego ds. Utworzenia Światowego Forum Zwalczania Przestępczości i Terroryzmu - międzynarodowej organizacji pozarządowej, od 2001 - przewodniczący jej Zarządu.

Poseł do Dumy Państwowej Federacji Rosyjskiej trzeciego (2000-2003) i czwartego (2004-2007) zjazdu. Członek Rady Ekspertów Organizacji Układu o Bezpieczeństwie Zbiorowym. Prezydent Klubu Liderów Wojskowych Federacji Rosyjskiej. Autor kilku książek oraz ponad 280 artykułów i publikacji naukowych. Posiada nagrody państwowe i tytuły honorowe^[1].

Od 2006 w rezerwie^[2].

Przypisy