Anatra Anade

Anatra Anade
Dane podstawowe
Państwo	Imperium Rosyjskie
Producent	Anatra Awiacionnyj Zawod
Konstruktor	inż. Elysée Alfred Descamps
Typ	samolot rozpoznawczy
Konstrukcja	dwupłat
Załoga	2
Historia
Data oblotu	19.12.1915
Lata produkcji	1915-1917
Liczba egzemplarzy	170
Dane techniczne
Napęd	Clegret
Moc	110 KM
Wymiary
Rozpiętość	11,5 m
Długość	7,7 m
Wysokość	3,25 m
Powierzchnia nośna	35 m2
Masa
Własna	515 kg
Startowa	865 kg
Zapas paliwa	125 l
Osiągi
Prędkość maks.	132 km/h
Prędkość przelotowa	114 km/h
Prędkość minimalna	65 km/h
Prędkość wznoszenia	145 m/min.
Pułap	4000 m
Zasięg	350 km
Długotrwałość lotu	3 h 30 min
Rozbieg	60 m
Dobieg	90 m
Dane operacyjne
Uzbrojenie
1 ruchomy karabin maszynowy obserwatora, 30 kg bomb
Użytkownicy
Rosja, RFSRR, Ukraina, Austro-Węgry, Polska
Rzuty

Anatra Anade – rosyjski dwumiejscowy samolot rozpoznawczy z okresu I wojny światowej.

Historia

W połowie 1915 roku inżynier Elysée Alfred Descamps przystąpił w zakładach Anatra Aviacionnyj Zawod w Odessie do budowy samolotu własnego projektu. W założeniu miała to być maszyna odpowiadająca aktualnym zapotrzebowaniom rosyjskiego lotnictwa - dwumiejscowy samolot wielozadaniowy, zdolny do użycia w roli samolotu rozpoznawczego, współpracy z artylerią i lekkiego bombowca. Samolot został nazwany Anatra Anade i oblatany 19 grudnia 1915 roku przez pilota doświadczalnego Jeana Robineta. Pierwszy lot wykazał problemy związane ze sterownością i statecznością maszyny. Zostały one usunięte poprzez zmianę kąta natarcia skrzydeł, powiększenie powierzchni usterzenia i lotek oraz przesunięcie środka ciężkości do przodu. Egzemplarze seryjne, wyposażone w silnik Clegret o mocy 110 KM, były produkowane pod oznaczeniem „Anakle” lub „Dekan”. 26 kwietnia 1916 roku samolot został zaakceptowany przez Główną Dyrekcję Wojenno-Techniczną (Главное Военно-Tехническое Управление) i dostawy do jednostek frontowych rozpoczęto w maju 1916 roku. Oprócz wersji bojowej skonstruowano wersję szkolną wyposażoną w podwójny układ sterowania i wzmocnione podwozie.

Samolot został szybko wycofany z użycia bojowego, był zbyt powolny i za słabo uzbrojony. Po zakończeniu wojny samolot był używany przez lotnictwo Armii Czerwonej jako maszyna szkolna.

Użycie w polskim lotnictwie

Samolot nie był używany w lotnictwie Wojska Polskiego, trzy egzemplarze (o numerach fabrycznych 806, 810 i 811) były na wyposażeniu I Polskiego Oddziału Awiacyjnego II Korpusu Polskiego gen. Józefa Hallera. Samoloty te nie były używane w locie, przechowywano je zdemontowane w hangarze do 19 kwietnia 1918 roku. Po rozbrojeniu polskich jednostek samoloty zostały przejęte przez lotnictwo armii austro-węgierskiej.

Konstrukcja

Dwumiejscowy dwupłat o konstrukcji drewnianej. Kadłub o przekroju prostokątnym, przód kryty sklejką, tył płótnem. Kabiny załogi otwarte, przednią zajmował pilot tylną obserwator. Płaty dwudźwigarowe o konstrukcji drewnianej z płóciennym pokryciem, dwudzielne, z lotkami na górnym płacie. Komora płatów usztywniona słupkami i linkowymi naciągami. Do transportu i magazynowania istniała możliwość składania płatów. Usterzenie klasyczne, drewniane, kryte płótnem. Podwozie trójpunktowe z płozą ogonową, wyposażone w amortyzację gumową. Zbiornik paliwa o pojemności 125 l, podzielony na trzy komory w celu zmniejszenia niebezpieczeństw związanych z przestrzeleniem. Napęd stanowił rotacyjny silnik gwiazdowy Clagnet o mocy 110 KM, napędzający stałe, dwułopatowe śmigło. Osłona silnika była wykonana z blachy aluminiowej.

Bibliografia

• Andrzej Glass. Antra - DK "Anakle". „Skrzydlata Polska”. 52/1971, s. 19, 26 grudnia 1971. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności. ISSN 0137-866X. OCLC 839207783. 
• Andrzej Morgała: Samoloty wojskowe w Polsce 1918-1924. Warszawa: Bellona, Lampart, 1997, s. 116. ISBN 83-86776-34-X. OCLC 313074530.
• Анаде (ros.). airwar.ru. [dostęp 2020-03-17].