Anders Järryd

Anders Järryd

Państwo	Szwecja
Data i miejsce urodzenia	13 lipca 1961 Lidköping
Wzrost	180 cm
Gra	praworęczna, oburęczny backhand
Status profesjonalny	1980
Zakończenie kariery	1996
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	8
Najwyżej w rankingu	5 (22 lipca 1985)
Australian Open	QF (1987, 1988)
Roland Garros	4R (1984, 1985)
Wimbledon	SF (1985)
US Open	QF (1985)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	58
Najwyżej w rankingu	1 (12 sierpnia 1985)
Australian Open	W (1987)
Roland Garros	W (1983, 1987, 1991)
Wimbledon	W (1989, 1991)
US Open	W (1987, 1991)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Szwecja Igrzyska olimpijskie brąz Seul 1988 tenis ziemny (gra podwójna)

Anders Pierre Järryd (ur. 13 lipca 1961 w Lidköping) – szwedzki tenisista, zwycięzca 8 turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa, brązowy medalista olimpijski z Seulu (1988).

Należał do graczy umiejętnie łączących obie specjalności tenisowe, w latach 1984–1985 będąc klasyfikowanym w czołowych dziesiątkach rankingów światowych zarówno gry pojedynczej, jak i podwójnej. W tej drugiej klasyfikacji zajmował pozycję lidera łącznie przez 106 tygodni.

Kariera tenisowa

Specjalista od gry podwójnej

Zawodowa kariera Järryda przypadła na lata 1980–1996. Większe sukcesy odnosił w grze podwójnej, odnosząc łącznie 58 zwycięstw w zawodach rangi ATP World Tour i w kolejnych 32 imprezach dochodząc do finałów. Pierwszy turniej wygrał w 1981 roku w austriackim Linzu, mając za partnera Hansa Simonssona; z graczem tym stworzył parę, która w tymże 1981 roku wygrała jeszcze turniej w Barcelonie, w 1982 roku cztery kolejne imprezy, a w 1983 roku trzy turnieje, m.in. wielkoszlemowy Roland Garros. W 1984 roku Szwedzi wygrali Masters Grand Prix w Londynie, zawody rozgrywane wówczas u progu sezonu jako podsumowanie poprzedniego.

W 1984 roku Järryd sukcesy odnosił nie tylko w parze z Simonssonem, ale i Tomášem Šmídem i Stefanem Edbergiem. Z Edbergiem awansował do finału US Open, ale szwedzka para musiała uznać wyższość Tomáša Šmída i Johna Fitzgeralda. Sezon Järryd zakończył z pięcioma triumfami turniejowymi. W następnym roku, 1985, osiągnął 10, z czego 9 wygrał. Dało mu w sierpniu po raz pierwszy awans na pozycję lidera rankingu deblistów. Wśród zwycięstw Järryda z sezonu 1985 znajduje się impreza Masters Grand Prix, tym razem w parze ze Stefanem Edbergiem.

Järryd i Edberg powtórzyli sukces w Masters Grand Prix w kolejnym roku, pokonując w finale Guy Forgeta i Yannicka Noaha. Jeden turniej w 1986 Järryd wygrał w parze z Joakimem Nyströmem, a z Edbergiem był w wielkoszlemowym finale w Paryżu, ponownie przegrywając z Fitzgeraldem i Šmídem. Skuteczniej Szwed grał w finałach turniejów wielkiego szlema w 1987 roku; z Edbergiem triumfował w Australian Open, z Robertem Seguso w Rolandzie Garrosie, ponownie z Edbergiem w US Open. Do skompletowania wielkiego szlema zabrakło Järrydowi Wimbledonu, gdzie w półfinale, grając w parze z Edbergiem, musiał uznać wyższość Sergio Casala i Emilio Sáncheza. Poza najważniejszymi turniejami Järryd wygrał w 1987 roku pięć kolejnych turniejów oraz uczestniczył w jednym finale.

Po 1987 roku Edberg skoncentrował się bardziej na karierze singlowej, a Järryd znalazł sobie nowego regularnego partnera w osobie Johna Fitzgeralda. W 1988 roku współpraca ta zaowocowała wygraną w Miami oraz finałami Rolanda Garrosa i Wimbledonu, a w 1989 roku – wimbledońskim triumfem i finałem Masters Grand Prix. Po sezonie 1990, kiedy Järryd po raz pierwszy od dziewięciu lat pozostał bez wygranego turnieju, w 1991 roku Szwed ponownie wygrał trzy imprezy wielkoszlemowe. Tym razem triumfował w Paryżu, Londynie i Nowym Jorku, za każdym razem z Fitzgeraldem. Rok Järryd i Fizgerald zakończyli zwycięstwem w zawodach ATP World Tour World Championships.

W 1992 roku Järryd wygrał dwa turnieje z Fitzgeraldem i dalsze dwa z innymi partnerami, a w finale ATP World Tour World Championships w Johannesburgu (z Fitzgeraldem) uległ Toddowi Woodbridge’owi i Markowi Woodforde’owi, chociaż wcześniej w tej samej imprezie szwedzko-australijska para pokonała tych rywali w meczu grupowym. W 1993 roku Järryd po raz ostatni wystąpił w wielkoszlemowym finale, w Australian Open (po raz kolejny w duecie z Fitzgeraldem) ponosząc porażkę z Lauriem Warderem i Daniem Visserem. W tymże roku Szwed podjął współpracę deblową z Henrikiem Holmem, z którym wygrał dwa turnieje. Dwa turnieje z Holmem Järryd wygrał również w 1994 roku, a w 1995 roku częściowo powrócił do wspólnej gry z Fitzgeraldem osiągając dwa finały. Skuteczniej zawodnik szwedzki grał w parze z Martinem Dammem (dwie wygrane turniejowe). W czerwcu 1996 roku po raz ostatni doszedł do finału turniejowego, przegrywając w Rosmalen z Pavlem Víznerem i Paulem Kilderry’m; jego partnerem w tej imprezie był Daniel Nestor.

W grze pojedynczej

W grze pojedynczej Anders Järryd należał do ścisłej czołówki światowej w połowie lat 80. XX wieku. Wygrał łącznie 8 turniejów z cyklu ARP World Tour, pierwsze dwa w 1982 roku – w Linzu i Ankonie; był również 16-krotnie w finałach turniejowych, poczynając od Båstad w 1981 roku. W 1984 roku wygrał turnieje w Hilversum i Sydney, był w finałach w Båstad i Cincinnati. W 1985 roku triumfował w Brukseli; dzięki tym rezultatom, jak również półfinałowi na Wimbledonie, awansował w lipcu tegoż roku na najwyższe w karierze miejsce w rankingu singlowym – nr 5. Na turnieju wimbledońskim pokonał m.in. Scotta Davisa, a w półfinale przegrał z późniejszym zwycięzcą, Borisem Beckerem.

W pozostałych turniejach wielkoszlemowych Järryd dochodził w grze pojedynczej co najmniej do ćwierćfinałów – w 1985 roku na US Open, w 1987 i 1988 w Australian Open. W 1987 roku był w ćwierćfinale Wimbledonu, eliminując m.in. Miloslava Mecira. W 1996 roku, na Wimbledonie, zagrał swój ostatni singlowy mecz w rozgrywkach wielkoszlemowych, ulegając w I rundzie Chrisowi Wilkinsonowi. Po 1985 roku Järryd odniósł zwycięstwa w Dallas (1986), Wiedniu (1990) i Rotterdamie (1993). W 1994 roku doszedł do finału w Pekinie, a w 1995 roku w Rosmalen.

W turnieju Masters Grand Prix w grze pojedynczej Szwed grał dwukrotnie, w 1985 roku przegrywając w ćwierćfinale w Johnem McEnroe, a rok później ulegając w półfinale Borisowi Beckerowi.

Karierę zawodową Anders Järryd zakończył jesienią 1996 roku, zarobiwszy na kortach niemal pięć i pół miliona dolarów. Próbował swoich sił również w rozgrywkach seniorów, w ramach ATP Champions Tour wygrywając w 2001 roku turniej na Majorce (był także w finałach w Aland w 2001 roku i na Majorce w 2002 roku).

Reprezentant Szwecji

Anders Järryd reprezentował kraj ns igrzyskach olimpijskich i w rozgrywkach drużynowych. Na igrzyskach olimpijskich wystąpił dwukrotnie. W 1988 roku w Seulu doszedł do półfinału gry podwójnej, mając za partnera Stefana Edberga; Szwedzi ulegli Sergio Casalowi oraz Emilio Sánchezowi i zdobyli brązowy medal (meczu o 3. miejsce wówczas nie rozgrywano). W drodze do półfinału Järryd i Edberg wyeliminowali m.in. reprezentantów Niemiec Carla-Uwe Steeba i Erica Jelena. Z gry pojedynczej Järryd odpadł w III rundzie pokonany przez Carla-Uwe Steeba. W 1992 roku w Barcelonie Szwedzi nie powtórzyli sukcesu, już w I rundzie wyeliminowani przez Jima Couriera i Pete’a Samprasa. Na barcelońskich igrzyskach Järryd w grze pojedynczej nie grał.

W latach 1981–1993 Järryd grał w reprezentacji Szwecji w Pucharze Davisa. Dwukrotnie sięgał po trofeum, w 1984 roku jako deblista (pokonał wówczas w spotkaniu finałowym Johna McEnroe i Petera Fleminga, mając za partnera Stefana Edberga), a trzy lata później jako singlista (w finale z Indiami zdobył dwa punkty, pokonując Ramesha Krishnana i Vijaya Amritraja). Ponadto występował w przegranych finałach w 1986 roku (porażka z Australią), 1988 roku i 1989 roku (przegrane z Republiką Federalną Niemiec). Łącznie bilans jego gier w Pucharze Davisa wynosi 36 wygranych przy 17 porażkach, z czego w grze pojedynczej wygrał 16 pojedynków i przegrał 3.

W 2005 nazwisko Järryda wpisano do Hall of Fame tenisa szwedzkiego. Praworęczny Szwed, który ze względu na wadę wzroku musiał grać w szkłach kontaktowych, operował na korcie oburęcznym bekhendem i słynął zarówno z agresywnego returnu, jak i reakcji wolejowych przy siatce, co szczególnie podnosiło jego wartość jako deblisty.

Finały w turniejach ATP World Tour

Gra pojedyncza (8–16)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Finalista	1.	1981	Båstad	Ceglana	Thierry Tulasne	2:6, 3:6
Zwycięzca	1.	1982	Linz	Ceglana	José Higueras	6:4, 4:6, 6:4
Zwycięzca	2.	1982	Ankona	Dywanowa (hala)	Mike De Palmer	6:3, 6:2
Finalista	2.	1983	Båstad	Ceglana	Mats Wilander	1:6, 2:6
Finalista	3.	1983	Montreal	Twarda	Ivan Lendl	2:6, 2:6
Finalista	4.	1984	Båstad	Ceglana	Henrik Sundström	6:3, 5:7, 3:6
Zwycięzca	3.	1984	Hilversum	Ceglana	Tomáš Šmíd	6:3, 6:3, 2:6, 6:2
Finalista	5.	1984	Cincinnati	Twarda	Mats Wilander	6:7, 3:6
Zwycięzca	4.	1984	Sydney	Twarda (hala)	Ivan Lendl	6:3, 6:2, 6:4
Finalista	6.	1985	Toronto	Dywanowa (hala)	Kevin Curren	6:7, 3:6
Zwycięzca	5.	1985	Bruksela	Dywanowa (hala)	Mats Wilander	6:4, 3:6, 7:5
Finalista	7.	1985	Mediolan	Dywanowa (hala)	John McEnroe	4:6, 1:6
Finalista	8.	1985	Sztokholm	Twarda (hala)	John McEnroe	1:6, 2:6
Finalista	9.	1986	Rotterdam	Dywanowa (hala)	Joakim Nyström	0:6, 3:6
Zwycięzca	6.	1986	Dallas	Dywanowa (hala)	Boris Becker	6:7, 6:1, 6:1, 6:4
Finalista	10.	1987	Wembley	Dywanowa (hala)	Ivan Lendl	3:6, 2:6, 5:7
Finalista	11.	1989	Rotterdam	Dywanowa (hala)	Jakob Hlasek	1:6, 5:7
Finalista	12.	1989	San Francisco	Dywanowa (hala)	Brad Gilbert	5:7, 2:6
Zwycięzca	7.	1990	Wiedeń	Dywanowa (hala)	Horst Skoff	6:3, 6:3, 6:1
Finalista	13.	1991	Kopenhaga	Dywanowa (hala)	Jonas Svensson	7:6(5), 2:6, 2:6
Finalista	14.	1992	Kopenhaga	Dywanowa (hala)	Magnus Larsson	4:6, 6:7(5)
Zwycięzca	8.	1993	Rotterdam	Dywanowa (hala)	Karel Nováček	6:3, 7:5
Finalista	15.	1994	Pekin	Dywanowa (hala)	Michael Chang	5:7, 5:7
Finalista	16.	1995	Rosmalen	Trawiasta	Karol Kučera	6:7(7), 6:7(4)

Gra podwójna (58–32)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1981	Linz	Twarda (hala)	Hans Simonsson	Brad Drewett Pavel Složil	6:4, 7:6
Finalista	1.	1981	Båstad	Ceglana	Hans Simonsson	Mark Edmondson John Fitzgerald	6:2, 5:7, 0:6
Finalista	2.	1981	Bordeaux	Ceglana	Jim Gurfein	Andrés Gómez Belus Prajoux	5:7, 3:6
Zwycięzca	2.	1981	Barcelona	Ceglana	Hans Simonsson	Hans Gildemeister Andrés Gómez	6:1, 6:4
Zwycięzca	3.	1982	Linz	Ceglana	Hans Simonsson	Rod Frawley Paul Kronk	6:2, 6:0
Finalista	3.	1982	Hamburg	Ceglana	Hans Simonsson	Pavel Složil Tomáš Šmíd	4:6, 3:6
Zwycięzca	4.	1982	Båstad	Ceglana	Hans Simonsson	Joakim Nyström Mats Wilander	0:6, 6:3, 7:6
Finalista	4.	1982	Bordeaux	Ceglana	Hans Simonsson	Hans Gildemeister Andrés Gómez	4:6, 2:6
Zwycięzca	5.	1982	Barcelona	Ceglana	Hans Simonsson	Carlos Kirmayr Cássio Motta	6:3, 6:2
Zwycięzca	6.	1982	Ankona	Dywanowa (hala)	Hans Simonsson	Tim Gullikson Bernard Mitton	4:6, 6:3, 7:6
Zwycięzca	7.	1983	Nancy	Twarda (hala)	Jan Gunnarsson	Ricardo Acuña Belus Prajoux	7:5, 6:3
Finalista	5.	1983	Monachium	Ceglana	Tomáš Šmíd	Chris Lewis Pavel Složil	4:6, 2:6
Zwycięzca	8.	1983	French Open, Paryż	Ceglana	Hans Simonsson	Mark Edmondson Sherwood Stewart	7:6, 6:4, 6:2
Finalista	6.	1983	Båstad	Ceglana	Hans Simonsson	Joakim Nyström Mats Wilander	6:1, 6:7, 6:7
Zwycięzca	9.	1983	Barcelona	Ceglana	Hans Simonsson	Jim Gurfein Erick Iskersky	7:5, 6:3
Zwycięzca	10.	1983	Sztokholm	Twarda (hala)	Hans Simonsson	Peter Fleming Johan Kriek	6:3, 6:4
Zwycięzca	11.	1984	Londyn WCT	Dywanowa (hala)	Hans Simonsson	Tomáš Šmíd Pavel Složil	1:6, 6:3, 3:6, 6:4, 6:3
Zwycięzca	12.	1984	Luksemburg	Dywanowa (hala)	Tomáš Šmíd	Mark Edmondson Sherwood Stewart	6:3, 7:5
Zwycięzca	13.	1984	Hamburg	Ceglana	Stefan Edberg	Heinz Günthardt Balázs Taróczy	6:3, 6:1
Zwycięzca	14.	1984	Hilversum	Ceglana	Tomáš Šmíd	Broderick Dyke Michael Fancutt	6:4, 5:7, 7:6
Finalista	7.	1984	US Open, Nowy Jork	Twarda	Stefan Edberg	John Fitzgerald Tomáš Šmíd	6:7(5), 3:6, 3:6
Zwycięzca	15.	1984	Sydney	Twarda (hala)	Hans Simonsson	Mark Edmondson Sherwood Stewart	6:4, 6:4
Zwycięzca	16.	1985	Toronto	Dywanowa (hala)	Peter Fleming	Glenn Layendecker Glenn Michibata	7:6, 6:2
Zwycięzca	17.	1985	Bruksela	Dywanowa (hala)	Stefan Edberg	Kevin Curren Wojciech Fibak	6:3, 7:6
Zwycięzca	18.	1985	Mediolan	Dywanowa (hala)	Heinz Günthardt	Broderick Dyke Wally Masur	6:2, 6:1
Zwycięzca	19.	1985	Rzym	Ceglana	Mats Wilander	Ken Flach Robert Seguso	4:6, 6:3, 6:2
Zwycięzca	20.	1985	Båstad	Ceglana	Stefan Edberg	Sergio Casal Emilio Sánchez	6:0, 7:6
Finalista	8.	1985	Montreal	Twarda	Stefan Edberg	Ken Flach Robert Seguso	7:5, 6:7, 3:6
Zwycięzca	21.	1985	Cincinnati	Twarda	Stefan Edberg	Joakim Nyström Mats Wilander	4:6, 6:2, 6:3
Zwycięzca	22.	1985	Sydney	Twarda (hala)	John Fitzgerald	Mark Edmondson Kim Warwick	6:3, 6:2
Zwycięzca	23.	1985	Wembley	Dywanowa (hala)	Guy Forget	Boris Becker Slobodan Živojinović	7:5, 4:6, 7:5
Zwycięzca	24.	1986	Nowy Jork	Dywanowa (hala)	Stefan Edberg	Joakim Nyström Mats Wilander	6:1, 7:6
Finalista	9.	1986	Filadelfia	Dywanowa (hala)	Stefan Edberg	Scott Davis David Pate	6:7, 6:3, 3:6, 5:7
Finalista	10.	1986	Memphis	Dywanowa (hala)	Guy Forget	Ken Flach Robert Seguso	4:6, 6:4, 6:7
Finalista	11.	1986	Boca West	Twarda	Stefan Edberg	Brad Gilbert Vincent Van Patten	walkower
Zwycięzca	25.	1986	Madryt	Ceglana	Joakim Nyström	Jesus Colas David De Miguel	6:2, 6:2
Finalista	12.	1986	French Open, Paryż	Ceglana	Stefan Edberg	John Fitzgerald Tomáš Šmíd	6:3, 4:6, 6:3, 6:7(4), 12:14
Zwycięzca	26.	1986	Los Angeles	Twarda	Stefan Edberg	Peter Fleming John McEnroe	3:6, 7:5, 7:6
Zwycięzca	27.	1986	Londyn	Dywanowa (hala)	Stefan Edberg	Guy Forget Yannick Noah	6:3, 7:6, 6:3
Zwycięzca	28.	1987	Australian Open, Melbourne	Trawiasta	Stefan Edberg	Peter Doohan Laurie Warder	6:4, 6:4, 7:6(3)
Zwycięzca	29.	1987	Rotterdam	Dywanowa (hala)	Stefan Edberg	Chip Hooper Mike Leach	3:6, 6:3, 6:3
Finalista	13.	1987	Tokio	Twarda	Andrés Gómez	Paul Annacone Kevin Curren	4:6, 6:7
Zwycięzca	30.	1987	French Open, Paryż	Ceglana	Robert Seguso	Guy Forget Yannick Noah	6:7, 6:7, 6:3, 6:4, 6:2
Zwycięzca	31.	1987	Båstad	Ceglana	Stefan Edberg	Emilio Sánchez Javier Sánchez	7:6, 6:3
Zwycięzca	32.	1987	US Open, Nowy Jork	Twarda	Stefan Edberg	Ken Flach Robert Seguso	7:6(1), 6:2, 4:6, 5:7, 7:6(2)
Zwycięzca	33.	1987	Bazylea	Twarda (hala)	Tomáš Šmíd	Stanislav Birner Jaroslav Navrátil	6:4, 6:3
Zwycięzca	34.	1987	Sztokholm	Twarda (hala)	Stefan Edberg	Jim Grabb Jim Pugh	6:3, 6:4
Zwycięzca	35.	1988	Key Biscayne	Twarda	John Fitzgerald	Ken Flach Robert Seguso	7:6, 6:1, 7:5
Finalista	14.	1988	Rzym	Ceglana	Tomáš Šmíd	Jorge Lozano Todd Witsken	3:6, 3:6
Finalista	15.	1988	French Open, Paryż	Ceglana	John Fitzgerald	Andrés Gómez Emilio Sánchez	3:6, 7:6, 4:6, 3:6
Finalista	16.	1988	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	John Fitzgerald	Ken Flach Robert Seguso	4:6, 6:2, 4:6, 6:7
Finalista	17.	1988	Stuttgart	Ceglana	Michael Mortensen	Sergio Casal Emilio Sánchez	6:4, 3:6, 4:6
Zwycięzca	36.	1989	Key Biscayne	Twarda	Jakob Hlasek	Jim Grabb Patrick McEnroe	6:3, krecz
Zwycięzca	37.	1989	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	John Fitzgerald	Rick Leach Jim Pugh	3:6, 7:6, 6:4, 7:6
Finalista	18.	1989	Los Angeles	Twarda	John Fitzgerald	Marty Davis Tim Pawsat	5:7, 6:7
Zwycięzca	38.	1989	Wiedeń	Dywanowa (hala)	Jan Gunnarsson	Paul Annacone Kelly Evernden	6:2, 6:3
Zwycięzca	39.	1989	Paryż	Twarda (hala)	John Fitzgerald	Jakob Hlasek Éric Winogradsky	7:6, 6:4
Finalista	19.	1989	Londyn	Dywanowa (hala)	John Fitzgerald	Jim Grabb Patrick McEnroe	5:7, 6:7, 7:5, 3:6
Finalista	20.	1990	Sztokholm	Dywanowa (hala)	John Fitzgerald	Guy Forget Jakob Hlasek	4:6, 2:6
Finalista	21.	1990	Moskwa	Dywanowa (hala)	John Fitzgerald	Hendrik Jan Davids Paul Haarhuis	4:6, 6:7
Zwycięzca	40.	1991	Rotterdam	Dywanowa (hala)	Patrick Galbraith	Steve DeVries David Macpherson	7:6, 6:2
Finalista	22.	1991	Tokio	Twarda	John Fitzgerald	Stefan Edberg Todd Woodbridge	4:6, 7:5, 4:6
Finalista	23.	1991	Monachium	Ceglana	Danie Visser	Patrick Galbraith Todd Witsken	5:7, 4:6
Zwycięzca	41.	1991	French Open, Paryż	Ceglana	John Fitzgerald	Rick Leach Jim Pugh	6:0, 7:6
Zwycięzca	42.	1991	Wimbledon, Londyn	Trawiasta	John Fitzgerald	Javier Frana Leonardo Lavalle	6:3, 6:4, 6:7, 6:1
Finalista	24.	1991	Båstad	Ceglana	Magnus Gustafsson	Ronnie Båthman Rikard Bergh	4:6, 4:6
Zwycięzca	43.	1991	US Open, Nowy Jork	Twarda	John Fitzgerald	Scott Davis David Pate	6:3, 3:6, 6:3, 6:3
Zwycięzca	44.	1991	Wiedeń	Dywanowa (hala)	Gary Muller	Jakob Hlasek Patrick McEnroe	6:4, 7:5
Zwycięzca	45.	1991	Sztokholm	Dywanowa (hala)	John Fitzgerald	Tom Nijssen Cyril Suk	7:5, 6:2
Zwycięzca	46.	1991	Paryż	Twarda (hala)	John Fitzgerald	Kelly Jones Rick Leach	3:6, 6:3, 6:2
Zwycięzca	47.	1991	Johannesburg	Twarda (hala)	John Fitzgerald	Ken Flach Robert Seguso	6:4, 6:4, 2:6, 6:4
Finalista	25.	1992	Stuttgart	Dywanowa (hala)	John Fitzgerald	Tom Nijssen Cyril Suk	3:6, 7:6, 3:6
Finalista	26.	1992	Tokio	Twarda	John Fitzgerald	Kelly Jones Rick Leach	6:0, 5:7, 3:6
Zwycięzca	48.	1992	Londyn	Trawiasta	John Fitzgerald	Goran Ivanišević Diego Nargiso	6:4, 7:6
Zwycięzca	49.	1992	Bolzano	Dywanowa (hala)	Bent-Ove Pedersen	Tom Nijssen Cyril Suk	6:1, 6:7, 6:3
Zwycięzca	50.	1992	Wiedeń	Dywanowa (hala)	Ronnie Båthman	Kent Kinnear Udo Riglewski	6:3, 7:5
Zwycięzca	51.	1992	Antwerpia	Dywanowa (hala)	John Fitzgerald	Patrick McEnroe Jared Palmer	6:2, 6:2
Finalista	27.	1992	Johannesburg	Twarda	John Fitzgerald	Todd Woodbridge Mark Woodforde	2:6, 6:7, 7:5, 6:3, 3:6
Finalista	28.	1993	Australian Open, Melbourne	Twarda	John Fitzgerald	Danie Visser Laurie Warder	4:6, 3:6, 4:6
Zwycięzca	52.	1993	Dubaj	Twarda	John Fitzgerald	Grant Connell Patrick Galbraith	6:2, 6:1
Zwycięzca	53.	1993	Rotterdam	Dywanowa (hala)	Henrik Holm	David Adams Andriej Olchowski	6:4, 7:6
Zwycięzca	54.	1993	Båstad	Ceglana	Henrik Holm	Brian Devening Tomas Nydahl	6:1, 3:6, 6:3
Zwycięzca	55.	1994	Saragossa	Dywanowa (hala)	Henrik Holm	Martin Damm Karel Nováček	7:5, 6:2
Zwycięzca	56.	1994	Tokio	Twarda	Henrik Holm	Sébastien Lareau Patrick McEnroe	7:6, 6:1
Finalista	29.	1994	Hamburg	Ceglana	Henrik Holm	Scott Melville Piet Norval	3:6, 4:6
Zwycięzca	57.	1995	Rotterdam	Dywanowa (hala)	Martin Damm	Tomás Carbonell Francisco Roig	6:3, 6:2
Zwycięzca	58.	1995	Petersburg	Dywanowa (hala)	Martin Damm	Jakob Hlasek Jewgienij Kafielnikow	6:4, 6:2
Finalista	30.	1995	Tokio	Twarda	John Fitzgerald	Mark Knowles Jonathan Stark	3:6, 6:3, 6:7
Finalista	31.	1995	Hongkong	Twarda	John Fitzgerald	Tommy Ho Mark Philippoussis	1:6, 7:6, 6:7
Finalista	32.	1996	Rosmalen	Trawiasta	Daniel Nestor	Paul Kilderry Pavel Vízner	5:7, 3:6

Bibliografia

• Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-10-17]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-10-17]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-10-17]  (ang.).
• Zbigniew Dutkowski, Encyklopedia tenisowa, w: „Tenis”, nr 4 (94) z czerwca 2006