Anderson Cooper

Anderson Hays Cooper

Anderson Cooper (2010)
Data i miejsce urodzenia	3 czerwca 1967 Nowy Jork
Zawód, zajęcie	dziennikarz, autor
Narodowość	Amerykanin
Alma Mater	Uniwersytet Yale’a
Rodzice	Gloria Vanderbilt, Wyatt Emory Cooper
Partner	Benjamin Maisani
Odznaczenia

Anderson Hays Cooper (ur. 3 czerwca 1967 w Nowym Jorku) – amerykański dziennikarz, autor i osobowość telewizyjna, prowadzący program informacyjny Anderson Cooper 360° w CNN, a także dorocznych CNN Heroes: An All-Star Tribute oraz New Year’s Eve Live.

Życiorys

Urodził się 3 czerwca 1967 w Nowym Jorku, jako najmłodszy syn pisarza Wyatta Emory'ego Coopera oraz artystki, projektantki, pisarki i spadkobierczyni rodzinnej fortuny Glorii Vanderbilt. Jest prapraprawnukiem Corneliusa Vanderbilta, który był potentatem w transporcie morskim i kolejowym. Ojciec Andersona doświadczył serii ataków serca i zmarł 5 stycznia 1978 podczas operacji na otwartym sercu. Cooper wielokrotnie powtarzał po jego śmierci o więzi, jaka ich łączyła oraz o dużych podobieństwach między nimi^[1]. Starszy brat Andersona, Carter Vanderbilt, popełnił samobójstwo 22 lipca 1988, zeskakując na oczach matki z tarasu ich apartamentu położonego na 14. piętrze jednego z nowojorskich wieżowców. Gloria Vanderbilt napisała o śmierci syna w książce A Mother’s Story, w której wyraziła przekonanie, że samobójstwo spowodowane było psychozą wynikającą z alergii na lek przeciw astmie, salbutamol. Anderson wymienia śmierć brata jako jedną z przyczyn wzrostu zainteresowania dziennikarstwem^[1]. Anderson ma także dwóch braci przyrodnich, Leopolda Stanislausa „Stana” Stokowskiego (ur. 1950) oraz Christophera Stokowskiego (ur. 1952), z wcześniejszego małżeństwa matki z Leopoldem Stokowskim, dyrygentem polskiego pochodzenia^[2].

Gdy był dzieckiem, jego zdjęcia (autorstwa Diane Arbus) ukazały się w magazynie „Harper’s Bazaar”^[3]. W wieku trzech lat gościł z matką w jednym z wydań programu The Tonight Show^[4]. Przez trzy lata, w wieku 10-13 lat był modelem Ford Models i brał udział w pokazach Ralpha Laurena, Calvina Kleina oraz Macy’s^[1].

Podczas drugiego semestru nauki w Dalton School, w wieku 17 lat, wyjechał do Afryki Południowej. Zachorował tam na malarię i był hospitalizowany w kenijskim szpitalu^[5]. W 1985 ukończył Dalton School i kontynuował swoją edukację na Uniwersytecie Yale’a, gdzie studiował politologię i stosunki międzynarodowe. Podczas nauki w college’u spędził dwa okresy letnie pracując w Centralna Agencja Wywiadowcza. Mimo że nie posiadał formalnego wykształcenia dziennikarskiego, wolał poświęcić się karierze w mediach, niż pozostać w agencji po ukończeniu szkoły^[6][7]. Po pierwszych doświadczeniach korespondencyjnych na początku lat 90. zrobił sobie przerwę od pracy i zamieszkał na rok w Wietnamie, gdzie studiował język wietnamski na University of Hanoi^[8]. Opowiadając o swoim pobycie w Wietnamie w programie Students & Leaders Cooper przyznał, że od tamtego czasu zapomniał większości rzeczy, których się tam nauczył, w tym tego, jak posługiwać się językiem wietnamskim.

Anderson Cooper na Qualcomm Stadium podczas serii pożarów w Kalifornii w 2007 roku

Po ukończeniu Yale University Cooper bezskutecznie próbował znaleźć angaż w ABC. Po tym niepowodzeniu postanowił wyrobić sobie fałszywą legitymację prasową. W międzyczasie podjął pracę w małej agencji informacyjnej Channel One, produkującej programy informacyjne dla dzieci i młodzieży^[9]. Wyjechał na własny koszt do Mjanmy i, wykorzystując legitymację, spotkał się ze studentami przeciwstawiającymi się birmańskiemu rządowi^[7]. Po powrocie do Stanów Zjednoczonych sprzedał swoje segmenty informacyjne Channel One.

Po nakręceniu wszystkich materiałów w Birmie przeprowadził się na rok do Wietnamu, gdzie studiował tamtejszy język na University of Hanoi. Channel One umożliwił mu zabranie ze sobą kamery Hi-8, dzięki której zaczął filmować życie i kulturę wietnamską, a gotowe reportaże były emitowane na antenie stacji. Ostatecznie powrócił jednak do pracy korespondenta wojennego, odwiedzając m.in. Somalię, Bośnię i Rwandę. Wytłumaczył później, że wpływ na wybór tych miejsc miała śmierć jego brata: „Jedyną rzeczą, którą naprawdę wiedziałem było to, że cierpiałem i potrzebowałem jechać gdzieś, gdzie ból wokół był taki sam, jaki czułem wewnątrz siebie.” Przyznał również, że podczas tego okresu stał się „zafascynowany konfliktem”. W wyniku tego stawał się coraz bardziej odporny na przemoc, a horror ludobójstwa w Rwandzie stał się „błahostką”: „Miałem zobaczyć kilkanaście ciał i pomyślałem: jest ich kilkanaście, nie jest tak źle.”^[5] Jednakże jego podejście zmieniło jedno wydarzenie^[5]:

W 1995 został korespondentem ABC News, ostatecznie awansując w 1999 do roli współprowadzącego programu World News Now. W 2000 zmienił kierunek swojej kariery i podjął się prowadzenia reality show ABC, The Mole^[7]:

Cooper podczas marszu przeciw przemocy, który odbył się 11 stycznia 2007 roku w Nowym Orleanie

Opuścił The Mole po zakończeniu drugiej serii i powrócił w 2001 do prezentowania wiadomości w CNN, komentując to: „Dwie serie były dla mnie wystarczające, wydarzył się również 9/11 i uznałem, że muszę wrócić do wiadomości.”^[7] Jego pierwszym stanowiskiem w CNN było współprowadzenie z Paulą Zahn porannego programu American Morning. W 2002 stał się prime time’owym prowadzącym w weekendy. Od tego czasu prowadzi doroczny New Year’s Eve Live transmitowany na żywo z Times Square. 8 września 2003 roku premierę miał jego własny program Anderson Cooper 360°.

W 2005 relacjonował wiele ważnych wydarzeń, w tym tsunami na Sri Lance, cedrową rewolucję w Libanie, śmierć Jana Pawła II oraz królewski ślub księcia Karola i Camilli Parker Bowles. Podczas sprawozdania CNN na temat skutków Huraganu Katrinaskonfrontował się z Mary Landrieu, Trentem Lottem i Jesse’em Jacksonem na temat ich postrzegania reakcji rządu. Przyznał on później w wywiadzie z magazynem New York: „Tak, wolałbym nie być tak emocjonalny i nie smucić się, ale jest to ciężkie, gdy jesteś otoczony przez dzielnych ludzi, którzy cierpią i są w potrzebie.”^[1]

W sierpniu 2005 zdawał relację z żywieniowego kryzysu w Nigrze. We wrześniu format programu NewsNight został zmieniony z 60 do 120 minut, by rozwinąć temat sezonu huraganowego. Cooper stał się czasowo współprowadzącym, jednak jeszcze tego samego miesiąca prezydent CNN, Jonathan Klein, ogłosił, że pozostanie on w programie na stałe i określił Andersona mianem „dziennikarza przyszłości”^[10]. Spowodowane to było znacznym wzrostem oglądalności wydań NewsNight z Andersonem^[11]. 2 listopada Klein ogłosił zmiany programowe stacji. 360° Coopera został przedłużony do 2 godzin i przeniesiony na godz. 22:00, o której był dotychczas nadawany NewsNight. Aaron Brown opuścił CNN po wymianie zdań z Kleinem, tłumacząc, że nie pozostawiono mu możliwości prowadzenia programów^[12].

Występował w roli gościnnego prowadzącego talk-show Live with Regis and Kelly w 2007, kiedy Regis Philbin przeszedł operację serca. Na początku 2007 podpisał wieloletni kontrakt z CNN, który pozwolił mu na dalszy wkład w program 60 Minutes, a także zwiększył jego roczne wynagrodzenie dwukrotnie, z 2 do 4 mln dol^[13]. Również w 2007 zaczął również prowadzić program CNN Heroes: An All-Star Tribute, w którym przedstawiane są niezwykłe osiągnięcia zwykłych ludzi, a w październiku zrealizował wraz z Sanjayem Guptą i Jeffem Corwinem dokument Planet in Peril, który wyemitowany został na antenach CNN oraz Animal Planet. W 2008, wraz z Guptą i Lisą Lang z National Geographic Explorer stworzyli w 2008 jego sequel, Planet in Peril: Battle Lines.

W 2010 relacjonował dla CNN wydarzenia z Haiti, gdzie w wyniku trzęsienia ziemi zginęło co najmniej 150 tys. osób, a także współprowadził stamtąd telethon Hope for Haiti Now. W 2021 został gościnnym prowadzącym teleturnieju Jeopardy!.

Twórczość

W maju 2006 opublikował pamiętnik, Dispatches from the Edge, opisujący jego życie i pracę na Sri Lance oraz w Afryce, Iraku i Luizjanie. Część dochodu ze sprzedaży książki przekazana została na cele charytatywne^[14]. 18 czerwca Dispatches from the Edge zajęła 1. miejsce na liście bestsellerów New York Timesa^[15].

Jest również autorem wielu artykułów, które publikowane były w różnych magazynach, w tym w Details^[16].

Życie prywatne

Nigdy się nie ożenił i unika rozmów o życiu prywatnym, argumentując to chęcią ochrony swojej neutralności jako dziennikarz. Jego postawa kontrastuje z postępowaniem matki, która spędziła życie w świetle tabloidów i publikowała pamiętniki na temat powiązań ze sławami. Cooper postanowił, że „nie powtórzy tej strategii”^[17][18][19].

Niezależne media informowały, że Cooper jest gejem^{[20][21][22][23][24]}. Publicysta magazynu Out Josh Kilmer-Purcell stwierdził, że w latach 90. w ABC „powszechną wiedzą było to, że Anderson jest gejem”^[25]. W 2007 ta sama gazeta umieściła go na 2. miejscu (wyprzedził go David Geffen) listy najbardziej wpływowych homoseksualistów w Stanach Zjednoczonych^[26]. Zapytany o swoją orientację, Cooper powiedział: „Rozumiem, dlaczego ludzie mogą się tym interesować. Ale ja po prostu nie mówię o swoim życiu prywatnym. To decyzja, którą podjąłem dawno temu, jeszcze zanim pomyślałem, że kogokolwiek będzie ono interesować. Bycie reporterem zobowiązuje do bycia obserwatorem i wymaga zdolności do adaptacji z każdą grupą, w której się przebywa i nie chcę zrobić niczego, co mogłoby temu zagrozić”^[1]. Wyjawił przy okazji, że chciałby mieć rodzinę i dzieci^[27].

2 lipca 2012 na portalu The Daily Beast opublikowany został mail do Andrew Sullivana, w którym Cooper potwierdził, że jest gejem, wyjaśniając przyczyny tak długiego milczenia w tej kwestii^[28]. W marcu 2018 potwierdził informację o rozstaniu z partnerem, Benjaminem Maisanim.

Nagrody

• National Headliners Award (2005) za relacje o tsunami na Sri Lance^[29]
• Emmy za wkład w relacje ABC z pogrzebu Księżnej Diany oraz kolejna Emmy za materiały o kryzysie w Nigrze^[30]
• Silver Plaque na Chicago International Film Festival za raporty z Sarajewa
• Bronze Telly za relacje o kryzysie w Somalii
• Bronze Award na National Educational Film and Video Festival za raport o islamie
• GLAAD Media Award (2001) za materiał o sportowcu Coreyu Johnsonie^[31]
• Order „Za zasługi” III klasy (Ukraina, 2022)^[32]

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Anderson Cooper w bazie IMDb (ang.)
• Anderson Cooper 360° (ang.)
• Anderson Cooper 360° Blog (ang.)
• Anderson Cooper na stronie CNN (ang.)