Andezyt

Andezyt (ciemny) z zeolitami

Andezyt – obojętna skała wulkaniczna lub subwulkaniczna^[1] o strukturze porfirowej.

W skład andezytu wchodzą: plagioklazy, biotyt, pirokseny i amfibole. Andezyt ma barwę szarą, brunatną, zieloną lub czarną. Andezyty pienińskie mają barwy białe do jasnoszarych, z czarnymi kryształkami amfiboli.

Na schemacie klasyfikacyjnym IUGS skał wulkanicznych andezyt zajmuje pole 10

Na diagramie klasyfikacyjnym QAPF andezyt zajmuje pole 10 wraz z bazaltem. Głębinowym odpowiednikiem andezytu jest dioryt.

Według klasyfikacji TAS andezyty zajmują pola O₁ (bazaltowe andezyty) i O₂ (andezyty).

Diagram TAS z symbolami pól wykazujących stopnie nasycenia krzemionką

• Pc – pikrobazalty
• B – bazalty
• O₁ – bazaltowe andezyty
• O₂ – andezyty
• O₃ – dacyty
• R – ryolity alkaliczne i ryolity
• S₁ – trachybazalty
• S₂ – trachyandezyty (maugearyty i shoshonity)
• S₃ – trachyandezyty (benmoreity i latyty)
• T – trachity alkaliczne, trachity
• U₁ – bazanity i tefryty
• U₂ – fonotefryty
• U₃ – tefryfonolity
• Ph – fonolity
• F – foidyty

Rozpowszechniony w ubiegłych epokach geologicznych, jest równocześnie jedną z najpospolitszych współczesnych skał wulkanicznych. Występuje zwłaszcza na wybrzeżach i wyspach Oceanu Spokojnego (linia andezytowa). W Polsce – andezyt pieniński w Pieninach (m.in. Bryjarka i Jarmuta górujące nad Szczawnicą, góra Wdżar koło Czorsztyna). Znajduje zastosowanie jako materiał w budownictwie (np. gmach Banku Gospodarstwa Krajowego w Warszawie) i dekoratorstwie, również jako materiał kwasoodporny.

Skały andezytowe stosunkowo łatwo wietrzeją, dając gleby gliniaste, zasobne w składniki pokarmowe dla roślin (głównie wapń i magnez).

Przypisy

Bibliografia

• WacławW. Ryka WacławW., AnnaA. Maliszewska AnnaA., Słownik petrograficzny, Warszawa: Wydawnictwa Geologiczne, 1982, ISBN 83-220-0150-9, OCLC 69507580 .