Andonios Nikopolidis
| |||||||||||||||||||||
Data i miejsce urodzenia | 14 stycznia 1971 Arta | ||||||||||||||||||||
Wzrost | 187 cm | ||||||||||||||||||||
Pozycja | bramkarz | ||||||||||||||||||||
Kariera seniorska | |||||||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| |||||||||||||||||||||
Kariera reprezentacyjna | |||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||
Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||
|
Andonios Nikopolidis (gr. Αντώνιος Νικοπολίδης, ur. 14 stycznia 1971 w Arcie) – były grecki piłkarz występujący na pozycji bramkarza.
Kariera klubowa
Piłkarską karierę zaczynał w barwach trzecioligowego klubu Anagennisi Artas. W wieku dziewiętnastu lat został ściągnięty do Panathinaikosu Ateny, gdzie przez kolejnych osiem sezonów był zmiennikiem: najpierw reprezentanta kraju Nikosa Sarganisa, a od rozgrywek 1990–1991 – Polaka Józefa Wandzika. W tym czasie w barwach Panathinaikosu wystąpił dwadzieścia razy.
Miejsce w wyjściowym składzie wywalczył w sezonie 1997/1998. Najpierw zastępował kontuzjowanego Wandzika, a po jego powrocie do zdrowia utrzymał pozycję pierwszego bramkarza. W ciągu piętnastu lat gry w Panathinaikosie wywalczył pięć tytułów mistrza Grecji oraz tyleż razy zwyciężał w rozgrywkach o krajowy Puchar. Skuteczna gra w tym klubie otworzyła mu także drogę do reprezentacji. Na początku 2004 przegrał rywalizację z Konstandinosem Chalkiasem (rywalem również z kadry) i przeniósł się do Olympiakosu Pireus. W barwach tego zespołu, którego został także kapitanem, zdobył kolejnych pięć mistrzostw kraju.
Piłkarską karierę zakończył na początku 2011 roku; w meczu ligowym z Larissą (6:0), rozegranym 17 kwietnia, w ostatniej minucie zmienił Balázsa Megieriego.
Kariera reprezentacyjna
W reprezentacji Grecji, w której barwach rozegrał 90 meczów, zadebiutował 18 sierpnia 1999 roku w spotkaniu towarzyskim z Salwadorem, kiedy w drugiej połowie zastąpił Eliasa Atmatzidisa. Mimo bycia rezerwowym w Panathinaikosie został pierwszym bramkarzem drużyny, która prowadzona przez Niemca Otto Rehhagela wystąpiła na Euro 2004. Grecy po zwycięstwie między innymi nad Portugalią (2:1 i 1:0), obrońcami mistrzowskiego trofeum Francuzami (1:0) oraz Czechami (1:0) zdobyli złoty medal. Wielu komentatorów podkreślało, że najmocniejszą stroną greckiej jedenastki była żelazna dyscyplina i efektywna gra w defensywie. Nikopolidis, który przepuścił cztery gole, został wybrany do najlepszej jedenastki mistrzostw.
Przez kolejne cztery lata miał pewne miejsce w drużynie narodowej. Od 2 kwietnia 2003 (mecz eliminacji Euro 2004 z Irlandią Północną) do 16 października 2005 (spotkanie towarzyskie z Węgrami) rozegrał w niej wszystkie mecze w pełnym wymiarze czasowym. Brał udział w Pucharze Konfederacji 2005 (wszystkie mecze) oraz Euro 2008 (wszystkie mecze). Po tym ostatnim turnieju, na którym w trzech spotkaniach przepuścił pięć goli, postanowił zakończyć karierę reprezentacyjną.
Sukcesy piłkarskie
- mistrzostwo Grecji 1990, 1991, 1995, 1996 i 2004, Puchar Grecji 1991, 1993, 1994, 1995 i 2004, Superpuchar Grecji 1993 i 1994 oraz półfinał Ligi Mistrzów 1995–1996 z Panathinaikosem Ateny
- mistrzostwo Grecji 2005, 2006, 2007, 2008, 2009 i 2011, Puchar Grecji 2005, 2006, 2008 i 2009 oraz Superpuchar Grecji 2007 z Olympiakosem Pireus
W reprezentacji Grecji od 1999 do 2008 roku rozegrał 90 meczów – mistrzostwo Europy 2004, udział w Pucharze Konfederacji 2005 (runda grupowa) i Euro 2008 (runda grupowa).
Linki zewnętrzne
- Andonios Nikopolidis w bazie National Football Teams (ang.)
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Екатерина Лаут, Licencja: CC BY-SA 3.0
Greek former footballer Antonios Nikopolidis on 12 July 2018, during the Legends SuperCup in Moscow.