André Campra

André Campra

Data i miejsce urodzenia	ochrz. 4 grudnia 1660 Aix-en-Provence
Pochodzenie	włoskie
Data i miejsce śmierci	29 czerwca 1744 Wersal
Instrumenty	skrzypce
Gatunki	muzyka poważna, muzyka barokowa
Zawód	kompozytor, dyrygent

André Campra (ochrz. 4 grudnia 1660 w Aix-en-Provence, zm. 29 czerwca 1744 w Wersalu)^[a][1][2] – francuski kompozytor włoskiego pochodzenia.

Życiorys

Pierwsze lekcje muzyki otrzymał od ojca, Jean-François Campry, chirurga i skrzypka pochodzącego z Graglii w pobliżu Turynu^[2]. W 1674 został chórzystą w kapeli katedry St Sauveur w Aix, gdzie muzyki uczył go kierownik chóru Guillaume Poitevin^[1][2]. W 1678 otrzymał święcenia kapłańskie. W 1681 przeniósł się do Arles i objął posadę kapelmistrza (maître de musique) w kościele St-Trophime. Pozostał tam przez dwa lata, komponując muzykę zarówno kościelną, jak i świecką^[1][2]. Od maja 1683 prowadził szkołę śpiewu przy kościele St-Etienne w Tuluzie. W 1694 przybył do Paryża i objął stanowisko kierownika chóru przy Katedrze Notre-Dame, które piastował przez 6 lat^[1].

W latach 1700–1722 zajmował się wyłącznie muzyką świecką, tworząc dzieła sceniczne. Po premierze tragedii lirycznej Tancrède (1702) zyskał sławę wybitnego kompozytora dramaturgicznego^[1][2]. W 1718 w uznaniu kompozytorskich zasług, młody król Ludwik XV (niewątpliwie za namową regenta) przyznał Camprze stałą pensję w wysokości 500 liwrów rocznie^[1][2]. W 1722 objął stanowisko kierownika artystycznego Opery Paryskiej^[1]. Pod koniec życia powrócił do komponowania muzyki sakralnej^[2]. Mimo pogarszającego się stanu zdrowia napisał dwie księgi psalmów (1737 i 1738) i pozostawił wiele motetów w rękopisach^[2]. W 1740^[1] lub 1742^[2] zrezygnował ze stanowiska kapelmistrza królewskiego. Zmarł w wieku 84 lat.

Twórczość

Był najwybitniejszym kompozytorem operowym we Francji w okresie między Jean-Baptistą Lullym a Jean-Philippem Rameau, współtwórcą i głównym przedstawicielem opery baletowej oraz tragedii lirycznej^[3]. Jako jeden z pierwszych kompozytorów francuskich komponowal kantaty. Jego kompozycje, w tym fragmenty oper, były często umieszczane w programach Concert Spirituel^[4].

Wybrane kompozycje

(na podstawie materiałów źródłowych^[1][2])

Utwory sceniczne

André Campra l’Europe galante (wyd. II, 1698)

• l’Europe galante, opera baletowa, libretto A.H. de Lamotte (1697)
• Le carnaval de Venise, komedia liryczna, libretto J.-F. Regnard (1699)
• Hésione , tragedia liryczna, libretto A. Danchet (1700)
• Aréthuse, ou La vengeance de L’Amour, balet, libretto A. Danchet (1701)
• Tancrède, tragedia liryczna, libretto A. Danchet na podst. T. Tasso (1702)
• Les muses, balet, libretto A. Danchet (1703)
• Iphigénie en Tauride, tragedia liryczna, libretto J.-F. Duché de Vancy i A. Danchet (1704)
• Le triomphe de l’Amour opera baletowa, libretto A. Danchet na podst. P. Quinaulta (1705)
• Les Fêtes vénitiennes opera baletowa, libretto A. Danchet (1710)
• Idoménée, tragedia liryczna, libretto A. Danchet na podst. P.J. Crébillona (1712)
• Les âges, opera baletowa, libretto L. Fuzelier (1718)
• Les nopces de Vénus, balet, libretto A. Danchet (1740)

Utwory wokalne

• Missa 4 vocibus... Ad majorem Dei gloriam (1699)
• La Guerre kantata (1699)
• 3 księgi kantat (1708, 1714 i 1728)
• 5 ksiąg motetów na 1-3 gł. z tow. instrumentu i basso continuo (Paryż 1695, 1700, 1703, 1706, 1720)
• 2 księgi psalmów (Paryż 1737, 1738)
• Te Deum (w rękopisie)
• Magnificat (w rękopisie)

oraz liczne arie włoskie i francuskie na 1-2 głosy z towarzyszeniem instrumentu i b.c.

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Alina Żórawska-Witkowska: Campra André. W: Encyklopedia muzyczna PWM. Elżbieta Dziębowska (red.). Wyd. I. T. 2: CD część biograficzna. Kraków: PWM, 1984. ISBN 83-224-0223-6. (pol.).
• Encyklopedia muzyki. Andrzej Chodkowski (red.). Warszawa: PWN, 1995. ISBN 83-01-11390-1. (pol.).
• James R. Anthony: Campra, André. W: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, vol. C. Oxford University Press, 2004. ISBN 978-0-19-517067-2. (ang.).