André Sá
_(29749239292).jpg) André Sá | ||||||||||
| Państwo | ||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 6 maja 1977 | |||||||||
| Wzrost | 185 cm | |||||||||
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny | 1996 | |||||||||
| Zakończenie kariery | 1 marca 2018 | |||||||||
| Trener | Bruno Volkmann | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 0 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 55 (12 sierpnia 2002) | |||||||||
| Australian Open | 2R (2001) | |||||||||
| Roland Garros | 1R (2000, 2002, 2003) | |||||||||
| Wimbledon | QF (2002) | |||||||||
| US Open | 2R (2000, 2001) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 11 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 17 (2 lutego 2009) | |||||||||
| Australian Open | QF (2004) | |||||||||
| Roland Garros | 3R (2002, 2010, 2013–2016) | |||||||||
| Wimbledon | SF (2007) | |||||||||
| US Open | QF (2007, 2016) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
André Rezende Sá (ur. 6 maja 1977 w Belo Horizonte) – brazylijski tenisista, reprezentant w Pucharze Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa
Karierę tenisową rozpoczął w 1996 roku, a zakończył w marcu 2018[1].
W grze pojedynczej pierwsze sukcesy zaczął odnosić w 1997 roku dochodząc do finału zawodów kategorii ATP Challenger Tour w rodzinnym Belo Horizonte. Debiutował również w głównym cyklu rozgrywek ATP World Tour, dochodząc do ćwierćfinału turnieju w Meksyku. W 1998 roku wygrał trzy imprezy ATP Challenger Tour – w lutym w Ho Chi Minh, w marcu w Salinas i na początku czerwca w Gramado. Również trzy turnieje w turniejach tej rangi wygrał w 1999 roku – we wrześniu w Austin oraz na początku października w Tulsii i Dallas. W 2001 roku Brazylijczyk triumfował w dwóch challengerach – w kwietniu w Calabasas, a w maju w Salvadorze. Kolejne dwa zwycięstwa odniósł w roku 2004 – w lipcu zwyciężył w São Paulo, a pod koniec września w College Station. Ostatni triumf ATP Challenger Tour odniósł w lipcu roku 2005 roku w Campos do Jordão. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów Sá był na 55. miejscu w sierpniu 2002 roku.
W grze podwójnej pierwsze zwycięstwo w turniejach rangi ATP World Tour Sá osiągnął w sezonie 2001 w Hongkongu, grając w parze z Niemcem Karstenem Braaschem, a pokonując w finale czeski debel Petr Luxa-Radek Štěpánek. Łącznie w rozgrywkach z cyklu ATP World Tour Brazylijczyk zwyciężał w jedenastu turniejach z trzydziestu rozegranych finałów. Najwyższą pozycję w zestawieniu deblistów osiągnął w lutym 2009 roku – nr 17.
Jako reprezentant Brazylii debiutował w Pucharze Davisa w 1997 roku, mając udział w zwycięstwie nad Nową Zelandią. Rok później był razem z reprezentacją w półfinale Pucharu Davisa. W singlu jego bilans wynosi 4 zwycięstwa i 4 porażki, w deblu, 10 zwycięstw i 6 porażek.
W 2004, 2008, 2012 i 2016 roku grał w konkurencji gry podwójnej na igrzyskach olimpijskich. Najdalej awansował do 2 rundy, podczas turnieju w Atenach (2004), Pekinie (2008) i Rio de Janeiro (2016)[2].
W 1999 roku Sá zdobył mistrzostwo igrzysk panamerykańskich w Winnipeg w deblu, mając za partnera Paulo Taichera.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra podwójna (11–19)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 15 lutego 1998 | San José | Twarda (hala) |  Nelson Aerts |  Todd Woodbridge Mark Woodforde | 1:6, 5:7 |
| Finalista | 2. | 4 lutego 2001 | Bogota | Ceglana |  Martín Rodríguez | Mariano Hood Sebastián Prieto | 2:6, 4:6 |
| Finalista | 3. | 15 lipca 2001 | Newport | Trawiasta |  Glenn Weiner | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 1. | 30 września 2001 | Hongkong | Twarda |  Karsten Braasch |  Petr Luxa Radek Štěpánek | 6:0, 7:5 |
| Finalista | 4. | 21 lipca 2002 | Amersfoort | Ceglana | Alexandre Simoni |  Jeff Coetzee Chris Haggard | 6:7(1), 3:6 |
| Finalista | 5. | 15 września 2002 | Costa do Sauípe | Twarda | Gustavo Kuerten | Scott Humphries Mark Merklein | 3:6, 6:7(1) |
| Finalista | 6. | 20 lipca 2003 | Amersfoort | Ceglana | Chris Haggard | Devin Bowen Ashley Fisher | 0:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 2. | 6 maja 2007 | Estoril | Ceglana | Marcelo Melo | Martín García Sebastián Prieto | 3:6, 6:2, 10–6 |
| Zwycięzca | 3. | 17 lutego 2008 | Costa do Sauípe | Ceglana | Marcelo Melo |  Albert Montañés Santiago Ventura | 4:6, 6:2, 10–7 |
| Finalista | 7. | 15 czerwca 2008 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Marcelo Melo |  Daniel Nestor Nenad Zimonjić | 4:6, 6:7(3) |
| Zwycięzca | 4. | 25 maja 2008 | Pörtschach | Ceglana | Marcelo Melo |  Julian Knowle Jürgen Melzer | 7:5, 6:7(3), 13–11 |
| Zwycięzca | 5. | 23 sierpnia 2008 | New Haven | Twarda | Marcelo Melo |  Mahesh Bhupathi Mark Knowles | 7:5, 6:2 |
| Finalista | 8. | 1 marca 2009 | Delray Beach | Twarda | Marcelo Melo | Bob Bryan Mike Bryan | 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 6. | 24 maja 2009 | Kitzbühel | Ceglana | Marcelo Melo |  Andrei Pavel Horia Tecău | 6:7(9), 6:2, 10–7 |
| Finalista | 9. | 14 czerwca 2009 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Marcelo Melo |  Michaił Jużny Wesley Moodie | 4:6, 6:4, 6–10 |
| Finalista | 10. | 20 lutego 2011 | Buenos Aires | Ceglana | Franco Ferreiro | Oliver Marach Leonardo Mayer | 6:7(6), 3:6 |
| Finalista | 11. | 6 sierpnia 2011 | Kitzbühel | Ceglana | Franco Ferreiro |  Daniele Bracciali Santiago González | 6:7(1), 6:4, 9–11 |
| Zwycięzca | 7. | 25 września 2011 | Metz | Twarda (hala) |  Jamie Murray | Lukáš Dlouhý Marcelo Melo | 6:4, 7:6(7) |
| Finalista | 12. | 19 lutego 2012 | São Paulo | Ceglana (hala) |  Michal Mertiňák | Eric Butorac Bruno Soares | 6:3, 4:6, 8–10 |
| Finalista | 13. | 26 lutego 2012 | Buenos Aires | Ceglana | Michal Mertiňák | David Marrero Fernando Verdasco | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 14. | 4 marca 2012 | Delray Beach | Twarda | Michal Mertiňák | Colin Fleming Ross Hutchins | 6:2, 6:7(5), 13–15 |
| Finalista | 15. | 15 lipca 2012 | Stuttgart | Ceglana | Michal Mertiňák |  Jérémy Chardy Łukasz Kubot | 1:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 8. | 1 marca 2015 | Buenos Aires | Ceglana |  Jarkko Nieminen | Pablo Andújar Oliver Marach | 6:4, 4:6, 10–7 |
| Zwycięzca | 9. | 27 czerwca 2015 | Nottingham | Trawiasta | Chris Guccione |  Pablo Cuevas David Marrero | 6:2, 7:5 |
| Zwycięzca | 10. | 25 lipca 2015 | Umag | Ceglana | Máximo González | Mariusz Fyrstenberg Santiago González | 4:6, 6:3, 10–5 |
| Finalista | 16. | 4 października 2015 | Shenzhen | Twarda | Chris Guccione |  Jonatan Erlich Colin Fleming | 1:6, 7:6(3), 6–10 |
| Finalista | 17. | 25 kwietnia 2016 | Bukareszt | Ceglana | Chris Guccione | Florin Mergea Horia Tecău | 5:7, 4:6 |
| Finalista | 18. | 19 czerwca 2016 | Londyn | Trawiasta | Chris Guccione | Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut | 3:6, 6:7(5) |
| Zwycięzca | 11. | 5 marca 2017 | São Paulo | Ceglana | Rogério Dutra Silva |  Marcus Daniell Marcelo Demoliner | 7:6(5), 5:7, 10–7 |
| Finalista | 19. | 1 lipca 2017 | Eastbourne | Trawiasta | Rohan Bopanna | Bob Bryan Mike Bryan | 7:6(4), 4:6, 3–10 |
Przypisy
- ↑ Tribute: Farewell, Andre Sa | ATP World Tour | Tennis, „ATP World Tour” [dostęp 2018-03-02] (ang.).
- ↑ André Sá Bio, Stats, and Results, Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2018-03-02] [zarchiwizowane z adresu 2012-12-16] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-22] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
.svg)
Flaga Finlandii
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.