Andrea Gardini
2018 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Wzrost | 202 cm | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Pozycja | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera seniorska | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera reprezentacyjna | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Kariera trenerska | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| Odznaczenia | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Andrea Gardini (ur. 1 października 1965 w Bagnacavallo) – włoski siatkarz, dwukrotny medalista olimpijski[1], wielokrotny medalista mistrzostw świata i mistrzostw Europy. Grał na pozycji środkowego. Jest 418–krotnym reprezentantem Włoch[2].
Gardini to jeden z najbardziej utytułowanych graczy włoskiej siatkówki. Zdobywca 7 tytułów mistrza kraju z 4 różnymi klubami. Jest członkiem amerykańskiej galerii sław siatkarskich – Volleyball Hall of Fame[3].
Jego syn Davide i córka Beatrice uprawiają zawodowo siatkówkę[4].
Kariera
„Il Gardo” swoje pierwsze trofeum – Puchar Zdobywców Pucharu – wywalczył w 1987, z klubem Tartarini Bologna. Na początku lat 90., Gardini, grając dla Messaggero Ravenna, z amerykańskim duetem Steve Timmons i Karch Kiraly, został po raz pierwszy Mistrzem Włoch (1991) i podwójnym Klubowym Mistrzem Europy (1992 i 1993). Zdobywa również Puchar Włoch (1991) oraz Super Puchar Europy (1992). W latach 1993–1999, grając dla Sisley Treviso, u boku takich gwiazd jak Lorenzo Bernardi (tytuł Zawodnika Stulecia) Andrea Zorzi, Paolo Tofoli, Dmitrij Fomin, Ron Zwerver, Pasquale Gravina czy Peter Blangé, wywalczył 4 tytuły Mistrza Kraju (1994, 1996, 1998 i 1999), 2 tytuły Klubowego Mistrza Europy (1995, 1999), Puchar Zdobywców Pucharu (1994), SuperPuchar Europy (1994), Puchar Konfederacji i Super Puchar Włoch (oba w 1998). W 2000, grając dla stołecznego Piaggio Roma, wywalczył kolejny tytuł mistrza Włoch oraz Puchar Konfederacji. Swój ostatni tytuł mistrza kraju Gardini zdobył dwa lata później, w 2002, grając z takimi zawodnikami jak Andrea Giani czy Luca Cantagalli, w klubie Daytona Modena – odwiecznym rywalu Sisley Treviso[2].
Gardini był również filarem włoskiej siatkarskiej reprezentacji kraju. Zadebiutował w Aoście, 18 marca 1986, grając przeciwko Argentynie (Włochy wygrały ten mecz 3-2). Kapitanem reprezentacji Gardini był od 1992. Swoją reprezentacyjną karierę zakończył również grając przeciwko Argentynie, w dniu swoich 35. urodzin, 1 października 2000, na Letniej Olimpiadzie w Sydney, w meczu o trzecie miejsce[2]. W latach 90. został trzykrotnym mistrzem świata (1990, 1994, 1998), czterokrotnym mistrzem Europy (1989, 1993, 1995, 1999) i sześciokrotnym zdobywcą Ligi Światowej (1990, 1991, 1992, 1994, 1997 i 2000). Wywalczył również Gran Champions Cup (1993), World Super Four (1994), Puchar Świata (1995) oraz dwa medale olimpijskie: srebro w 1996 w Atlancie oraz brąz w 2000 w Sydney[5][6].
Po zakończeniu swojej kariery w 2004, Gardini powrócił do Modeny, gdzie objął funkcją dyrektora sportowego. Rolę tę piastował do sierpnia 2006.
Od momentu objęcia posady trenera reprezentacji Polski przez Andreę Anastasiego był jego asystentem (2011–2013). W sezonie 2016/2017 trener AZS Indykpol Olsztyn, po rozwiązaniu umowy z Krzysztofem Stelmachem. W latach 2017-2019 był trenerem polskiego klubu ZAKSY Kędzierzyn-Koźle. Z klubem z Kędzierzyna-Koźla zdobył mistrzostwo Polski 2019, wicemistrzostwo Polski 2018, Puchar Polski 2019 i ponadto uczestniczył w Final Four Ligi Mistrzów 2017/2018.
W 2019 został trenerem zespołu Gas Sales Piacenza, funkcję tę pełnił do 22 września 2020, kiedy został zwolniony[7]. Od 22 stycznia 2021 do 14 kwietnia 2022 trenował drużynę Jastrzębski Węgiel, został odsunięty od prowadzenia zespołu ze względu na niezadowalające wyniki sportowe w fazie play-off[8].
Odznaczenia
25 lipca 2000 został odznaczony Orderem Zasługi Republiki Włoskiej[9].
Przypisy
- ↑ Andrea Gardini. olympic.org. [dostęp 2020-06-20]. (ang. • fr.).
- ↑ a b c Gardini Andrea. legavolley.it. [dostęp 2020-06-20]. (wł. • ang.).
- ↑ Andrea Gardini. volleyhall.org. [dostęp 2020-06-20]. (ang.).
- ↑ August brings a load of dunks with Gardini – Women’s Serie A Volleyball League. news.italy-24.com. (ang.).
- ↑ Andrea Gardini. olympedia.org. [dostęp 2020-06-20]. (ang.).
- ↑ Andrea Gardini. sports-reference.com. [dostęp 2020-06-20]. [zarchiwizowane z tego adresu]. (ang.).
- ↑ Zespół zrezygnował ze współpracy z byłym trenerem Biało-Czerwonych, www.polsatsport.pl [dostęp 2022-04-14] (pol.).
- ↑ Komunikat Zarządu KS Jastrzębski Węgiel S.A., Oficjalna strona Jastrzębskiego Wegla, 14 kwietnia 2022 [dostęp 2022-04-14].
- ↑ Gardini Sig. Andrea, quirinale.it [dostęp 2020-06-20] (wł.).
Media użyte na tej stronie
_pictogram.svg)
Pictograms of Olympic sports - Volleyball (indoor). This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Draw of a silver medal, based in Olympic rings.svg.
- The joining of the rings is not correct drawn.
Autor: B1mbo, Licencja: CC BY-SA 2.5
Drawing of a bronze medal, based on Olympic rings.svg.
.jpg)
(c) Krzysztof Wiśniewski, CC BY-SA 4.0
Andrea Gardini 02.05.2018 podczas meczu Skra Bełchatów - ZAKSA Kędzierzyn-Koźle (3:0).
nastrino della medaglia di cavaliere dell'Ordine al merito della Repubblica italiana