Andrea Pirlo

Andrea Pirlo

Andrea Pirlo (2014)
Data i miejsce urodzenia

19 maja 1979
Flero

Wzrost

177 cm

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Fatih Karagümrük (trener)

Kariera juniorska
LataKlub
1985–1988Flero
1988–1992Voluntas Brescia
1992–1995Brescia
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1995–1998Brescia47(6)
1998–2001Inter Mediolan22(0)
1999–2000Reggina (wyp.)28(6)
2001Brescia (wyp.)10(0)
2001–2011Milan284(32)
2011–2015Juventus119(16)
2015–2017New York City60(1)
W sumie:570(61)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1994 Włochy U-153(0)
1995 Włochy U-166(2)
1995 Włochy U-174(0)
1995–1997 Włochy U-1818(7)
1998–2002 Włochy U-2137(15)
2000–2004 Włochy IO9(1)
2002–2015 Włochy116(13)
W sumie:193(38)
Kariera trenerska
LataDrużyna
2020Juventus FC U-23
2020–2021Juventus
2022–Fatih Karagümrük
Dorobek medalowy
Mistrzostwa świata
I miejsceNiemcy 2006piłka nożna
Igrzyska olimpijskie
brązAteny 2004piłka nożna
Mistrzostwa Europy
II miejscePolska/Ukraina 2012piłka nożna
Puchar Konfederacji
brązBrazylia 2013

Andrea Pirlo (ur. 19 maja 1979 we Flero) – włoski piłkarz i trener piłkarski, uważany za jednego z najlepszych pomocników w historii piłki nożnej[1].

Jako piłkarz występował na pozycji defensywnego pomocnika, jednak w początkowym stadium swojej kariery był ustawiony na pozycji ofensywnego pomocnika. W latach 2002–2015 występował w reprezentacji Włoch, z którą zdobył Mistrzostwo Świata 2006 i Wicemistrzostwo Europy 2012. Był znany ze swoich umiejętności technicznych, kreatywności, wizji gry, kontroli nad piłką czy precyzyjnie wykonywanych rzutów wolnych[2][3][4][5][6][7][8].

Kariera klubowa

Brescia Calcio

Ojciec piłkarza, właściciel dwóch hut, zapisał go wraz ze starszym bratem Ivanem do młodzieżowej szkółki zespołu Brescia Calcio, jednak jego starszy brat nie przejawiał takiego talentu co młodszy z braci – Andrea. W Serie A zadebiutował 21 maja 1995 r. w meczu z Regginą przegranym przez Brescię 0:2, a Andrea Pirlo w tym meczu niezbyt dobrze się spisał.

Inter Mediolan

Wszystko się zmieniło w sezonie 1996/1997. Pirlo reprezentował barwy swojej drużyny już dość regularnie (17 razy), przy czym strzelił dwie bardzo piękne bramki. Rok później był już podstawowym piłkarzem kadry, którego umiejętności ciągle wzrastały. Zaowocowała to transferem do Interu Mediolan, lecz tam w ogóle się nie odnalazł. Duży wpływ na to miały decyzje władz klubu, które w ciągu dwunastu miesięcy zatrudniły aż czterech trenerów (byli nimi: Mircea Lucescu, Luciano Castellini, Roy Hodgson i Marcello Lippi). Wszystkie te niepożądane działania odbiły się również na Pirlo. Został wypożyczony do średniaka Serie A, Regginy. Tam, w ciągu jednego sezonu znów odzyskał wiarę w siebie, swoje umiejętności oraz instynkt strzelecki. Jak na pomocnika, którego zadaniem jest rozgrywanie piłki, sześć bramek w sezonie to bardzo dużo. Po pewnym czasie Inter ponownie sięgnął po Andreę, ponownie nie wykorzystując jego możliwości – zagrał tylko w czterech spotkaniach i ponownie został wypożyczony. Po swojego wychowanka zgłosiła się Brescia, pierwszy klub Pirlo. Wszyscy myśleli, że będzie to krok w tył, jednakże Andrea Pirlo udowodnił wszystkim, jak bardzo się mylili. Po bardzo dobrej grze w barwach Brescii pojawił się klub, chętny kupna Włocha. Była to oferta z Mediolanu, lecz już nie z Interu, bowiem Pirlo został zakupiony przez A.C. Milan.

AC Milan

Pirlo w Milanie, 2007 rok.

Jego debiut w ekipie Rossonerich nastąpił 20 września 2001 roku, w spotkaniu przeciwko BATE Borysów. Milan wygrał 2:0, a Andrea był jednym z najlepszych na boisku. To właśnie na San Siro jego talent wręcz eksplodował. Jego głównym zadaniem nie jest strzelanie bramek, tylko znakomite podania, świetne rozgrywanie piłki, bardzo dobrze bite rzuty wolne i perfekcja w wykonywaniu rzutów karnych. Według fachowców, Andrea Pirlo jest jednym z najlepszych defensywnych pomocników na świecie.

Od roku 2002 Andrea Pirlo wraz z Milanem wygrał aż sześć trofeów, a należą do nich: mistrzostwo Włoch (2003/2004), Puchar Włoch (2002/2003), Puchar Europy (2002/2003), Superpuchar Włoch (2004) oraz Superpuchar Europy (2003) i biorąc pod uwagę, że występuje w Milanie tylko 7 lat, wydaje się to być znakomitym osiągnięciem. W sezonie 2006/2007 po raz drugi w karierze wygrał z Milanem Ligę Mistrzów pokonując w finale Liverpool 2:1. 16 grudnia 2007 roku wraz ze swoją drużyną zdobył w Japonii Klubowe Mistrzostwo Świata. Po zakończeniu sezonu 2010/2011, Andrea nie przedłużył kontraktu z A.C. Milanem. Opuścił Rossonerich mając na swoim koncie 377 rozegranych spotkań w lidze, w których strzelił 44 bramki.

Juventus

(c) Football.ua, CC BY-SA 3.0
Pirlo w Juventusie, 2012 rok.

Po dekadzie gry w Milanie przeniósł się do Turynu, gdzie 24 maja 2011 podpisał trzyletni kontrakt z Juventusem. W maju 2014 roku podpisał nową 2-letnią umowę z Juventusem[9].

Wraz z zespołem „Starej Damy” wywalczył cztery tytuły mistrza Włoch – 2012, 2013, 2014 i 2015, Puchar Włoch w 2015 roku (pierwszy od 20-tu lat dla Juventusu), a także dwukrotnie Superpuchar Włoch w 2012 i 2013 roku. Oprócz tego wraz z Juve doszedł do finału Ligi Mistrzów w 2015 roku, który odbył się na Stadionie Olimpijskim w Berlinie (na tym samym stadionie Włosi zdobyli Mistrzostwo Świata w 2006 po rzutach karnych przeciwko Francji; jedną z jedenastek wykorzystał Pirlo). Klub z Turynu uległ jednak drużynie Barcelony 1-3 i nie zdobył po raz trzeci w historii trofeum. Dla Andrei był to czwarty finał Ligi Mistrzów w karierze (dwa wygrane – 2003, 2007 i dwa przegrane – 2005, 2015). Przed meczem ogłosił, że po spotkaniu z Barceloną odchodzi z Juventusu.

New York City

6 lipca 2015 oficjalnie potwierdzono, że Andrea Pirlo podpisał kontrakt z klubem grającym w amerykańskiej lidze MLSNew York City. W zespole z Nowego Jorku Pirlo zadebiutował 26 lipca przeciwko Orlando City na Yankee Stadium. 8 października 2017 ogłosił zakończenie kariery piłkarskiej[10].

Kariera reprezentacyjna

(c) Football.ua, CC BY-SA 3.0
Andrea Pirlo w barwach Włoch (2012).
Andrea Pirlo 2015

Andrea w reprezentacji Włoch przechodził każdy szczebel. W roku 1994 zadebiutował w U-15, a przez następne dwanaście miesięcy „awansował” już do kadry U-18. Gdy miał dokładnie 19 lat został wstawiony do mistrzowskiej drużyny U-21, która w roku 2000 święciła triumfy. Dwa lata później (9 lipca 2002) zadebiutował w pierwszej reprezentacji, w spotkaniu przeciwko Azerbejdżanowi. Był członkiem ekipy Włoch, która zdobyła Mistrzostwo Świata 2006 oraz wicemistrzostwo Europy 2012. 16 czerwca 2013 podczas Pucharu Konfederacji w Brazylii przeciwko Meksykowi rozegrał 100. mecz w karierze reprezentacyjnej[11].

Kariera trenerska

30 lipca 2020 roku został ogłoszony trenerem Juventusu do lat 23[12]. Jednak Pirlo nie poprowadził tej ekipy ani razu. 8 sierpnia 2020 roku po zwolnieniu Maurizio Sarriego został zatrudniony jako pierwszy trener Juventusu Turyn[13]. We wrześniu tego samego roku otrzymał licencję trenerską UEFA Pro[14]. 28 maja 2021 roku został zwolniony z funkcji trenera Juventusu Turyn[15]. W trakcie sezonu z klubem zdobył Superpuchar Włoch i Puchar Włoch.

12 czerwca 2022 ogłoszono, że zostanie trenerem tureckiego klubu Fatih Karagümrük[16].

Życie prywatne

Jego idolem jest Roberto Baggio[17]. Andrea ma starszego o 3 lata brata Ivana i o 10 lat młodszą siostrę Silvię. Ze swoją żoną Deborah mają dwójkę dzieci: syna Niccolò urodzonego 1 czerwca 2003 i córkę Angelę urodzoną 17 listopada 2006[18]. W 2014 roku para się rozstała[19] W 2014 roku wydał autobiografię zatytułowaną „Myślę, więc gram”.

Andrea Pirlo nie lądował na okładkach gazet z powodów prywatnych, co nie zmienia faktu, że jego życie pozasportowe również jest ciekawe. Rodzinna firma Elg Steel została założona przez jego ojca w latach 80. XX wieku i prosperuje dobrze do dzisiaj. Andrea posiada akcje firmy i po zakończeniu sportowej kariery ponownie zaangażował się w rodzinny biznes. Pirlo to również wielbiciel wina – jest właścicielem winnicy Pratum Coller nieopodal rodzinnej Brescii, która zgodnie z danymi na 2019 rok, wytwarza od 25–30 tys. butelek wina rocznie[20].

Najstarszy z synów Pirlo – Niccolò – stara się iść w ślady taty. Karierę na poważnie zaczął w Juventusie, gdzie gra od 2018 roku, ale jego talent został dostrzeżony też przez inne zespoły, starania aby go pozyskać czyniło m.in. PSG. Młody pomocnik ciągle czeka na debiut w pierwszym zespole Juve[21].

Statystyki kariery

KlubSezonLigaPuchar krajuEuropaInneRazem
MeczeGoleMeczeGoleMeczeGoleMeczeGoleMeczeGole
Brescia1994/95100010
1995/96000000
1996/9717210182
1997/9829410304
Razem47620496
Inter Mediolan1998/991807070320
2000/0140103080
Razem22080100400
Reggina (wyp.)1999/0028620306
Razem28620306
Brescia (wyp.)2000/01100100
Razem100100
A.C. Milan2001/021822090292
2002/0327920130429
2003/04326009131448
2004/0530410121435
2005/0633440121495
2006/0734240141523
2007/08333108230455
2008/092610031292
2009/103401081431
2010/111713050251
Razem284321809386140141
Juventus F.C.2011/1237340413
2012/133252010010455
2013/143041013210456
2014/152042010110335
Razem11916903333016419
New York City2015130130
2016151151
Razem281281
Razem53861390136119172273

Przypisy

  1. L’addio (contemporaneo) al grande calcio di Pirlo e Xavi. E il loro posto nella grande storia del calcio – Corriere.it, www.corriere.it [dostęp 2019-06-09] (wł.).
  2. Born Again: How the Deep-Lying Midfielder Position is Reviving Careers | Sportslens, sportslens.com [dostęp 2019-06-09] (ang.).
  3. Andrea Pirlo Player Profile – ESPN FC, www.espnfc.com [dostęp 2019-06-09].
  4. Why Andrea Pirlo is the most important player of his generation – Michael Cox – soccer – ESPN, www.espn.com [dostęp 2019-06-09].
  5. Il regista più forte del mondo? Alla vigilia di Italia-Spagna, Luisito Suarez non ha dubbi: „Pirlo è più completo di Xavi...” | Goal.com, www.goal.com [dostęp 2019-06-09] (wł.).
  6. Andrea Pirlo spots a pass in a split second that others wait a lifetime to see, www.telegraph.co.uk [dostęp 2019-06-09] (ang.).
  7. | SI.com, www.si.com [dostęp 2019-06-09] (ang.).
  8. Buffon reveals ‘greatest Italian’ | fantasista 10, www.fantasista10.co.uk [dostęp 2019-06-09] (ang.).
  9. Media: Andrea Pirlo przedłużył kontrakt z Juventusem – Sport, eurosport.onet.pl [dostęp 2017-11-21] [zarchiwizowane z adresu 2015-06-29] (pol.).
  10. To już ten czas. Pirlo mówi basta, zzapolowy.com [dostęp 2019-06-09] (pol.).
  11. Confederations Cup: Andrea Pirlo ‘dreamed’ of scoring free kick on 100th Italy cap. skysports.com. [dostęp 2013-06-18]. (ang.).
  12. Telewizja Polska S.A, Oficjalnie: Andrea Pirlo wrócił do Juventusu w nowej roli, sport.tvp.pl, 30 lipca 2020 [dostęp 2020-10-30] (pol.).
  13. OFICJALNIE: Andrea Pirlo trenerem Juventusu!, Transfery.info, 8 sierpnia 2020 [dostęp 2020-10-30] (pol.).
  14. Pirlo z licencją UEFA Pro, JuvePoland, 14 września 2020 [dostęp 2020-10-30] (pol.).
  15. Juventus.com, Good luck, Andrea Pirlo! - Juventus, Juventus.com [dostęp 2021-05-28] (ang.).
  16. Telewizja Polska S.A, Z Juve do... Turcji. Włoska legenda wraca na ławkę, sport.tvp.pl, 12 czerwca 2022 [dostęp 2022-12-12] (pol.).
  17. Player Profile: Andrea Pirlo. rossoneriblog.com. [dostęp 2011-05-25]. (ang.).
  18. Andrea Pirlo – IMDb. imdb.com. [dostęp 2011-05-25]. (ang.).
  19. Futbolita, Offbeat: Andrea Pirlo In Infidelity Scandal After Divorce, Liverpool Lads Day Out & Carbonero Enjoying Motherhood, Futbolita, 22 stycznia 2014 [dostęp 2020-10-30] (ang.).
  20. Andrea Pirlo, LegalniBukmacherzy [dostęp 2020-06-08] (pol.).
  21. PSG interested in signing Andrea Pirlo’s son | Get French Football News, www.getfootballnewsfrance.com [dostęp 2020-06-08].

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Andrea Pirlo.jpg
Autor: Roberto Vicario, Licencja: CC BY-SA 3.0
Andrea Pirlo
Andrea Pirlo Juventus.jpg
(c) Football.ua, CC BY-SA 3.0
Andrea Pirlo players of Juventus FC
Andrea Pirlo Euro 2012 vs England 04.jpg
(c) Football.ua, CC BY-SA 3.0
Andrea Pirlo at Euro 2012 match against England
Save the Dream at the Supercoppa (29879781574) (cropped).jpg
(c) Save the Dream from Doha, Qatar, CC BY 2.0
Save the Dream was proud to partner with Aspire Academy and the Qatar Football Association to spread the message of pure sport at the Italian Supercup finals between Juventus and SSC Napoli, held in Doha on December 22nd, 2014. Bianconeri's Andrea Pirlo.
20150616 - Portugal - Italie - Genève - Andrea Pirlo (cropped).jpg
Autor: Clément Bucco-Lechat, Licencja: CC BY-SA 3.0
20150616 - Portugal - Italie - Genève - Andrea Pirlo