Andrea Santacroce

Andrea Santacroce
Kardynał prezbiter
Kraj działania	Państwo Kościelne
Data i miejsce urodzenia	22 listopada 1655 Rzym
Data i miejsce śmierci	10 maja 1712 Rzym
Biskup Viterbo
Okres sprawowania	1701–1712
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Sakra biskupia	16 kwietnia 1690
Kreacja kardynalska	14 listopada 1699 Innocenty XII
Kościół tytularny	S. Maria del Popolo

Andrea Santacroce (ur. 22 listopada 1655 w Rzymie, zm. 10 maja 1712 tamże) – włoski kardynał.

Życiorys

Urodził się 22 listopada 1655 roku w Rzymie, jako syn Scipione Santacroce i Ottavii Corsini^[1]. Studiował na La Sapienzy, gdzie uzyskał stopień doktora utroque iure^[1]. Następnie został klerykiem i referendarzem Najwyższego Trybunału Sygnatury Apostolskiej, a w latach 1682–1686 pełnił funkcję gubernatora Tivoli^[1]. 12 grudnia 1689 roku został mianowany arcybiskupem tytularnym Seleucii i asystentem Tronu Papieskiego, otrzymując dyspensę z powodu nieosiągnięcia kanonicznego wieku 30 lat^[1]. 27 lutego 1690 został nuncjuszem apostolskim w Polsce, a 16 kwietnia przyjął sakrę^[2]. W lutym 1696 papież mianował go reprezentantem Stolicy Apostolskiej przy cesarzu, a trzy miesiące później zrezygnował z nuncjatury w Polsce^[2]. 14 listopada 1699 został kreowany kardynałem prezbiterem i otrzymał kościół tytularny S. Maria del Popolo^[2]. Na początku 1700 roku zrezygnował z funkcji dyplomatycznych, a rok później został biskupem Viterbo^[2]. W latach 1707–1708 pełnił funkcję kamerlinga Kolegium Kardynalskiego^[1]. Zmarł 10 maja 1712 roku w Rzymie^[1].

Przypisy