Andrea Temesvári
French Open 2011, turniej legend kobiet | |
Państwo | Węgry |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 26 kwietnia 1966 Budapeszt |
Wzrost | 182 cm |
Masa ciała | 62 kg |
Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny | 1981 |
Zakończenie kariery | 1997 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 4 WTA, 6 ITF |
Najwyżej w rankingu | 7 (23 stycznia 1984) |
Australian Open | 4R (1984) |
Roland Garros | 4R (1983) |
Wimbledon | 4R (1984) |
US Open | 3R (1982–1984, 1989) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 7 WTA, 5 ITF |
Najwyżej w rankingu | 13 (21 grudnia 1986) |
Australian Open | SF (1990) |
Roland Garros | W (1986) |
Wimbledon | QF (1995, 1999) |
US Open | 3R (1993, 1994, 1996) |
Andrea Temesvári (ur. 26 kwietnia 1966 w Budapeszcie) – węgierska tenisistka, zwyciężczyni French Open 1986 w grze podwójnej, reprezentantka kraju w Fed Cup, olimpijka z Atlanty (1996).
Jest córką Ottó Temesváriego, koszykarza i olimpijczyka z Rzymu (1960).
Kariera tenisowa
Zawodową tenisistką była w latach 1981–1997.
W 1983 roku awansowała się do czołowej dwudziestki świata. Po raz pierwszy osiągnęła tę pozycję 18 lutego. W sierpniu, po zwycięstwie w Indianapolis, zajmowała dziesiąte miejsce. Wygrała również w Hamburgu i Perugii. Po znacznym spadku w rankingu, jaki nastąpił w ciągu trzech kolejnych sezonów, wróciła na 25. pozycję w 1986 roku. Wygrała deblowy turniej French Open 1986 w parze z Martiną Navrátilovą.
Jej kariera została jednak ponownie przerwana przez kontuzje ramienia i kostki, co zmusiło Temesvári do przerwy, trwającej dwadzieścia miesięcy. W marcu i sierpniu 1987 przeszła dwie operacje kostki oraz zabieg ramienia w kwietniu 1988.
W latach 1981–1996 reprezentowała barwy Węgier w Fed Cup rozgrywając 47 meczów i odnosząc w nich 27 zwycięstw. W 1996 roku wystąpiła na igrzyskach olimpijskich w Atlancie ponosząc porażkę w pierwszej rundzie gry pojedynczej i drugiej rundzie gry podwójnej[1]. Partnerką Temesvári w deblu była Virág Csurgó.
W rankingu gry pojedynczej Temesvári najwyżej była na 7. miejscu (23 stycznia 1984), a w klasyfikacji gry podwójnej na 13. pozycji (21 grudnia 1986).
Wygrane turnieje rangi WTA Tour
Gra pojedyncza (4)
Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Finalistka | Wynik |
1. | 2 maja 1983 | Perugia | Ceglana | Bonnie Gadusek | 6:1, 6:0 |
2. | 4 lipca 1983 | Hamburg | Ceglana | Eva Pfaff | 6:4, 6:2 |
3. | 1 sierpnia 1983 | Indianapolis | Ceglana | Zina Garrison | 6:2, 6:2 |
4. | 22 lipca 1985 | Indianapolis | Ceglana | Zina Garrison | 7:6(0), 6:3 |
Gra podwójna (7)
- 1984 Zurych (z Leand)
- 1985 Zurych (z Mandlíkovą)
- 1986 Marco Island, French Open (oba z Navrátilovą)
- 1989 Tampa (z Schultz)
- 1993 Strasburg (z Stafford)
- 1995 Maria Lankowitz (z Fariną Elią)
Przypisy
- ↑ Andrea Temesvári Bio, Stats, and Results, Olympics at Sports-Reference.com [dostęp 2017-10-06] [zarchiwizowane z adresu 2011-08-25] (ang.).
Bibliografia
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 6 października 2017].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 6 października 2017].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 6 października 2017].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Wikigo, Licencja: CC BY 3.0
Andrea Temesvári à Roland-Garros lors du Trophée des Légendes en 2011