Andreas Johnson

Andreas Johnson

(c) http://politik.in2pic.com, CC BY-SA 3.0 Andreas Johnson (2019)
Imię i nazwisko	Jon Erik Andreas Johnson
Pseudonim	Andreas Johnson
Data i miejsce urodzenia	22 marca 1970 Bjärred
Gatunki	pop, rock
Zawód	piosenkarz, autor piosenek
Aktywność	od 1997
Wydawnictwo	Warner Music
Strona internetowa

Andreas Johnson, właściwie Jon Erik Andreas Johnson (ur. 22 marca 1970 w Bjärred) – szwedzki piosenkarz i autor piosenek.

Życiorys

Wczesne lata

Jest młodszym synem muzyków jazzowych, z którymi grywał na koncertach.

Kariera

Początki

Profesjonalną karierę muzyczną rozpoczął po przeprowadzce do Sztokholmu jako wokalista zespołu Planet Waves, z którą w latach 1993-1995 przebywał w Nowym Jorku. Po powrocie do Sztokholmu w 1995 formacja wydała swój jedyny album studyjny, zatytułowany Brutal Awakenings^[1]. Niedługo po wydaniu płyty zakończyła działalność.

W 1996 wydał swój debiutancki, solowy singiel, „Seven Days”^[2], który zapowiadał jego pierwszy solowy album studyjny zatytułowany Cottonfish Tales, wydany w 1997 nakładem wytwórni EMI^[3]. Pozostałymi singlami z płyty były utwory: „Crush”^[4] i „Cruel”^[5].

1999–2001: Liebling

Po konflikcie z wytwórnią przeniósł się do Berlina, gdzie podpisał kontrakt z wytwórnią WEA. W 1999 wydał swoją drugą solową płytę studyjną, zatytułowaną Liebling^[6]. Promował ją singlem „Glorious”^[7], który zadebiutował na trzecim miejscu listy przebojów we Włoszech^[8] i na czwartym miejscu w Wielkiej Brytanii^[9]. Dotarł z nim również do pierwszej dwudziestki notowania m.in.: we Francji^[10] i Norwegii^[11]. W 2003 roku utwór został wykorzystany w kampanii reklamowej produktów firmy Nutella^[12][13]. Pozostałymi singlami z płyty były piosenki: „The Games We Play”^[14] i „People”^[15].

2002–2007: Deadly Happy i Mr. Johnson, Your Room Is on Fire

Andreas Johnson podczas występu na koncercie Rocktåget, 2006

W marcu 2002 wydał trzecią solową płytę studyjną, zatytułowaną Deadly Happy^[16]. Promował ją singlami: „Shine”^[17], „End of the World”^[18] i „Waterfall”^[19].

W 2005 wydał czwarty album studyjny, zatytułowany Mr. Johnson, Your Room Is on Fire^[20], na którym umieścił single: „Show Me XXXX”^[21], „Fools Like Us”^[22] i „Sunshine of Mine”^[23]. W 2006 udostępnił reedycję płyty^[24], wzbogaconą o singiel „Sing for Me”^[25], z którą brał udział w krajowych eliminacjach eurowizyjnych Melodifestivalen 2006. 18 lutego wystąpił w pierwszym półfinale selekcji i z pierwszego miejsca awansował do finału^[26]. Zajął w nim trzecie miejsce^[27].

W 2007 z piosenką „A Little Bit of Love” brał udział w eliminacjach Melodifestivalen 2007. 24 lutego wystąpił w czwartym półfinale selekcji i z pierwszego miejsca awansował do finału^[28]. Zajął w nim drugie miejsce, przegrywając jedynie z zespołem The Ark^[29]. Piosenkę „A Little Bit of Love” wydał w formie singla^[30] i umieścił ją na swojej pierwszej płycie kompilacyjnej, zatytułowanej The Collector^[31].

2008–2009: Rediscovered

W 2008 zakwalifikował się do stawki konkursowej Melodifestivalen 2008 z utworem „One Love”, nagranym w duecie z Carolą Häggkvist^[32]. 16 lutego wystąpił w drugim półfinale selekcji i z trzeciego miejsca zakwalifikował się do rundy dogrywkowej, w której odpadł^[33]. W październiku wydał piąty solowy album, zatytułowy Rediscovered, na której umieścił znane przeboje w autorskiej interpretacji, w tym m.in. „Sign Your Name” Sanandy Maitreyi, „Waterloo” zespołu ABBA czy „Can’t Take My Eyes Off You” Frankiego Valliego^[34]. Album promował singlem „Do You Wanna Dance”^[35].

W 2009 wydał singiel „Escape”^[36], a w 2010 – kolejne piosenki: „Solace”^[37] i „We Can Work It Out”^[38], z którą brał udział w Melodifestivalen 2010. 13 lutego wystąpił w drugim półfinale selekcji i z drugiego miejsca awansował do finału^[39]. Zajął w nim szóste miejsce^[40].

2011–2012: Village Idiot

Andreas Johnson i Martin Stenmarck podczas koncertu, 2012

W 2011 wydał singiel „One Man Army”^[41], który zwiastował jego kolejny album studyjny. W sierpniu ukazał się drugi singiel z płyty – „Buzzin’”^[42].

W 2012 z piosenką „Lovelight” brał udział w Melodifestivalen 2012^[43]. 18 lutego wystąpił w trzecim półfinale selekcji i z trzeciego miejsca przeszedł do rundy dogrywkowej, w której odpadł^[44]. Pod koniec lutego wydał kolejny album studyjny, zatytułowany Village Idiot^[45].

Od 2013: Nowe single i współpraca z innymi artystami

W październiku 2013 wydał świąteczny singiel „Vintersaga”^[46]. W maju 2014 nawiązał współpracę z niemieckim producentem muzycznym Yanou, dla którego gościnnie nagrał partie wokalne w utworze „Bring on the Sun”, wydanym pod koniec miesiąca^[47]. W lipcu ukazał się inny singiel z gościnnym udziałem Johnsona, „Hearts on Fire” z repertuaru Kjella „Brolle’a” Juniora Wallmarka^[48].

W 2015 wystąpił z utworem „Living to Die”^[49] w Melodifestivalen 2015. 21 lutego zaśpiewał w trzecim półfinale selekcji i zajął w nim siódme miejsce, przez co nie przeszedł do finału^[50].

27 listopada 2018 potwierdzono jego udział z piosenką „Army of Us” w szwedzkich eliminacjach eurowizyjnych Melodifestivalen 2019. 9 lutego wystąpił w drugim półfinale selekcji, który został rozegrany w Malmö^[51]. 2 marca wystąpił w koncercie Drugiej Szansy, w którym to przegrał z Anną Bergendahl i nie awansował do finału.

Dyskografia

Albumy studyjne

• Cottonfish Tales (1997)
• Liebling (1999)
• Deadly Happy (2002)
• Mr Johnson Your Room Is On Fire (2005, reedycja w 2006)
• Rediscovered (2008)
• Village Idiot (2012)

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona internetowa piosenkarza