Andrej Arłouski
 Arłouski w 2018 | |
| Pełne imię i nazwisko | Andrej Valeryevich Arłouski |
|---|---|
| Pseudonim | Pitbull |
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Wzrost | 193 cm |
| Masa ciała | 113 kg |
| Styl walki | |
| Debiut | 1999 |
| Federacja | |
| Kategoria wagowa | |
| Klub | Jackson Wink MMA (2009–2017) |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 57 |
| Zwycięstwa | 34 |
| Przez nokauty | 17 |
| Przez poddania | 3 |
| Przez decyzje | 14 |
| Porażki | 21 |
| Nieodbyte | 2 |
| |
| Strona internetowa | |
Andrej Walerjewicz Arłouski (biał. Андрэй Валер'евіч Арлоўскі, ros. Андрей Валерьевич Орловский – Andriej Walerjewicz Orłowski, ur. 4 lutego 1979 w Bobrujsku) – białoruski zawodnik mieszanych sztuk walki (MMA). Były zawodnik takich organizacji jak: Strikeforce, Affliction Entertainment, Elite XC, One FC i M-1 Challenge. W latach (2005–2006) mistrz wagi ciężkiej organizacji UFC, z którą dalej jest związany[1].
Życiorys
Urodził się w Bobrujsku, Białoruskiej SRR, (obecnie Białoruś). Kiedy był młodszy, często był atakowany przez miejscowych chuliganów. W 1994 roku, kiedy miał 14 lat zaczął podnosić ciężąru, aby nabrać mięśni. Zaczął uprawiać sztuki walki w wieku 16 lat, początkowo sambo, judo i kick-boxing[2].
W wieku 16 lat wstąpił do 4-letniej szkoły policyjnej w Mińsku, gdzie rozpoczął treningi sambo. Okazał się dużym talentem. W 1999 roku wygrał mistrzostwa Europy juniorów oraz mistrzostwach świata juniorów w sambo. Później zdobył również srebrne medale w Pucharze Świata i na mistrzostwach świata seniorów[3].
Później zaczął bardziej interesować się innymi sztukami walki, trenując kickboxing i rozwijając technikę, aby uzupełnić swoje umiejętności grapplingowe oparte na sambo[1].
Kariera MMA
M-1 MFC i początki w UFC
Aby rozwinąć umiejętność walki w „stójce”, w wieku 18 lat rozpoczął treningi kick-boxingu pod okiem utytułowanego rosyjskiego kick-boxera Dmitrija Stiepanowa. Rok później w Petersburgu stoczył swoją pierwszą profesjonalną walkę w formule MMA – przegrał przez nokaut z innym debiutantem, Wiaczesławem Dacykiem. Na ring powrócił w kwietniu 2000 roku, gdy wygrał dwie walki, w tym przez nokaut z Romanem Ziencowem, zdobywając tytuł mistrza Europy wagi ciężkiej rosyjskiej organizacji M-1[4].
W listopadzie 2000 roku zadebiutował w amerykańskiej organizacji UFC. Wygrał pierwszą walkę, ale w dwóch kolejnych przegrał przez nokaut z Ricco Rodriguezem i Pedro Rizzo[4]. Seria trzech zwycięstw przez nokaut w następnych pojedynkach sprawiła jednak, że otrzymał szansę walki o tymczasowe mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej (dzierżący pas Frank Mir nie mógł bronić tytułu z powodu ran odniesionych w wypadku motocyklowym). Odbyła się ona 5 lutego 2005 roku, podczas gali UFC 51, a jego rywalem był Tim Sylvia. Arłouski pokonał Amerykanina przez poddanie w pierwszej rundzie (klucz na ścięgno Achillesa). 12 maja 2005 roku władze UFC odebrały pas Mirowi z powodu przedłużającej się niemożliwości jego bronienia i przekazały go Białorusinowi. Ten w październiku (UFC 55), już jako niekwestionowany mistrz UFC, w swojej pierwszej obronie znokautował w zaledwie 15 sekund Paula Buentello[4]. 15 kwietnia 2006 roku (UFC 59) po raz drugi bronił tytułu i tym razem go stracił na rzecz Sylvii (TKO w pierwszej rundzie). Do trzeciej walki pomiędzy tymi zawodnikami doszło już trzy miesiące później podczas UFC 61. Po raz drugi lepszy był Sylvia, który wygrał przez decyzję sędziów[4].
Po trzeciej walce z Sylvią Arłouski stoczył w UFC jeszcze trzy wygrane pojedynki (m.in. z Fabricio Werdumem)[4], po czym odszedł z organizacji.
Affliction Entertainment i Strikeforce
W 2008 roku podpisał kontrakt z Affliction, w barwach której 24 stycznia 2009 roku zmierzył się z uznawanym ówcześnie za najlepszego zawodnika MMA wagi ciężkiej na świecie Rosjaninem Fiodorem Jemieljanienko. Stawką walki było mistrzostwo świata federacji WAMMA. Arłouski został znokautowany w pierwszej rundzie prawym sierpowym[5]. Wkrótce potem organizacja Affliction zaprzestała działalności, a Arłouski przeszedł do Strikeforce. Białorusin stoczył dla tej organizacji trzy walki – wszystkie przegrane – z Brettem Rogersem, Antônio Silvą i Siergiejem Charitonowem.
ProElite, ONE Fighting Championship i World Series of Fighting
Serię czterech porażek przerwał 27 sierpnia 2011 roku, gdy na gali Pro Elite pokonał przez TKO w trzeciej rundzie Raya Lopeza. 5 listopada, w swoim drugim pojedynku w organizacji Pro Elite, znokautował Travisa Fultona[4].
31 sierpnia 2012 roku doszło do czwartego starcia między Arłouskim, a Timem Sylvią na gali ONE FC 5 – Pride a Nation na Filipinach. Pod koniec 2. rundy Arłouski znokdaunował Sylvię po czym zadał nieprzepisowe kopnięcie w głowę leżącego przeciwnika. Sylvia odmówił dalszej kontynuacji walki co spotkało się z dużą dezaprobatą publiczności zgromadzonej na widowni. Sędziowie po dłuższej analizie zdecydowali się ogłosić wynik walki jako no contest (nierozstrzygnięty)[4].
W 2012 roku związał się z nowo powstałą organizacją Raya Sefo – World Series of Fighting. 3 listopada znokautował byłego zawodnika IFL oraz Strikeforce Devina Cole’a na inauguracyjnej gali World Series of Fighting[4]. W World Series of Fighting stoczył jeszcze dwa pojedynki, przegrany z Anthonym Johnsonem i wygrany z Mikiem Kyle’em[4].
Powrót do UFC
W 2014 roku Arłouski został zwolniony z kontraktu WSoF i ponownie związał się z UFC. 14 czerwca tego samego roku, po prawie 6 latach powrócił do klatki UFC mierząc się z finalistą TUF-a Brendanem Shaubem[6]. Białorusin pokonał Amerykanina niejednogłośnie na punkty.
2 stycznia 2016 przegrał pierwszy pojedynek od powrotu do UFC na gali nr 195, ze Stipe Miociciem przez TKO w niespełna minutę[4].
17 kwietnia 2021 na UFC Fight Night: Whittaker vs. Gastelum po trzech rundach pojedynku skupionego głównie na wymianach w stójce pokonał Amerykanina, Chase Shermana[7].
Na UFC Fight Night: Ladd vs. Dumont pokonał jednogłośnie na pełnym dystansie Brazylijczyka, Carlosa Felipe[8].
12 lutego 2022 w walce zamykającej kartę wstępną gali UFC 271 zmierzył się z Jaredem Vanderaą[9]. Pojedynek rozstrzygnęli sędziowie punktowi, którzy wskazali niejednogłośne zwycięstwo Arłouskiego (29-28, 28-29, 29-28)[10].
W Co-Main Evencie gali UFC Fight Night: Font vs. Vera, która odbyła się 30 kwietnia 2022 pokonał Jake’a Colliera przez niejednogłośną decyzję (27-30, 29-28, 29-28)[11].
Podczas UFC Fight Night: Kattar vs. Allen 29 października 2022 przegrał przez duszenie w pierwszej rundzie z Brazylijczykiem, Marcosem Rogério de Limą[12].
Osiągnięcia
Mieszane sztuki walki
- 2005–2006: Mistrz UFC w wadze ciężkiej
- 2005: Tymczasowy mistrz UFC w wadze ciężkiej
- Pierwszy białoruski mistrz w historii UFC
- Najwięcej zwycięstw w historii wagi ciężkiej UFC (21)[13]
- Najwięcej walk w historii wagi ciężkiej UFC (36)[14]
- Najwięcej obron przed obaleniem w historii wagi ciężkiej UFC (88,4%)
Sambo
- Młodzieżowy Mistrz Europy Sambo
- 2 miejsce na Pucharze Świata w Sambo
- 2 miejsce na Mistrzostwach Świata Sambo
Lista walk w MMA
| Wynik | Bilans | Przeciwnik (bilans przed walką) | Rozstrzygnięcie | Runda | Czas | Rozgrywki | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Przegrana | 34-21 (2) |  Marcos Rogério de Lima (19-8-1) | Poddanie (duszenie zza pleców) | 1 | 1:50 | UFC Fight Night: Kattar vs. Allen | 29.10.2022 |  Las Vegas | |
| Wygrana | 34-20 (2) | Jake Collier (13-6) | Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC on ESPN: Font vs. Vera | 30.04.2022 | Las Vegas | Co-Main Event |
| Wygrana | 33-20 (2) | Jared Vanderaa (12-6) | Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 271 | 12.02.2022 | Houston | |
| Wygrana | 32-20 (2) | Carlos Felipe (11-1) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Ladd vs. Dumont | 16.10.2021 | Las Vegas | Co-Main Event |
| Wygrana | 31-20 (2) | Chase Sherman (15-6) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Whittaker vs. Gastelum | 17.04.2021 | Las Vegas | Co-Main Event |
| Przegrana | 30-20 (2) |  Tom Aspinall (9-2) | Poddanie (duszenie zza pleców) | 2 | 1:09 | UFC Fight Night: Blaydes vs. Lewis | 20.02.2021 | Las Vegas | |
| Wygrana | 30-19 (2) |  Tanner Boser (19-6-1) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Santos vs. Teixeira | 07.11.2020 | Las Vegas | Co-Main Event |
| Wygrana | 29-19 (2) | Philipe Lins (14-3) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Smith vs. Teixeira | 13.05.2020 | Jacksonville | |
| Przegrana | 28-19 (2) |  Jairzinho Rozenstruik (8-0) | KO (lewy hak) | 1 | 0:29 | UFC 244 | 02.11.2019 | Nowy Jork | |
| Wygrana | 28-18 (2) | Ben Rothwell (36-11) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC on ESPN 4: dos Anjos vs. Edwards | 20.07.2019 | San Antonio | |
| Przegrana | 27-18 (2) | Augusto Sakai (12-1-1) | Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC on ESPN+ 8 : Jacaré vs. Hermansson | 27.04.2019 | Sunrise | |
| Niedbyta | 27-17 (2) | Walt Harris (11-7) | No contest | 3 | 5:00 | UFC 232 | 29.12.2018 | Inglewood | Pierwotnie zwycięstwo Harrisa przez decyzję. Werdykt zmieniony po pozytywnym wyniku kontroli antydopingowej w organiźmie Amerykanina |
| Przegrana | 27-17 (1) |  Szamil Abdurachimow (18-4) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Hunt vs. Oleinik | 15.09.2018 | Moskwa | |
| Przegrana | 27-16 (1) |  Tai Tuivasa (9-0) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 225 | 09.06.2018 | Chicago | |
| Wygrana | 27-15 (1) |  Stefan Struve (28-9) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 222 | 03.03.2018 | Las Vegas | |
| Wygrana | 26-15 (1) | Júnior Albini (14-2) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Poirier vs. Pettis | 11.11.2017 | Norfolk | |
| Przegrana | 25-15 (1) |  Marcin Tybura (15-2) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC Fight Night: Holm vs. Correia | 17.06.2017 |  Kallang | Co-Main Event |
| Przegrana | 25-14 (1) |  Francis Ngannou (9-1) | KO (prawy sierp) | 1 | 1:32 | UFC on FOX 23: Shevchenko vs. Peña | 28.01.2017 | Denver | |
| Przegrana | 25-13 (1) | Josh Barnett (34-8) | Poddanie (duszenie zza pleców) | 3 | 2:53 | UFC Fight Night: Arlovski vs. Barnett | 03.09.2016 |  Hamburg | Bonus za walkę wieczoru. Main Event |
| Przegrana | 25-12 (1) | Alistair Overeem (40-14) | TKO (kopnięcie po przeskoku i sierpowy) | 2 | 1:12 | UFC Fight Night: Overeem vs Arlovski | 08.05.2016 | Rotterdam | Main Event |
| Przegrana | 25-11 (1) | Stipe Miocic (13-2) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 0:54 | UFC 195 | 02.01.2016 | Las Vegas | Co-Main Event |
| Wygrana | 25-10 (1) | Frank Mir (18-9) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 191 | 05.09.2015 | Las Vegas | Co-Main Event |
| Wygrana | 24-10 (1) | Travis Browne (17-2-1) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 4:41 | UFC 187 | 23.05.2015 | Las Vegas | Bonus za walkę wieczoru |
| Wygrana | 23-10 (1) | Antônio Silva (18-5) | KO (ciosy pięściami) | 1 | 2:59 | UFC Fight Night: Silva vs. Arlovski | 13.09.2014 | Brasília | Bonus za występ wieczoru. Main Event |
| Wygrana | 22-10 (1) | Brendan Schaub (10-3) | Decyzja (niejednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 174 | 14.06.2014 | Vancouver | |
| Wygrana | 21-10 (1) | Andreas Kraniotakes (17-8-1) | TKO (ciosy pięściami) | 2 | 3:14 | Fight Night: Battle on Nyamiha | 29.11.2013 |  Mińsk | |
| Wygrana | 20-10 (1) | Mike Kyle (20-9-1) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | World Series of Fighting 5 | 14.09.2013 | Atlantic City | |
| Przegrana | 19-10 (1) | Anthony Johnson (14-4) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | World Series of Fighting 2 | 23.03.2013 | Atlantic City | |
| Wygrana | 19-9 (1) | Mike Hayes (18-5-1) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | Fight Nights: Battle At Moscow 9 | 16.12.2012 | Moskwa | |
| Wygrana | 18-9 (1) | Devin Cole (20-9-1) | TKO (prawy sierpowy) | 1 | 2:37 | World Series of Fighting | 03.11.2012 | Las Vegas | |
| Nieodbyta | 17-9 (1) | Tim Sylvia (31-7) | No contest (nieprzepisowe kopnięcie w głowę leżącego Sylvi Arłouskiego) | 2 | 4:46 | One FC 5 – Pride a Nation | 31.08.2012 |  Quezon City | |
| Wygrana | 17-9 | Travis Fulton (249-49-10) | KO (kopnięcie okrężne w głowę) | 3 | 4:59 | Pro Elite: Big Guns | 05.11.2011 | Moline | |
| Wygrana | 16-9 | Ray Lopez (6-2) | TKO (ciosy pięściami) | 3 | 2:43 | Pro Elite: Arlovski vs Lopez | 27.08.2011 | Honolulu | Main Event |
| Przegrana | 15-9 | Siergiej Charitonow (18-5) | KO (ciosy pięściami) | 1 | 2:49 | Strikeforce: Fedor vs. Silva | 12.02.2011 | East Rutherford | Strikeforce World GP Heavyweight Tournament – ćwierćfinał |
| Przegrana | 15-8 | Antônio Silva (13-2) | Decyzja (jednomyślna) | 3 | 5:00 | Strikeforce: Heavy Artillery | 15.05.2010 | Saint Louis | |
| Przegrana | 15-7 | Brett Rogers (9-0) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 0:22 | Strikeforce: Lawler vs. Shields | 06.06.2009 | Saint Louis | |
| Przegrana | 15-6 | Fiodor Jemieljanienko (29-1) | KO (prawy sierpowy) | 1 | 3:14 | Affliction: Day of Reckoning | 24.01.2009 | Anaheim | Walka o mistrzostwo WAMMA w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 15-5 | Roy Nelson (3-2) | KO (prawy sierpowy) | 2 | 1:46 | EliteXC: Heat | 04.10.2008 | Floryda | |
| Wygrana | 14-5 | Ben Rothwell (29-5) | KO (ciosy pięściami) | 3 | 1:13 | Affliction: Banned | 19.07.2008 | Anaheim | |
| Wygrana | 13-5 | Jake O’Brien (10-0) | KO (ciosy pięściami) | 2 | 4:17 | UFC 82 | 01.03.2008 | Columbus | |
| Wygrana | 12-5 | Fabricio Werdum (9-2-1) | Decyzja (jednogłośna) | 3 | 5:00 | UFC 70 | 21.04.2007 |  Manchester | Co-Main Event |
| Wygrana | 11-5 | Márcio Cruz (2-1) | KO (ciosy pięściami) | 1 | 3:15 | UFC 66 | 30.12.2006 | Las Vegas | |
| Przegrana | 10-5 | Tim Sylvia (21-2) | Decyzja (jednogłośna) | 5 | 5:00 | UFC 61 | 08.07.2006 | Las Vegas | Walka o mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej. Main Event |
| Przegrana | 10-4 | Tim Sylvia (20-2) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 2:43 | UFC 59 | 15.04.2006 | Anaheim | Stracił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej. Main Event |
| Wygrana | 10-3 | Paul Buentello (21-8) | KO (prawy sierpowy) | 1 | 0:15 | UFC 55 | 07.10.2005 | Oxoboxo River | Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej. Main Event |
| Wygrana | 9-3 | Justin Eilers (9-3-1) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 4:10 | UFC 53 | 04.06.2005 | Atlantic City | Obronił mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej. Main Event |
| Wygrana | 8-3 | Tim Sylvia (7-1) | Poddanie (dźwignia na staw skokowy) | 1 | 0:47 | UFC 51 | 05.02.2005 | Las Vegas | Zdobył tymczasowe mistrzostwo UFC w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 7-3 | Wesley Correira (13-4) | TKO (ciosy pięściami) | 2 | 1:15 | UFC 47 | 02.04.2004 | Las Vegas | |
| Wygrana | 6-3 | Uładzymir Maciuszenko (13-2) | KO (prawy sierpowy) | 1 | 2:10 | UFC 44 | 26.08.2003 | Paradise | Co-Main Event |
| Wygrana | 5-3 | Ian Freeman (13-5) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:25 | UFC 40 | 22.11.2002 | Paradise | |
| Przegrana | 4-3 | Pedro Rizzo (11-3) | KO (ciosy pięściami) | 3 | 1:45 | UFC 36 | 22.03.2002 | Paradise | Co-Main Event |
| Przegrana | 4-2 | Ricco Rodriguez (9-1) | TKO (ciosy pięściami) | 3 | 1:23 | UFC 32 | 29.06.2001 | East Rutherford | |
| Wygrana | 4-1 | Aaron Brink (8-3) | Poddanie (dźwignia na staw łokciowy) | 1 | 0:55 | UFC 28 | 11.11.2000 | East Rutherford | Debiut w UFC |
| Wygrana | 3-1 | John Dixson (7-11) | KO (ciosy pięściami) | 1 | 0:13 | Super Fight at International Tournament | 13.05.2000 | Petersburg | Main Event |
| Wygrana | 2-1 | Roman Ziencow (1-0) | TKO (ciosy pięściami) | 1 | 1:18 | M-1 MFC-European Championship 2000 | 09.04.2000 | Petersburg | Zdobył mistrzostwo Europy M-1 w wadze ciężkiej |
| Wygrana | 1-1 | Michael Tielrooy (4-7) | Poddanie (duszenie gilotynowe) | 1 | 1:25 | M-1 MFC-European Championship 2000 | 09.04.2000 | Petersburg | |
| Przegrana | 0-1 | Wiaczesław Dacyk (0-0) | KO (prawy prosty) | 1 | 6:05 | M-1 MFC – World Championship 1999 | 09.04.1999 | Petersburg | Debiut w MMA |
Kariera filmowa i telewizyjna
Jego pierwszy filmowy debiut miał miejsce w 2006, gdzie zagrał w filmie 8 Diamentów. Grał również w Universal Soldier: Regeneration w 2009 roku, razem z Jean-Claude Van Damme i Dolphem Lundgrenem. W filmie gra „NGU”, UniSol nowej generacji wystąpił w głównej roli „złego faceta”. Film został wydany bezpośrednio 2 lutego 2010 roku w Stanach Zjednoczonych[15]. Zagrał także rolę w kolejnym filmie Universal Soldier — Universal Soldier: Day of Reckoning, który został wydany w kinach 30 listopada 2012 roku i na żądanie 25 października 2012 roku[16].
W 2015 roku pojawił się w programie telewizyjnym Limitless w odcinku 7 „Brian Finch's Black Op”. Grał rolę podejrzanego o terroryzm ściganego przez CIA. Program pierwotnie wyemitowany 3 listopada 2015 r.
Arlovski pojawił się w programie MTV Mayhem Miller Bully Beatdown, w którym pokonał „tyrana”, zarabiając w ten sposób 10 000 dolarów[17].
W 2018 roku odegrał niewielką rolę strażnika mafii u boku Denzela Washingtona w początkowej scenie The Equalizer 2[18].
Życie prywatne
Mieszka na stałe w Chicago. Przez ponad dwa lata jego partnerką była polska modelka Patrycja Mikula[19].
Przypisy
- ↑ a b Andrei Arlovski | UFC, www.ufc.com, 14 września 2018 [dostęp 2022-01-17] (ang.).
- ↑ Andrei Arlovski. Bio/Record. [dostęp 2010-06-04]. (ang.).
- ↑ Andrei Arlovski. Bio/Record. [dostęp 2010-06-04]. (ang.).
- ↑ a b c d e f g h i j Statystyki i rekord w MMA. [dostęp 2018-10-07]. (ang.).
- ↑ Affliction MMA: Fedor Emelianenko KOs Andrei Arlovski, Retains Title. [dostęp 2010-06-04]. (ang.).
- ↑ Steven Marrocco: Andrei Arlovski released from WSOF, signs with UFC for targeted bout with Schaub. [dostęp 2014-04-24]. (ang.).
- ↑ Wito, Andrei Arlovski po walce pełnej dobrych wymian pokonał Chase'a Shermana | MMAROCKS, MMA Rocks!, 18 kwietnia 2021 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
- ↑ UFC on ESPN+ 53: Andrei Arlovski minimalnie lepszy od Carlosa Felipe na pełnym dystansie [WIDEO], MMA PL, 17 października 2021 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
- ↑ UFC 271 – karta walk, godziny transmisji. Kto zawalczy? Lista walk UFC 271. Stream online na żywo., StrefaMMA.pl - Portal sportów walki, 11 lutego 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
- ↑ UFC 271: 43-letni Andrei Arlovski wypunktował rywala. Trzecia wygrana z rzędu byłego mistrza [WIDEO], MMA PL, 13 lutego 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
- ↑ Krzysztof Kordys, UFC Vegas 53: Były mistrz z kolejnym zwycięstwem! Andrei Arlovski pokonał Colliera przez decyzję | MMAROCKS, MMA Rocks!, 1 maja 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
- ↑ Michał Tkaczuk, Kompletnie bezradny Andrei Arlovski uduszony przez "Pezao" podczas UFC Fight Night 213 (WIDEO) | MMAROCKS, MMA Rocks!, 29 października 2022 [dostęp 2022-11-01] (pol.).
- ↑ UFC Fight Night 195 post-event facts: 'Cowboy' Cerrone's all-time wins record under threat, MMA Junkie, 17 października 2021 [dostęp 2022-01-17] (ang.).
- ↑ UFC Fight Night 195 pre-event facts: Jim Miller sets new benchmark for most fights, MMA Junkie, 13 października 2021 [dostęp 2022-01-17] (ang.).
- ↑ Universal Soldier: Regeneration. John Hyams Foresight Unlimited, Signature Pictures, Baumgarten Management and Productions (BMP). 2010-01-07. [dostęp 2021-10-31].
- ↑ Jesse Holland, Video: Universal Soldier 'Day of Reckoning' preview trailer featuring Andrei Arlovski, MMAmania.com, 13 września 2012 [dostęp 2021-10-31] (ang.).
- ↑ Artem Safarov, Arlovski 'not a fan of Russell Crowe' after confrontation, Bloody Elbow, 23 lutego 2016 [dostęp 2021-10-31] (ang.).
- ↑ Adam Guillen jr., Video: Denzel Knocks Out Arlovski In Record Time, MMAmania.com, 19 kwietnia 2018 [dostęp 2021-10-31] (ang.).
- ↑ Sylvia and Arlovski, next on Jerry Springer – Update Mikula denies Sylvia rumors. [dostęp 2010-06-04]. (ang.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
.svg)
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Autor: MMAnytt.se, Licencja: CC BY 3.0
Former UFC heavyweight champion Andrei Arlovski.