Andrej Zyhmantowicz

Andrej Zyhmantowicz
Pełne imię i nazwisko

Andrej Wikentyjewicz Zyhmantowicz

Data i miejsce urodzenia

2 grudnia 1962
Mińsk

Wzrost

184 cm

Pozycja

obrońca / pomocnik

Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
1981–1991Dynama Mińsk262(20)
1991–1992FC Groningen29(2)
1992Dynama Mińsk8(0)
1993–1996Racing Santander87(1)
W sumie:386(23)
Kariera reprezentacyjna
LataReprezentacjaWyst.Gole
1984–1990 ZSRR36(3)
1994–1996 Białoruś9(0)
W sumie:45(3)
Kariera trenerska
LataDrużyna
2001Naftan Nowopołock
2002Dynama Mińsk
2004–2006Białoruś U-19
2004–2007Białoruś (asystent)
2007MTZ-RIPA Mińsk
2007–2008FBK Kowno
2011–2012Sibir-II
2012–2014Białoruś - trener
2014Białoruś - p.o. trener
2018–FC Ruch Brześć

Andrej Wikiencjewicz Zyhmantowicz (biał. Андрэй Вікенцьевіч Зыгмантовiч, ros. Андрей Викентьевич Зыгмантович, Andriej Wikentijewicz Zygmantowicz; ur. 2 grudnia 1962 w Mińsku) – białoruski piłkarz, grający na pozycji obrońcy, reprezentant Związku Radzieckiego i Białorusi, trener piłkarski.

Kariera piłkarska

Jest wychowankiem szkoły sportowej nr 5 w Mińsku. Przez całe lata 80. związany był z Dynamem Mińsk. W 1982 sięgnął z tym z klubem po Mistrzostwo Związku Radzieckiego. Przez kilka sezonów był jednym z najlepszych zawodników mińskiego zespołu. Uważany był również za jednego z najlepszych piłkarzy na Białorusi. Od początku lat 90. (z krótką przerwą w 1992) występował za granicą: w holenderskim FC Groningen i hiszpańskim Racingu Santander. W radzieckiej Wyższej Lidze rozegrał 262 mecze, strzelając 20 bramek. W Eredivisie wystąpił 29 razy, strzelają 2 bramki, zaś w Primera División zagrał w 81 meczach.

28 marca 1984 zadebiutował w reprezentacji ZSRR. Był jednym z jej podstawowych zawodników w latach 1984-1986, kiedy kadrę prowadził były szkoleniowiec Dynama Mińsk, Eduard Małofiejew. Po zastąpieniu Małofiejewa przez Walerego Łobanowskiego długo nie był w stanie zdobyć jego zaufania i pozostawał poza kadrą. Powrócił do niej w 1988 i znów stał się jednym z najważniejszych piłkarzy. Uczestniczył w nieudanym dla drużyny radzieckiej Mundialu 1990. Ostatnim jego występem w Sbornej był rozegrany na tym turnieju mecz z drużyną Kamerunu, w którym również strzelił bramkę. Łącznie wystąpił 36 razy w reprezentacji ZSRR, strzelił 3 gole.

Po rozpadzie Związku Radzieckiego znalazł się w składzie reprezentacji Białorusi. W latach 1992-1995 rozegrał 11 meczów w kadrze narodowej, pełniąc również rolę kapitana.

W 1992 i 1994 zdobył nagrodę dla najlepszego białoruskiego piłkarza.

Kariera szkoleniowa

Pracę trenera rozpoczął w 1996 po zakończeniu występów w Racingu. Prowadził drużyny dziecięce w Santanderze, a następnie amatorski zespół San Agustín. W lipcu 2001 powierzono mu rolę pierwszego trenera Naftanu Nowopołock. W latach 2002-2003 prowadził Dynama Mińsk. Od 2004 współpracował z białoruską federacją piłkarską, szkoląc m.in. reprezentację juniorów oraz pomagając selekcjonerowi pierwszej reprezentacji Juremu Puntusowi. Wiosną 2007 objął funkcję szkoleniowca MTZ-RIPA Mińsk, zastępując Eduarda Małofiejewa, jednak pod koniec czerwca ustąpił miejsca Puntusowi, który wcześniej zrezygnował z pracy z reprezentacją. Od 2007 szkolił piłkarzy litewskiego FBK Kowno. Od lipca do października 2008 był asystentem portugalskiego szkoleniowca José Couceiro. Ponownie objął funkcję głównego trenera po rezygnacji Portugalczyka, który postanowił skoncentrować się na pracy z litewską drużyną narodową[1].

27 października 2014 został mianowany pełniącym obowiązki trenera seniorskiej reprezentacji Białorusi[2].

W roku 2018 został głównym trenerem w drużynie FC Ruch Brześć, z którą wygrał II ligę Białorusi w piłce nożnej. Sezon 2019 Andrej Zyhmantowicz rozpocznie z drużyną FC Ruch już w I lidze Białorusi w piłce nożnej.

Sukcesy

Piłkarz

Piłkarz roku na Białorusi (2): 1992, 1994

Trener

FC Ruch Brześć:

Mistrz II ligi Białorusi w piłce nożnej (1): 2018

Przypisy

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.