Andres Larka

Andres Larka (1920)

Andres Larka (ur. 5 marca 1879 w Pilistvere, zm. 8 stycznia 1943 w obwodzie kirowskim) – estoński polityk, dowódca wojskowy w czasie wojny o niepodległość Estonii.

Życiorys

W 1902 r. ukończył studia na Akademii Wojskowej w Wilnie. Był uczestnikiem wojny rosyjsko-japońskiej, a następnie brał udział w I wojnie światowej walcząc na froncie wschodnim przeciwko Rzeszy Niemieckiej, w tym na terenie Prus Wschodnich, Polski i Rumunii.

Następnie pierwszy minister wojny Republiki Estońskiej, jednocześnie został mianowany na stopień generała dywizji. Był współorganizatorem i jednym z dowódców walk niepodległościowych pełniąc jednocześnie funkcję szefa sztabu. W latach 1919–1925, był doradcą ministra wojny. W 1925 r., przeszedł na emeryturę z przyczyn zdrowotnych.

W 1934 r., jako lider Eesti Vabadussõjalaste Liit („wabsów”), był ich kandydatem na urząd Prezydenta Estonii i uznawany był za faworyta do tego urzędu. 12 marca 1934 r., na ponad miesiąc przed wyborami, premier przejściowego rządu Konstantin Päts i generał Johan Laidoner dokonali wojskowego zamachu stanu i uniemożliwili wybór Larki oraz wprowadzili stan wyjątkowy w kraju. W wyniku tych działań Larka był dwukrotnie więziony w latach 1934–1935 i 1935/1937. W 1940 r., po zajęciu Estonii przez ZSRR został aresztowany przez Sowietów i zmarł w więzieniu w obwodzie kirwoskim w 1943 r.

Bibliografia

• Priedītis, Ērichs Ēriks – Latvijas Valsts apbalvojumi un Lāčplēši (Litwa, Ryga; 1996, Junda; ​ISBN 9984-01-020-1​. OCLC 38884671)
• Ülo Kaevats – Eesti Entsüklopeedia 14 (Estonia, Tallinn, cop. 2006; Eesti Entsüklopeediakirjastus, ​ISBN 9985-70-064-3​)
• Pilistvere Kihelkond Ja Vabaduse Risti Vennad, muuseum.viljandimaa.ee [dostęp 2014-03-12]  (est.).