Andrew Mitchell (polityk)

Andrew Mitchell
Ilustracja
Zdjęcie z 2020 roku
Data i miejsce urodzenia23 marca 1956
Hampstead
Minister ds. rozwoju międzynarodowego
Okresod 12 maja 2010
do 4 września 2012
Przynależność politycznaPartia Konserwatywna
PoprzednikDouglas Alexander
NastępcaJustine Greening
Strona internetowa

Andrew Mitchell (ur. 23 marca 1956 w Hampstead) – brytyjski polityk, członek Partii Konserwatywnej, w latach 1987-1997 i ponownie od 2001 poseł do Izby Gmin. W latach 2010-2012 zasiadał w gabinecie Davida Camerona, gdzie pełnił urząd ministra ds. rozwoju międzynarodowego. W 2012 przez półtora miesiąca był też głównym whipem konserwatystów w Izbie Gmin.

Życiorys

Kariera polityczna

Jest synem Davida Mitchella, który przez 33 lata (1964-97) zasiadał w Izbie Gmin, również z ramienia konserwatystów. Ukończył historię w Jesus College na University of Cambridge. W 1977 został wybrany na szefa konserwatywnej młodzieżówki na tej uczelni[1]. Karierę polityczną rozpoczął w 1987, kiedy to został wybrany do Izby Gmin[2]. W czasach premiera Johna Majora pełnił stanowiska rządowego niższego szczebla. W 1997 stracił swój mandat parlamentarny, ale zdołał odzyskać go cztery lata później[2].

W latach 2005-2010 odpowiadał w gabinecie cieni za kwestie spraw wewnętrznych[2]. Po wyborach w 2010 roku i przejęciu władzy przez koalicję konserwatystów i Liberalnych Demokratów, został ministrem ds. rozwoju międzynarodowego w nowo utworzonym gabinecie. Zajmował to stanowisko do rekonstrukcji rządu w 2012, kiedy to został przeniesiony na stanowisko głównego whipa Partii Konserwatywnej w Izbie Gmin[2].

„Plebgate”

Pełnił ten urząd przez półtora miesiąca, kiedy to został zmuszony do dymisji w atmosferze skandalu po tym, jak miał wulgarnie i obelżywie zwrócić się do policjanta chroniącego siedzibę premiera przy 10 Downing Street, który zamiast otworzyć główną bramę dla jadącego na rowerze Mitchella, jak tego oczekiwał polityk, poprosił go o zejście z roweru i skorzystanie z furtki[3]. Sprawa ta stała się w Wielkiej Brytanii znana jako plebgate, od słowa plebs, którym Mitchell miał określić stróża prawa[4]. Mitchell twierdził, że choć odezwał się do policjanta wulgarnie (za co przeprosił, ogłaszając swoją dymisję), nie nazwał go plebsem, oskarżał też policję o sztuczne rozdmuchiwanie całej sprawy i m.in. fałszowanie notatki służbowej. Po wielomiesięcznym wewnętrznym dochodzeniu, w styczniu 2014 Mitchell został oficjalnie przeproszony przez dowódcę Metropolitan Police Service[5]. Następnie pozwał tabloid The Sun, który jako pierwszy opisał Plebgate, lecz w listopadzie 2014 jego pozew został odrzucony, gdyż sąd uznał, iż tak czy owak wypowiedź polityka była obraźliwa dla policjanta, nawet jeśli gazeta nie zacytowała jej dokładnie[6].

Życie prywatne

Jest żonaty i ma dwoje dzieci.

Przypisy

  1. CUCA is pleased to annouce the appointment of a new Vice-President, Cambridge University Conservative Association [dostęp 2017-09-18] [zarchiwizowane z adresu 2012-04-25] (ang.).
  2. a b c d t Hon Andrew Mitchell MP (ang.). parliament.uk. [dostęp 2015-01-27].
  3. Robert Winnett: Police log reveals details of Andrew Mitchell's 'pleb' rant (ang.). The Telegraph. [dostęp 2015-01-27].
  4. Mitchell resigns over 'plebgate' (ang.). Channel 4 News. [dostęp 2015-01-27].
  5. Justin Davenport, Nicholas Cecil: Andrew Mitchell handed apology by Met Police chief after PC admits Plebgate lie (ang.). London Evening Standard. [dostęp 2015-01-27].
  6. Andrew Mitchell 'probably called police plebs', judge rules (ang.). BBC News. [dostęp 2015-01-27].

Media użyte na tej stronie

Official portrait of Rt Hon Andrew Mitchell MP crop 2.jpg
Autor: Richard Townshend, Licencja: CC BY 3.0
Official portrait of Rt Hon Andrew Mitchell MP
  • 3×4 portrait of Mr Andrew Mitchell
David Cameron official.jpg
Autor: Nieznany fotograf, Licencja: OGL v1.0
David Cameron's official portrait from the 10 Downing Street website