Andrew Ridgeley

Andrew Ridgeley

Imię i nazwisko	Andrew John Ridgeley
Data i miejsce urodzenia	26 stycznia 1963 Bushey
Instrumenty	gitara
Gatunki	pop, pop-rock
Zawód	kompozytor, muzyk, producent muzyczny
Aktywność	1981–1990
Wydawnictwo	Columbia/Epic, Innervision
Zespoły
Wham!
Strona internetowa

Andrew John Ridgeley (ur. 26 stycznia 1963 w Bushey^[1]) – brytyjski piosenkarz, gitarzysta, działacz ochrony środowiska.

Najbardziej znany jako członek popularnego w latach 80. XX wieku duetu Wham! (razem z George’em Michaelem)^[2].

Życiorys

Rodzina i edukacja

Jest synem Alberto Mario Zacharii (później zmienił nazwisko na Ridgeley), pół-Włocha, pół-Egipcjanina zamieszkałego w Wielkiej Brytanii, i Jennifer Dunlop^[3]. Pochodzi z mało zamożnej rodziny^[4], jego ojciec po odbyciu służby wojskowej w Royal Air Force pracował w sklepie fotograficznym, a matka po urodzeniu syna podjęła pracę nauczycielki^[5]. Początkowo dorastał z młodszym o rok bratem Paulem w Egham pod Londynem, następnie zamieszkał z rodziną w Bushey^[6], gdzie uczęszczał do Bushey Meads School^[7].

W młodości zafascynowany był twórczością Davida Bowiego, Eltona Johna, Freddieego Mercury i Jimmy’ego Page’a i zespołów: Queen, Led Zeppelin, The Beatles, The Everly Brothers, The Rolling Stones i Genesis^[8]. W wieku siedmiu lat rozpoczął naukę gry na instrumentach klawiszowych, ponadto zaczął komponować swoje pierwsze piosenki^[9]. Jako nastolatek dorabiał, rozwożąc gazety^[9] i mył samochody^[10]. Zniechęcony do dalszej nauki w Bushey Meads School, po szóstej klasie porzucił szkołę i zapisał się do Cassio College^[11], której także nie ukończył^[12].

Kariera zawodowa

W 1979 wraz z przyjacielem z Bushey Meads School George’em Michaelem, jego kolegą Davidem Mortimerem, a także swoim bratem Paulem Ridgeleyem i sąsiadem Andym Leaverem założył zespół The Executive, grający muzykę ska^[13]. Po rozpadzie formacji pracował jako magazynier w sklepie ze sprzętem fotograficznym J.J. Silber, który należał do jego ojca^[14]. W 1981 wraz z Michaelem założył zespół Wham!, w którym został specjalistą od wizerunku i przekonał Michaela, że sukcesywnie powinni zmieniać swój imidż. W 1982 nawiązali współpracę z niezależną wytwórnią Innervision Records^[15] i wydali debiutancki singel „Wham Rap! (Enjoy What You Do)”^[16], który został dobrze przyjęty przez odbiorców^[17]. W tym samym roku otrzymali propozycję występu w ramach zastępstwa w popularnym programie telewizyjnym Top of the Pops, podczas którego wykonali piosenkę „Young Guns (Go For It!)”^[18]. Występ ten uważany jest do dziś za jeden z najlepszych w historii zespołu, jak również całego programu^[19]. 9 lipca 1983 nakładem Innervision Records do sprzedaży trafił ich debiutancki album studyjny pt. Fantastic^[20], który przez pierwsze dwa tygodnie po wydaniu znajdował się na pierwszym miejscu brytyjskiej listy najlepiej sprzedających się płyt^[21].

Sukces pierwszego albumu sprawił, że zespołem zaczęły się interesować wielkie koncerny fonograficzne. Duet rozwiązał umowę z Innervision^[22], a w listopadzie 1984 nakładem wytwórni Epic Records wydał album pt. Make It Big^[23], który był promowany przebojami: „Wake Me Up Before You Go-Go”, „Freedom” i „Careless Whisper”^[24]. Album przez wiele tygodni znajdował się na pierwszych miejscach list najczęściej kupowanych płyt m.in. w Wielkiej Brytanii^[25], Stanach Zjednoczonych^[26], Holandii^[27], Szwecji^[28] i Norwegii^[29]. Również w 1984 wraz z Michaelem wydał, utrzymaną w świątecznych klimatach, piosenkę „Last Christmas”^[30], która dotarła do drugiego miejsca brytyjskiej listy przebojów^[31] i stała się wielkim przebojem^[32].

W grudniu 1984 rozpoczął światową trasę koncertową The Big Tour, która obejmowała występy w Wielkiej Brytanii, USA i Japonii^[33]. W ramach trasy odbył z Michaelem 10-dniową wizytę w Chinach w kwietniu 1985, stając się pierwszym zachodnim zespołem popowym, któremu udało się wystąpić w tym państwie^[34]. W lipcu 1985 wystąpił jako chórzysta podczas koncertu charytatywnego Live Aid na Stadionie Wembley^[35]. W lipcu i sierpniu odbył z Wham! trasę koncertową po USA pod nazwą Whamamerica!^[36]. Wiosną 1986 ogłosił zakończenie działalności Wham!, po czym wydał z Michaelem ostatni album studyjny pt. Music from the Edge of Heaven i kompilacyjny pt. The Final oraz zagrał 28 czerwca 1986 pożegnalny koncert The Final na Stadionie Wembley^[37], który zgromadził 72-tysięczną publiczność^[38].

Po zakończeniu kariery muzycznej przez krótki czas był kierowcą wyścigowym, wystartował m.in. w wyścigu Celebrity Car^[39] oraz brał udział w wyścigach Formuły 3^[40]. W 1989 nagrał album pt. Son of Albert, na którym umieścił m.in. singiel „Shake” oraz utwór „Red Dress” z gościnnym udziałem Michaela^[41]. Ze względu na słaby odbiór komercyjny płyty porzucił karierę muzyczną, z wyjątkiem gościnnego występu u boku Michaela w 1991 na festiwalu Rock in Rio, na którym wykonali wspólnie utwory „I’m Your Man” i „Freedom'90”^[42].

W lutym 2017 na gali rozdania Brit Awards wygłosił przemowę honorującą George’a Michaela, który zmarł kilka tygodni wcześniej^[43].

W 2019 premierę miał film Last Christmas, w którym Ridgeley pojawił się gościnnie w roli cameo.

Życie prywatne

Przez kilka lat pozostawał w nieformalnym związku z wokalistką Shirlie Holliman, która występowała z nim w Wham!^[44]. Był także związany z amerykańską modelką Donyą Fiorentino^[45]. Związany z Keren Woodward, członkinią girls bandu Bananarama. Mieszka w Kornwalii^[46].

Dyskografia

Przypisy

Bibliografia

• AndrewA. Ridgeley AndrewA., Wham! George i ja, EwaE. Borówka (tłum.), Wydawnictwo Znak, 2020, ISBN 978-83-240-7886-8 .

Linki zewnętrzne

• Oficjalna strona Andrew Ridgeleya (ang.)
• Andrew Ridgeley w bazie Filmweb