Andriej Bitow

Andriej Bitow

Андрей Георгиевич Битов

Andriej Bitow (2008)
Imię i nazwisko	Andriej Gieorgijewicz Bitow
Data i miejsce urodzenia	27 maja 1937 Leningrad
Data i miejsce śmierci	3 grudnia 2018 Moskwa
Narodowość	rosyjska, czerkieska
Język	rosyjski
Alma Mater	Leningradzki Instytut Górniczy
Dziedzina sztuki	proza, liryka
Ważne dzieła
Dom Puszkina Koło
Strona internetowa

Andriej Gieorgijewicz Bitow (ros. Андрей Георгиевич Битов; ur. 27 maja 1937 w Leningradzie, zm. 3 grudnia 2018 w Moskwie^[1]) – rosyjski pisarz. Jeden z twórców postmodernizmu w literaturze rosyjskiej oraz almanachu Metropol. W swoich utworach podejmuje problematykę moralną w środowisku inteligencji stosując technikę tzw. strumienia świadomości^[2].

Życiorys

Urodził się 27 maja 1937 w Leningradzie, na Pietrogradzkiej Stronie, ZSRR (obecnie Sankt-Petersburg). Ojciec G.L. Bitow był architektem, matka O.A. Bitow (z domu Kiedrowa) adwokatem. Miał brata Olega – słynnego radzieckiego tłumacza i dziennikarza w zakresie międzynarodowych stosunków. Według jego słów, oprócz narodowości rosyjskiej, jest też Czerkiesem w piątym pokoleniu^[3].

W trakcie II wojny światowej i blokady Leningradu, w 1942 roku został wywieziony za Ural i potem do środkowej Azji. W 1944 roku powrócił do rodzinnego miasta.

W 1954 roku ukończył Liceum nr 213 – pierwsze w Leningradzie, które nauczało szereg przedmiotów w języku angielskim.

W 1955 roku zaczął studia w Leningradzkim Instytucie Górniczym. Został wykreślony z listy studentów przez władzę za „niepożądane elementy” i w latach 1957–1958 pracował w batalionie budowlanym. W 1958 roku wrócił na uczelnię i ukończył studia na wydziale geologiczno-poszukiwawczym w 1962 roku.

Zaczął pisać wiersze jeszcze na studiach w 1956 roku, kiedy wstąpił do kółka literackiego LITO na swojej uczelni, którym kierował Gleb Siemionow – poeta, mentor leningradzkich debiutantów. Wiersze zostały wydane w drugim zbiorze poetyckim LITO, który został spalony na rozkaz komitetu partyjnego uczelni latem 1957 roku.

Po studiach przepracował mniej niż rok jako wiertniczy w Niewskiej Geologicznej Partii w Przesmyku Karelskim. W wieku 25 lat poświęcił się całkowicie pisarstwu.

Naśladując Wiktora Golawkina, zaczął pisać krótkie opowiadania absurdu, opublikowane dopiero w latach 90. XX w. Często w wywiadach opisywał siebie jako nieprofesjonalnego pisarza, chociaż należał od 1965 roku do Związku Pisarzy ZSRR.

W latach 1960–1978 wydał około 10 książek z prozą.

W związku z opublikowaniem w 1978 roku w USA powieści Dom Puszkina i uczestnictwem w tworzeniu almanachu Metropol, dostał zakaz publikowania w ZSRR do 1986 roku.

Jego los zdecydowanie poprawił się w czasach pieriestrojki. Od 1987 roku ponownie publikował w ZSRR – wydano powieść Dom Puszkina; zaczął wyjeżdżać za granicę, prowadzić wykłady, sympozja, zajął się działalnością na rzecz obrony prawa. W 1988 roku wziął udział w tworzeniu rosyjskiego Pen-Clubu, a od 1991 był jego prezesem. W 1991 roku był jednym z twórców nieformalnego stowarzyszenia „BaGaŻ” (oprócz niego byli to jeszcze Bella Achmadulina, Iosif Aleszkowski i Michaił Żwanieckij).

W latach 1992–1993 był stypendystą Wissenschaftskolleg zu Berlin^[4][5].

W 1997 roku został doktorem honoris causa Państwowego Uniwersytetu w Erywaniu oraz honorowym obywatelem Erywania.

Twórczość

Przypisy

Bibliografia

• Biografia Bitowa na portalu Chronos (ros.). [dostęp 2013-12-06].
• Biografia Bitowa na portalu Russia-IC (ang.). [dostęp 2013-12-06].