Andriej Korf
 | |
| Generał kawalerii | |
| Data urodzenia | 10 lipca |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 24 stycznia |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1849–1893 |
| Siły zbrojne | |
| Odznaczenia | |
  .png){kind=small} .svg){kind=small} .svg){kind=small} .svg){kind=small}      | |
Andriej Nikołajewicz Korf (ros. Андрей Николаевич Корф; ur. 10 lipca (22 lipca) 1831 r., zm. 24 stycznia (5 lutego) 1893 r. w Chabarowce) – baron, rosyjski generał kawalerii, pierwszy generał-gubernator przyamurski[1].
Życiorys
Potomek inflanckiego rodu Korfów[2] wychowywał się w Korpusie Paziów, zaczynając służbę 26 maja 1849 w stopniu chorążego. Przez kolejne lata awansował w wojskowej hierarchii; od 6 grudnia 1852 r. podporucznik, od 30 sierpnia 1855 r. sztabskapitan, od 30 sierpnia 1857 kapitan. Brał udział w wojnie kaukaskiej. Za rany tam odniesione w bitwie pod Biedieno został odznaczony orderem św. Jerzego IV stopnia. W 1867 r. został podniesiony do rangi generała-majora, zaś w 1878 do rangi generała lejtnanta. 30 sierpnia 1869 r. został mianowany dowódcą Litewskiego Pułku Lejbgwardii, jednocześnie dowodząc jego 1. brygadą 3. gwardyjskiej dywizji piechoty. W kolejnych latach generał Korf dowodził 34. dywizją piechoty, 13. dywizją piechoty, by 14 lipca 1884 r. otrzymać nominację na generał-gubernatora przyamurskiego. Na okres jego działalności przypada gwałtowny wzrost ludności generał-gubernatorstwa, postęp procesu kolonizacji Kraju Ussuryjskiego, rozwój szkolnictwa i działalności misyjnej wśród narodów Dalekiego Wschodu, początek eksploatacji złóż węgla na Sachalinie, ukrócenie rabunkowej gospodarki połowowej na Wyspach Komandorskich, a także nawiązanie kontaktów morskich z Chinami, Japonią i Koreą. Brutalność gen. Korfa wobec zesłanych więźniów politycznych doprowadziła do tragedii karijskiej w 1889 r.
Baron Korf zmarł nagle w stolicy generał-gubernatorstwa – Chabarowce 24 stycznia 1893 r. Jego grób znajdujący się w Soborze Zaśnięcia Matki Bożej został zniszczony w latach radzieckich.
Odznaczenia
- Order Świętego Jerzego IV stopnia (1859)
- Order Świętego Włodzimierza IV stopnia (1861)
- Order Świętego Stanisława II stopnia (1861)
- Order Świętej Anny II stopnia (1866)
- Order Świętego Włodzimierza III stopnia (1867)
- Order Świętego Stanisława I stopnia (1869)
- Order Świętej Anny I stopnia (1871)
- Order Świętego Włodzimierza II stopnia (1883)
- Order Orła Białego
- Order Świętego Aleksandra Newskiego (1889)
Przypisy
- ↑ Корф, Андрей Николаевич. [w:] Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона [on-line]. ru.wikisource.org. [dostęp 2015-10-04]. (ros.).
- ↑ Корф, графский и баронский род. [w:] Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона [on-line]. ru.wikisource.org. [dostęp 2015-10-04]. (ros.).
Media użyte na tej stronie
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Order Świętego Aleksandra Newskiego
Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie)
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
Baretka Orderu św. Anny.
Baretka Orderu św. Stanisława.
Baretka Orderu św. Jerzego
СRussian infantry general Andrei Nikolaevich Korf
Baretka Orderu Krzyża Ziemi Maryjnej II klasy
Autor: LuigiXIV, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastrino da Cavaliere di Gran Croce dell'Ordine Imperiale di Francesco Giuseppe (Austria)
Baretka Orderu Zbawiciela III klasy (Grecja)