Andriej Korf
 | |
| Generał kawalerii | |
| Data urodzenia | 10 lipca |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 24 stycznia |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1849–1893 |
| Siły zbrojne | |
| Odznaczenia | |
  .png){kind=small} .svg){kind=small} .svg){kind=small} .svg){kind=small}      | |
Andriej Nikołajewicz Korf (ros. Андрей Николаевич Корф; ur. 10 lipca (22 lipca) 1831 r., zm. 24 stycznia (5 lutego) 1893 r. w Chabarowce) – baron, rosyjski generał kawalerii, pierwszy generał-gubernator przyamurski[1].
Życiorys
Potomek inflanckiego rodu Korfów[2] wychowywał się w Korpusie Paziów, zaczynając służbę 26 maja 1849 w stopniu chorążego. Przez kolejne lata awansował w wojskowej hierarchii; od 6 grudnia 1852 r. podporucznik, od 30 sierpnia 1855 r. sztabskapitan, od 30 sierpnia 1857 kapitan. Brał udział w wojnie kaukaskiej. Za rany tam odniesione w bitwie pod Biedieno został odznaczony orderem św. Jerzego IV stopnia. W 1867 r. został podniesiony do rangi generała-majora, zaś w 1878 do rangi generała lejtnanta. 30 sierpnia 1869 r. został mianowany dowódcą Litewskiego Pułku Lejbgwardii, jednocześnie dowodząc jego 1. brygadą 3. gwardyjskiej dywizji piechoty. W kolejnych latach generał Korf dowodził 34. dywizją piechoty, 13. dywizją piechoty, by 14 lipca 1884 r. otrzymać nominację na generał-gubernatora przyamurskiego. Na okres jego działalności przypada gwałtowny wzrost ludności generał-gubernatorstwa, postęp procesu kolonizacji Kraju Ussuryjskiego, rozwój szkolnictwa i działalności misyjnej wśród narodów Dalekiego Wschodu, początek eksploatacji złóż węgla na Sachalinie, ukrócenie rabunkowej gospodarki połowowej na Wyspach Komandorskich, a także nawiązanie kontaktów morskich z Chinami, Japonią i Koreą. Brutalność gen. Korfa wobec zesłanych więźniów politycznych doprowadziła do tragedii karijskiej w 1889 r.
Baron Korf zmarł nagle w stolicy generał-gubernatorstwa – Chabarowce 24 stycznia 1893 r. Jego grób znajdujący się w Soborze Zaśnięcia Matki Bożej został zniszczony w latach radzieckich.
Odznaczenia
- Order Świętego Jerzego IV stopnia (1859)
- Order Świętego Włodzimierza IV stopnia (1861)
- Order Świętego Stanisława II stopnia (1861)
- Order Świętej Anny II stopnia (1866)
- Order Świętego Włodzimierza III stopnia (1867)
- Order Świętego Stanisława I stopnia (1869)
- Order Świętej Anny I stopnia (1871)
- Order Świętego Włodzimierza II stopnia (1883)
- Order Orła Białego
- Order Świętego Aleksandra Newskiego (1889)
Przypisy
- ↑ Корф, Андрей Николаевич. [w:] Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона [on-line]. ru.wikisource.org. [dostęp 2015-10-04]. (ros.).
- ↑ Корф, графский и баронский род. [w:] Энциклопедический словарь Брокгауза и Ефрона [on-line]. ru.wikisource.org. [dostęp 2015-10-04]. (ros.).
Media użyte na tej stronie
Baretka Orderu św. Anny.
Baretka Orderu św. Stanisława.
Baretka Orderu św. Jerzego
Baretka Orderu św. Włodzimierza.
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Order Świętego Aleksandra Newskiego
СRussian infantry general Andrei Nikolaevich Korf
Baretka Orderu Krzyża Ziemi Maryjnej II klasy
Autor: LuigiXIV, Licencja: CC BY-SA 3.0
Nastrino da Cavaliere di Gran Croce dell'Ordine Imperiale di Francesco Giuseppe (Austria)
Baretka Orderu Zbawiciela III klasy (Grecja)
Cesarski i Królewski Order Orła Białego (Imperium Rosyjskie)