Andriej Kurajew

Andriej Kurajew
Андрей Кураев
protodiakon

W Tule w 2007
Kraj działania

Rosja

Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1963
Moskwa

Wyznanie

prawosławne

Kościół

Rosyjski Kościół Prawosławny

Inkardynacja

Eparchia moskiewska miejska

Diakonat

8 lipca 1990

Strona internetowa

Andriej Wiaczesławowicz Kurajew (ros. Андрей Вячеславович Кураев; ur. 15 lutego 1963 w Moskwie) – rosyjski duchowny prawosławny, teolog, syn filozofa Wiaczesława Kurajewa.

Życiorys

Dzieciństwo i młodość

Kilka lat dzieciństwa spędził w Pradze, następnie wrócił do rodzinnej Moskwy. Ukończył studia na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Moskiewskiego w katedrze historii i teorii ateizmu naukowego, po czym kontynuował studia w aspiranturze.

Wychował się w ateistycznej rodzinie, do momentu podjęcia studiów był przekonanym ateistą, jednak jesienią 1982 przyjął chrzest[1].

W 1985 przeszedł do pracy na Moskiewskiej Akademii Duchownej. Wykształcenie teologiczne średnie uzyskał w seminarium duchownym w Moskwie w 1988, następnie wyjechał na dwa lata do Rumunii i tam kontynuował naukę teologii w Instytucie Teologicznym[2]. W Rumunii został wyświęcony na diakona[1].

Moskiewską Akademię Duchowną ukończył w 1992. Od 1990 do 1993 był także referentem patriarchy moskiewskiego i całej Rusi Aleksego II[2].

Teolog i duchowny

W 1993 został dziekanem wydziału filozoficzno-teologicznego Rosyjskiego Uniwersytetu Prawosławnego św. Jana Teologa; funkcję tę sprawował przez trzy lata. W tym czasie obronił dysertację kandydacką w dziedzinie nauk filozoficznych w Instytucie Filozofii Rosyjskiej Akademii Nauk oraz w dziedzinie nauk teologicznych w Moskiewskiej Akademii Duchownej[2]. W 1997 został profesorem w Prawosławnym Instytucie Teologicznym św. Tichona, przekształconym następnie w państwowy uniwersytet prawosławny[2]. W 1996 otrzymał tytuł profesora teologii[2].

W 2009 został mianowany protodiakonem i nagrodzony prawem noszenia kamiławki[2]. Służył w cerkwi św. Michała Archanioła w Moskwie–Tropariowie[2].

W latach 2004–2013 był wykładowcą Moskiewskiej Akademii Duchownej oraz członkiem komisji biblijno-teologicznej przy Świętym Synodzie Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego[2].

Pracuje naukowo w katedrze filozofii religii i religioznawstwa, na wydziale filozoficznym Uniwersytetu Moskiewskiego[2]. Jest członkiem rady ekspercko-konsultacyjnej ds. wolności sumienia przy Komitecie Dumy Państwowej Federacji Rosyjskiej ds. organizacji społecznych i związków wyznaniowych[2].

Usunięcie z Moskiewskiej Akademii Duchownej

Z pracy na Moskiewskiej Akademii Duchownej został zwolniony w końcu 2013; jako oficjalną przyczynę podano „skandaliczny i prowokacyjny” charakter, jaki niekiedy przybiera jego działalność publiczna i wypowiedzi na tematy związane z Cerkwią w mediach oraz na prywatnym blogu[3]. Według samego Kurajewa prawdziwą przyczyną pozbawienia go stanowiska było ujawnienie nadużyć w seminarium duchownym w Kazaniu, gdzie jeden z prorektorów dopuszczał się przestępstw seksualnych względem kleryków[4]. Stwierdził, że pozostaje prawosławnym chrześcijaninem i traktuje patriarchę moskiewskiego i całej Rusi Cyryla jak kanonicznego zwierzchnika Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, nadal jednak uważa obecne stanowisko Cerkwi Rosyjskiej w sprawach społeczno-politycznych za teologicznie błędne[3]. W 2020 r. został suspendowany[5].

Poglądy

Krytykował udział w Soborze Lokalnym Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego w 2009 znacznej liczby świeckich delegatów niebędących zaangażowanymi wyznawcami prawosławia, lecz zamożnymi biznesmenami lub urzędnikami państwowymi[6].

W 2008 bronił autentyczności cudu Świętego Ognia[7]. Następnie wycofał się z tego stanowiska i powołując się na treść wywiadu udzielonego przez patriarchę jerozolimskiego Teofila III stwierdził, że Święty Ogień jest jedynie symbolem i jego pojawianie się nie ma nadprzyrodzonych przyczyn[8].

Po wydarzeniach z 21 lutego 2012, gdy pięć performerek z grupy Pussy Riot w moskiewskim soborze Chrystusa Zbawiciela odśpiewało „punkową modlitwę” Bogurodzico, przegoń Putina, Andriej Kurajew wzywał do rezygnacji z wymierzania im kary. Powoływał się na fakt, iż występ Pussy Riot miał miejsce w czasie maslenicy, gdy tradycyjnie w cerkwiach zezwalano na wygłupy[9]. Twierdzi, iż w Rosyjskim Kościele Prawosławnym istnieje silne lobby homoseksualne, odmawiał jednak wskazania konkretnych nazwisk hierarchów z powodu braku rozstrzygających dowodów[10].

Nagrody i odznaczenia

14 grudnia 2006 r. przyznano Andriejowi Kurajewemu nagrodę imienia św. Adama Chmielowskiego (Brata Alberta) za wieloletnią działalność misyjną na terenie byłego Związku Radzieckiego[11][12].

Przypisy

  1. ↑ a b Ałła Matreńczyk. Diakon Kurajew człowiekiem roku. „Przegląd Prawosławny”. 5 (251), maj 2006. 
  2. ↑ a b c d e f g h i j Андрей Кураев, протодиакон
  3. ↑ a b Протодиакон Андрей Кураев: Остаюсь верующим православным христианином
  4. ↑ ДОКУМЕНТ: Торжество голубого лобби? Протодиакон Андрей Кураев прокомментировал собственное исключение из МДА
  5. ↑ Суд решил «извергнуть из сана» Андрея Кураева за «хулу на Церковь», РБК [dostęp 2020-12-29] (ros.).
  6. ↑ W. Radziwinowicz, Sponsorzy pomogą wybrać patriarchę rosyjskiej Cerkwi
  7. ↑ Hiob (Gumierow), Благодатный огонь: величие чуда и бессилие скептиков
  8. ↑ Споры вокруг Благодатного огня [dostęp 2014-01-02] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-05] (ros.).
  9. ↑ Wacław Radziwinowicz: Nie będziesz brał imienia Putina nadaremno. Gazeta Wyborcza, 2012-03-23. [dostęp 2014-02-20]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-03)].
  10. ↑ МОНИТОРИНГ СМИ: 7 вопросов Отцу Андрею Кураеву, протодиакону. О гомосексуальном скандале в РПЦ МП
  11. ↑ Nagroda br. Alberta dla Andrieja Kurajewa. Serwis informacyjny Opoka, 16.12.2006. [dostęp 2014-02-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-09-24)].
  12. ↑ Warszawa: prawosławny duchowny laureatem Nagrody św. Alberta. Radio Watykańskie, 2006-12-16 17:24:11. [dostęp 2014-02-24].

Media użyte na tej stronie