Andriej Rublow (tenisista)

Andriej Rublow

Państwo	Rosja
Data i miejsce urodzenia	20 października 1997 Moskwa
Wzrost	188 cm
Gra	praworęczny, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	2014
Zakończenie kariery	aktywny
Trener	Fernando Vicente
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	12
Najwyżej w rankingu	5 (13 września 2021)
Australian Open	QF (2021)
Roland Garros	QF (2020, 2022)
Wimbledon	4R (2021)
US Open	QF (2017, 2020, 2022)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2
Najwyżej w rankingu	53 (15 sierpnia 2022)
Australian Open	2R (2019)
US Open	3R (2017)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Rosyjski Komitet Olimpijski Igrzyska olimpijskie złoto Tokio 2020 tenis ziemny (gra mieszana) Reprezentacja  Rosja Igrzyska olimpijskie młodzieży srebro Nankin 2014 gra podwójna brąz Nankin 2014 gra pojedyncza
Strona internetowa

Andriej Rublow, ros. Андрей Андреевич Рублёв (ur. 20 października 1997 w Moskwie) – rosyjski tenisista, złoty medalista igrzysk olimpijskich z Tokio (2020) w grze mieszanej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Startując w gronie juniorów zwyciężył we French Open 2014 w grze pojedynczej chłopców. Został także finalistą gry podwójnej chłopców na Wimbledonie 2014 wspólnie ze Stefanem Kozlovem.

Zawodowym tenisistą jest od 2014 roku.

W cyklu ATP Tour mistrz dwunastu singlowych turniejów i trzech deblowych.

Od 2014 roku reprezentant Rosji w Pucharze Davisa. W 2021 roku zwyciężył razem z drużyną w turnieju ATP Cup.

Srebrny medalista gry podwójnej na igrzyskach olimpijskich młodzieży w Nankin (2014), razem z Karenem Chaczanowem. Brązowy medalista turnieju singlowego.

W rankingu gry pojedynczej Rublow najwyżej był na 5. miejscu (13 września 2021), a w klasyfikacji gry podwójnej na 53. pozycji (15 sierpnia 2022).

Kariera tenisowa

2014–2016: Pierwsze sukcesy

Andriej Rublow (2016)

Pierwszy wielki sukces odniósł w 2014 roku, wygrywając juniorski French Open i pokonując finale z Jaume Munara^[1]. W tym samym roku został najwyżej rozstawionym graczem zarówno w singlu, jak i deblu na igrzyskach olimpijskich młodzieży w Nankin. Po półfinałowej porażce z Kamilem Majchrzakiem zdobył brąz w singlu, a także z Karenem Chaczanowem srebro w deblu.

Rublow zadebiutował w singlu i deblu podczas ATP World Tour w październiku 2014 roku podczas Kremlin Cup w Moskwie. W singlu przegrał w pierwszej rundzie z Samuelem Grothem w dwóch setach, natomiast w deblu wygrał dwa mecze razem z Jewgienijem Donskojem. Na początku 2015 roku wygrał po raz pierwszy z zawodnikiem z pierwszej 100 rankingu – Dudi Selą w Delray Beach. Na turnieju w Miami pokonał w pierwszej rundzie – jako 389. w światowym rankingu, tenisistę z 54. miejsca Pablo Carreño Bustę w trzech setach. Na US Open zagrał po udanych kwalifikacjach, jednak odpadł w pierwszej rundzie przegrywając z 14. rakietą świata Kevinem Andersonem. Na koniec roku Andriej był na 185. miejscu w indywidualnym rankingu ATP.

Rok później Rosjanin nie zagrał w żadnym wielkoszlemowym turnieju. Zagrał kilka turniejów ATP World Tour w kwalifikacjach i odniósł tylko dwa zwycięstwa w pierwszej rundzie. Po słabych występach zdecydował się rozstać ze swoim ówczesnym trenerem Siergiejem Tarasewiczem. Niedługo później wygrał swojego pierwszego Challengera w singlu, pokonując Paul-Henri Mathieu w Quimper we Francji. W kwietniu dołączył do 4Slam Academy w Barcelonie, prowadzonej przez Galo Blanco, Jairo Velasco Jr i Fernando Vicente^[2].

2017–2019: Dwa tytuły ATP

Andriej Rublow (2018)

Rublow na początku roku wystartował jako kwalifikant w Australian Open, jednak już w drugiej rundzie musiał uznać wyższość Andy’ego Murraya. Po turnieju w Australii wziął udział w kilku zawodach Challengera. Na kortach trawiastych zaczął radzić sobie coraz lepiej, odnosząc pewne sukcesy. Dotarł do ćwierćfinału Gerry Weber Open jako uczestnik z dziką kartą, przegrywając ze swoim rodakiem Karenem Chaczanowem. W wielkoszlemowym Wimbledonie dotarł do drugiej rundy, przegrywając z Albertem Ramosem. Na turnieju rangi ATP World Tour 250 w Umag pokonał w ćwierćfinale obrońcę tytułu Fabio Fogniniego. W finale zmierzył się z Paolo Lorenzim – 34. tenisistą rankingu i zdobył swój pierwszy tytuł^[3].

Rosjanin zakwalifikował się bezpośrednio do US Open. Dotarł aż do ćwierćfinału, pokonując po drodze między innymi 9. rakietę świata Grigora Dimitrowa. W ćwierćfinale musiał jednak uznać wyższość późniejszego mistrza Rafaela Nadala. Po tym turnieju został sklasyfikowany po raz w pierwszy w czołowej pięćdziesiątce zawodników – na 49. miejscu na świecie. Na finałach Next Genaration w Mediolanie, które odbyły się po raz pierwszy w historii, Rublow był najwyżej sklasyfikowanym graczem, jednak w finale przegrał z Chung Hyeonem^[4].

Rok 2018 rozpoczął się dla Andrieja bardzo dobrze od finału turnieju Dausze^[5], trzeciej rundy Australian Open oraz ćwierćfinału w Montpellier i Rotterdamie. Z powodu kontuzji pleców, której doznał na Monte Carlo Masters, gdzie przegrał w trzeciej rundzie z Dominicem Thiemem musiał zrobić przerwę na około trzy miesiące i przegrał zarówno we French Open, jak i w Wimbledonie. W dalszej części sezonu po powrocie do aktywnej gry przegrał z Jeremym Chardym w pierwszej rundzie US Open. Na listopadowych finałach Next Genaration został pokonany w półfinale przez ostatecznego zwycięzcę turnieju Stefanosa Tsitsipasa, ale udało mu się wygrać mecz o trzecie miejsce.

Andriej Rublow (2019)

Rok 2019 Rosjanin zakończył z jednym singlowym tytułem wywalczonym w drugiej połowie października w Moskwie, pokonując w ostatnim meczu w dwóch setach Adriana Mannarino^[6]. W lipcu Rublow został finalistą zawodów ATP Tour 500 w Hamburgu, ponosząc porażkę z Nikolozem Basilaszwilim. Na początku listopada osiągnął finał debla w Paryżu partnerując Karenowi Chaczanowowi.

W zawodach Wielkiego Szlema najdalej awansował do 4. rundy US Open, rozpoczynając rywalizację od zwycięstwa ze Stefanosem Tsitsipasem (nr 8. ATP). Następnie wyeliminował Gillesa Simona i Nicka Kyrgiosa, natomiast odpadł w trzech setach z Matteo Berrettinim.

Startując w turniejach ATP Tour Masters 1000 najlepszy wynik uzyskał w Cincinnati, przechodząc najpierw przez eliminacje. W 3. rundzie wyeliminował Rogera Federera (nr 3. ATP)^[7], by w kolejnym meczu przegrać z Daniiłem Miedwiediewem.

Przez uraz nadgarstka nie zagrał we French Open^[8]. Powrócił pod koniec czerwca na turniej w Eastbourne, przegrywając w 2. rundzie eliminacji. Na US Open nierozstawiony Rublow pokonał 8. zawodnika w rankingu Stefanosa Tsitsipasa w pierwszej rundzie. Po raz drugi w karierze awansował do 1/8 finału turnieju wielkoszlemowego i tam przegrał z Matteo Berrettinim. W swoje 22. urodziny zdobył swój drugi tytuł ATP na Kremlu, pokonując w finale Adriana Mannarino.

Sezon Rublow zakończył na 23. miejscu w klasyfikacji ATP i bilansem 38 zwycięstw i 19 porażek.

2020: Pięć tytułów oraz debiut w ATP Finals

Na początku 2020 roku Rublow nie zakwalifikował się do gry w Pucharze ATP, ponieważ był dopiero trzecim najlepszym Rosjaninem w światowych rankingach. Zamiast tego zagrał w równoległych turniejach ATP Tour 250, z których dwa udało mu się wygrać. Po raz pierwszy znalazł się także w pierwszej dwudziestce tenisistów na świecie. Na Australian Open dotarł do czwartej rundy, gdzie w trzech setach został pokonany przez Alexandra Zvereva. Dotarł także do ćwierćfinału turniejów w Rotterdamie i Dubaju w lutym.

Po przerwie sezonu spowodowanej pandemią COVID-19, Rublow spotkał się w drugiej rundzie US Open ponownie z Matteo Berrettinim. Ostatecznie podobnie jak trzy lata wcześniej – po raz drugi dotarł do ćwierćfinału turnieju, przegrywając ze swoim rodakiem Daniiłem Miedwiediewem. Począwszy od turnieju ATP Tour 500 w Hamburgu^[9], Rosjanin miał zwycięską passę 20 wygranych meczów, na 21 rozegranych. Zwycięstwo w Hamburgu było jego pierwszym tytułem ATP 500 i trzecim tytułem w sezonie. Na przełożonym na jesień French Open dotarł do ćwierćfinału, gdzie ponownie spotkał się z Tsitsipasem zaledwie dwa tygodnie po finale w Hamburgu. Tym razem to Grek okazał się zwycięzcą, ale Andriej po raz pierwszy w karierze znalazł się w pierwszej dziesiątce światowego rankingu. Następnie zdobył swój czwarty tytuł w roku na turnieju Petersburgu, pokonując w równych setach siódmego zawodnika w rankingu Bornę Ćorić^[10]. Tym samym osiągnął status 8. zawodnika świata. Rublow zdobył swój trzeci z rzędu tytuł ATP 500 i piąty tytuł w sezonie dwa tygodnie później w Wiedniu, gdzie pokonał Lorenzo Sonego w finale^[11]. W trakcie całego turnieju nie przegrał ani jednego seta. W połowie listopada znalazł się w gronie najlepszych tenisistów, występując w turnieju finałowym sezonu – ATP Finals, wygrywając jeden mecz przeciwko Dominicowi Thiemowi.

Andriej Rublow wygrał pięć turniejów 2020 roku, wyprzedzając światowego lidera Novaka Đokovicia (cztery tytuły).

2021: Mistrzostwo olimpijskie

Na początku sezonu Rublow wygrał Puchar ATP z drużyną Rosji, pokonując w finale Włochów. W turnieju wygrał wszystkie swoje cztery indywidualne mecze. W Australian Open dotarł do ćwierćfinału bez straty seta, ale ostatecznie przegrał w trzech setach z Daniiłem Miedwiediewem. W rozgrywkach w Rotterdamie pokonał Mártona Fucsovicsa – wygrywając czwarty z rzędu turniej ATP 500^[12]. Ustanowił nowy rekord w tej kategorii turniejowej. W następnym tygodniu wraz z Asłanem Karacewem wygrał turniej debla na turnieju w Katarze.

Na pierwszym w tym roku turnieju Masters w Miami Rosjanin wszedł do półfinału nie przegrywając seta, gdzie został pokonany przez ostatecznego zwycięzcę Huberta Hurkacza w dwóch setach. Na turnieju w Monte Carlo po raz pierwszy dotarł do finału tej kategorii, jednak przegrał w dwóch setach ze Stefanosem Tsitsipasem. Wcześniej pokonał między innymi po raz pierwszy w karierze Rafaela Nadala. Po dwóch ćwierćfinałach w Barcelonie i Rzymie Andriej odpadł z French Open już w pierwszej rundzie, a także odpadł w czwartej rundzie Wimbledonu.

Na igrzyskach olimpijskich w Tokio pod koniec lipca Rublow odpadł w grze pojedynczej i podwójnej w pierwszej rundzie. W grze mieszanej został mistrzem olimpijskim ze swoją partnerką Anastasiją Pawluczenkową^[13]. Wygrali wszystkie cztery mecze, w finale pokonując parę Jelena Wiesnina/Asłan Karacew.

Niedługo po turnieju olimpijskim dotarł do finału turnieju z kategorii Masters w Cincinnati, przegrywając po równym meczu z Alexandrem Zverevem^[14]. W US Open był rozstawiony z numerem 5. i dotarł do trzeciej rundy, przegrywając z Frances Tiafoe. 13 września osiągnął swój najwyższy wynik w rankingu ATP singlistów – 5. miejsce. Końcem września zadebiutował w Pucharze Lavera, zostając powołanym do drużyny europejskiej przez Björna Borga^[15]. Rozegrał jeden mecz indywidualny oraz dwa deblowe, z których wszystkie trzy okazały się zwycięskie. W połowie listopada ponownie wystąpił w turnieju ATP Finals rozgrywanym w Turynie. Niedługo później z reprezentacją Rosji wygrał Puchar Davisa^[16] oraz został uznany za najbardziej wartościowego gracza turnieju.

Finały w turniejach ATP Tour

Gra pojedyncza (12–5)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	23 lipca 2017	Umag	Ceglana	Paolo Lorenzi	6:4, 6:2
Finalista	1.	6 stycznia 2018	Doha	Twarda	Gaël Monfils	2:6, 3:6
Finalista	2.	28 lipca 2019	Hamburg	Ceglana	Nikoloz Basilaszwili	5:7, 6:4, 3:6
Zwycięzca	2.	20 października 2019	Moskwa	Twarda (hala)	Adrian Mannarino	6:4, 6:0
Zwycięzca	3.	11 stycznia 2020	Doha	Twarda	Corentin Moutet	6:2, 7:6(3)
Zwycięzca	4.	18 stycznia 2020	Adelaide	Twarda	Lloyd Harris	6:3, 6:0
Zwycięzca	5.	27 września 2020	Hamburg	Ceglana	Stefanos Tsitsipas	6:4, 3:6, 7:5
Zwycięzca	6.	18 października 2020	Petersburg	Twarda (hala)	Borna Ćorić	7:6(5), 6:4
Zwycięzca	7.	1 listopada 2020	Wiedeń	Twarda (hala)	Lorenzo Sonego	6:4, 6:4
Zwycięzca	8.	7 marca 2021	Rotterdam	Twarda (hala)	Márton Fucsovics	7:6(4), 6:4
Finalista	3.	18 kwietnia 2021	Monte Carlo	Ceglana	Stefanos Tsitsipas	3:6, 3:6
Finalista	4.	20 czerwca 2021	Halle	Trawiasta	Ugo Humbert	3:6, 6:7(4)
Finalista	5.	22 sierpnia 2021	Cincinnati	Twarda	Alexander Zverev	2:6, 3:6
Zwycięzca	9.	20 lutego 2022	Marsylia	Twarda (hala)	Félix Auger-Aliassime	7:5, 7:6(4)
Zwycięzca	10.	26 lutego 2022	Dubaj	Twarda	Jiří Veselý	6:3, 6:4
Zwycięzca	11.	24 kwietnia 2022	Belgrad	Ceglana	Novak Đoković	6:2, 6:7(4), 6:0
Zwycięzca	12.	16 października 2022	Gijón	Twarda (hala)	Sebastian Korda	6:2, 6:3

Gra podwójna (3–3)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	25 października 2015	Moskwa	Twarda (hala)	Dmitrij Tursunow	Radu Albot František Čermák	2:6, 6:1, 10–6
Finalista	1.	31 marca 2018	Miami	Twarda	Karen Chaczanow	Bob Bryan Mike Bryan	6:4, 6:7(5), 4–10
Finalista	2.	3 listopada 2019	Paryż	Twarda (hala)	Karen Chaczanow	Pierre-Hugues Herbert Nicolas Mahut	4:6, 1:6
Zwycięzca	2.	12 marca 2021	Doha	Twarda	Asłan Karacew	Marcus Daniell Philipp Oswald	7:5, 6:4
Finalista	3.	16 października 2021	Indian Wells	Twarda	Asłan Karacew	John Peers Filip Polášek	3:6, 6:7(5)
Zwycięzca	3.	20 lutego 2022	Marsylia	Twarda (hala)	Denys Mołczanow	Raven Klaasen Ben McLachlan	4:6, 7:5, 10–7

Gra mieszana (1–0)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwnicy	Wynik finału
Zwycięzca	1.	1 sierpnia 2021	Tokio	Twarda	Anastasija Pawluczenkowa	Jelena Wiesnina Asłan Karacew	6:3, 6:7(5), 13–11

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2017-01-10]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2017-01-10]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2017-01-10]  (ang.).