Andriej Woronichin
Ten artykuł od 2022-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
Grawiura Wiktora Bobrowa z lat 80. XIX wieku | |
Data i miejsce urodzenia | 28 października 1759 |
---|---|
Data i miejsce śmierci | 5 marca 1814 |
Narodowość | |
Alma mater | |
Uczelnia | Akademia Sztuk Pięknych w Petersburgu |
Wpłynął na | |
Praca | |
Budynki | Sobór Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Petersburgu, Instytut Górniczy w Petersburgu, budynek Skarbu Państwa w Petersburgu |
Andriej Woronichin (ros. Андре́й Ники́форович Ворони́хин) (ur. 17 października / 28 października 1759 we wsi Nowoje Usolje w Kraju Permskim, zm. 21 lutego / 5 marca 1814 w Sankt Petersburgu) – rosyjski architekt i malarz, twórca rosyjskiej odmiany stylu empire.
Życiorys
Urodził się w rodzinie chłopa pańszczyźnianego w dobrach hrabiego Aleksandra Stroganowa, wieloletniego prezesa Cesarskiej Akademii Sztuk w Sankt Petersburgu.
Naukę malarstwa rozpoczął w pracowni ikon Gawriiła Juszkowa. Talent młodzieńca zwrócił uwagę Stroganowa, który w roku 1777 wysłał go na naukę do Moskwy. Mistrzami Woronichina byli prawdopodobnie architekci Wasilij Bażenow i Matwiej Kazakow. W roku 1779 Woronichin zamieszkał w Sankt Petersburgu.
W roku 1785 został uwolniony od statusu chłopa pańszczyźnianego. W latach 1786-1790 studiował architekturę, mechanikę i matematykę we Francji i Szwajcarii.
Od początku lat 1800-ch był wykładowcą Akademii.
Jednym z pierwszych realizacji Woronichina stały się wnętrza Pałacu Stroganowa (1793). Bogaty barokowy wystrój – dzieło Bartolomeo Rastrelli – Woronichin zastąpił wystrojem klasycystycznym, wyróżniającym się prostota i elegancją.
W roku 1797 Rada Akademii przyznała Woronichinowi godność akademika malarstwa perspektywicznego za obraz przedstawiający letnią rezydencję Stroganowa na Czornej Reczce w Petersburgu. W roku 1800 otrzymał tytuł akademika architektury za projekt kolumnady w Peterhofie. W roku 1802 został powołany na profesora Akademii Sztuk.
Za najwybitniejsze dzieło Woronichina uważany jest sobór Kazańskiej Ikony Matki Bożej w Petersburgu. Budowa trwała od 1801 do 1811. Budynek utrzymany jest w stylu palladiańskiego klasycyzmu z wysoką kopułą i szeroką kolumnadą.
Budynek Instytutu Górniczego powstał w latach 1806-1811 w surowym stylu doryckim. Monumentalny dwunastokolumnowy portyk dominuje nad zespołem istniejących wcześniej budynków.
Również inne budynki projektu Woronichina – Gmach Skarbu Państwa, kolumnady i kaskady w Peterhofie, wnętrza pałaców i założenia parkowe w Gatczynie i Pawłowsku utrzymane były w surowym stylu Empire. Francuscy historycy architektury dopatrują się wpływu projektów Claude Nicolas Ledoux i Étienne-Louis Boullée.
Galeria
- (c) Alex 'Florstein' Fedorov, CC BY-SA 4.0
Kaskada w Peterhofie
Bibliografia
- Лисовский В. Г., Андрей Воронихин. — Л.: Лениздат, 1971
- Панов В. А., Архитектор А. Н. Воронихин, М., 1937;
Media użyte na tej stronie
View on Kazan Cathedral from Nevsky Prospekt in St Petersburg (Russia). 19th-century photochrome print (1899)
(c) Alex 'Florstein' Fedorov, CC BY-SA 4.0
Grand Cascade of Peterhof
Autor: A.Savin, Licencja: FAL
Building of the Mining College on Vasilievsky Island in Saint Petersburg, Russia: aerial photo
View of Stroganoff dacha in Petersburg