Andriej Woronkow

Andriej Woronkow
Data i miejsce urodzenia	19 maja 1967 ; Sławsk
Wzrost	203 cm
Pozycja	przyjmujący, libero
Kariera seniorska
1982–1984	Litewska SRR
1984–1985	Kuroapparatura Wilno
1986–1988	CSKA Mokswa
1988–1992	SKA Rostów nad Donem
1992–1995	Jugra Samotłor Niżniewartowsk
1995–1999	Netaş Stambuł
1999–2004	Erdemirspor Zonguldak
2004–2006	Jugra Samotłor Niżniewartowsk
Kariera reprezentacyjna
Kariera trenerska
Lata	Drużyna
2006–2008	Dinamo-Jantar Kaliningrad
2007	Rosja (kadeci)
2008–2009	Kuzbass Kemerowo
2009–2016	Lokomotiw Nowosybirsk
2013–2015	Rosja
2016–2017	Dinamo Krasnodar
2017	Rosja U-23
2018–	Lokomotiw Kaliningrad (kobiety)
Dorobek medalowy
	Reprezentacja Rosja
	Mistrzostwa Europy
	Liga Światowa
	Puchar Wielkich Mistrzów

Andriej Gienadewicz Woronkow (ur. 19 maja 1967 w Sławsku) – rosyjski siatkarz, trener. Zasłużony Mistrz Sportu ZSRR.

Jego córka Irina jest siatkarką.

Kariera zawodnicza

Andriej Woronkow karierę siatkarską rozpoczął w 1982 roku w Litewskiej SRR. W 1984 roku został zawodnikiem Kuroapparatury Wilno^[1]. W 1986 roku wraz z drużyną Litewskiej SRR w Petersburgu zdobył brązowy medal Spartakiady Narodów ZSRR.

W latach 1986–1988 reprezentował barwy CSKA Mokswa, z którą zdobył mistrzostwo ZSRR (1987, 1988), dwukrotnie Puchar Europy Mistrzów Krajowych (1987, 1988) oraz dwukrotnie Superpuchar Europy (1987, 1988). W 1988 roku przeszedł do klubu Wysszajej ligi SKA Rostów nad Donem, w którym grał do 1992 roku. W latach 1993–1995 był zawodnikiem Jugra Samotłor Niżniewartowsk, z którym w sezonie 1993/1994 zdobył brązowy medal mistrzostw Rosji, a także Puchar Rosji (1993) oraz w sezonie 1993/1994 został srebrnym medalistą Pucharu Europy Zdobywców Pucharów.

W 1995 roku wyjechał do Turcji grać w Netaş Stambuł, z którym w latach trzykrotnie zdobywał mistrzostwo Turcji (1997, 1998, 1999) oraz brązowy medal (1996), a także Puchar Turcji (1997, 1998, 1999).

W latach 1999–2004 reprezentował barwy Erdemirsporu Zonguldak dwukrotnie zdobył mistrzostwo Turcji (2002, 2004) oraz wicemistrzostwo Turcji (2000 z Netaşem Stambuł) 2001, 2003).

W 2004 roku ponownie został zawodnikiem rosyjskiego Jugra Samotłor Niżniewartowsk, w którym w 2006 roku zakończył zawodniczą karierę.

W reprezentacji Rosji grał od 1998 roku. Zadebiutował w niej dnia 5 czerwca 1998 roku w Moskwie z wygranym 3:2 meczu z reprezentacją Jugosławii w ramach Ligi Światowej 1998, w której reprezentacja Rosji w turnieju finałowym Mediolanie zajęła 2. miejsce oraz brał udział w mistrzostwach świata 1998, gdzie reprezentacja z Woronkowem w składzie zajęła 5. miejsce. Wypowiadając się na temat roli Woronkowa w reprezentacji trener Giennadij Szypulin zauważył wysoką wydajność i niezbędne doświadczenie zespołu oraz jego silny i spokojny charakter sportowy^[2]. Łącznie w reprezentacji Rosji Andriej Woronkow rozegrał 26 meczów i zdobył 16 punktów.

Kariera trenerska

Andriej Woronkow po zakończeniu kariery zawodniczej rozpoczął karierę trenerską. W 2006 roku został asystentem Jurija Panczenki w nowo utworzonym klubie Dinamo-Jantar Kaliningrad. W 2007 roku reprezentacji Rosji kadetów, która pod wodzą Woronkowa zajęła 4. miejsce na mistrzostwach Europy kadetów 2007 rozgrywanych w Wiedniu i Krems oraz 9. miejsce na mistrzostwach świata kadetów 2007 rozgrywanych w Meksyku i Tijuanie.

W sezonie 2008/2009 został trenerem Kuzbass Kemerowo. Następnie w czerwcu 2009 roku został trenerem Lokomotiwu Nowosybirsk, z którym zdobył srebrny (2014) i brązowy medal (2012) mistrzostw Rosji oraz dwukrotnie Puchar Rosji (2010, 2011) oraz srebrny medal tego turnieju (2009), a także Ligę Mistrzów (2013) oraz sześciokrotnie Puchar Syberii i Dalekowschodniego Okręgu Federalnego (2009, 2010, 2011, 2012, 2013, 2014).

Po dymisji Władimira Alekny w 2012 roku Andriej Woronkow był jednym z kandydatów na trenera reprezentacji Rosji^[3], którym został wybranym jednogłośnie przez Rosyjski Związek Piłki Siatkowej^[4]. Z reprezentacją zwyciężył w rozgrywanych w Polsce i Danii mistrzostwach Europy 2013 oraz zwyciężył w turnieju finałowym Ligi Światowej 2013 w Mar del Placie oraz zdobył srebrny medal Pucharu Wielkich Mistrzów 2013.

Dnia 30 czerwca 2015 roku do fatalnym występie reprezentacji Rosji w Lidze Światowej 2015 (10 kolejnych porażek) podał się do dymisji^[5].

Sukcesy

jako zawodnik

klubowe/reprezentacyjne

Klub/Reprezentacja	Osiągnięcie	Trofeum	Rok
Litewska SRR	Igrzyska Narodów Radzieckich		1986
CSKA Moskwa	Puchar Europy Mistrzów Krajowych		1987, 1988
	Mistrzostwa ZSRR		1987, 1988
	Superuchar Europy		1987, 1988
Jugra Samotłor Niżniewartowsk	Puchar Rosji:		1993
	Mistrzostwa Rosji		1994
	Puchar Europy Zdobywców Pucharów		1994
Netaş Stambuł	Puchar Europy Zdobywców Pucharów		1997
	Mistrzostwa Turcji		1997, 1998, 1999 2000 1996
	Puchar Turcji		1997, 1998, 1999
Rosja	Liga Światowa		1998
Erdemirspor Zonguldak	Mistrzostwa Turcji		2002, 2004 2001, 2003