Andrij Derkacz (polityk)

Andrij Derkacz

Data i miejsce urodzenia	19 sierpnia 1967 Dniepropetrowsk
Zawód, zajęcie	polityk, przedsiębiorca
Odznaczenia

Andrij Łeonidowycz Derkacz, ukr. Андрій Леонідович Деркач (ur. 19 sierpnia 1967 w Dniepropetrowsku^[1]) – ukraiński polityk i przedsiębiorca, poseł do Rady Najwyższej.

Życiorys

Syn Łeonida Derkacza, generała KGB i szefa SBU^[2]. W 1989 ukończył uczelnię wojskową w Charkowie, służył w wojskach rakietowych, studiował później w akademii ministerstwa bezpieczeństwa Rosji (absolwent z 1993)^[1]. W 2007 uzyskał stopień kandydata nauk prawnych w instytucie państwa i prawa Narodowej Akademii Nauk Ukrainy^[1][3].

W latach 1993–1994 był oficerem Służby Bezpieczeństwa Ukrainy. Następnie do 1997 pracował w administracji prezydenta Łeonida Kuczmy jako doradca ds. zagranicznych i zastępca szefa służby kontrolnej. Później objął stanowisko pierwszego asystenta ukraińskiego premiera^[4].

Działał w założonej przez środowiska weteranów z Afganistanu Ukraińskiej Partii Sprawiedliwości. W 1998 po raz pierwszy został wybrany na posła w jednym z okręgów obwodu sumskiego. W latach 1999–2000 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego Partii Pracy Ukrainy, z której przeszedł do partii Trudowa Ukrajina (był m.in. przewodniczącym jej komitetu politycznego w latach 2000–2004). W 2002 uzyskał reelekcję z listy bloku Za Jedyną Ukrainę^[1]. Zaangażował się także w działalność biznesową w branży energetycznej i mediowej, stając się m.in. właścicielem kanału telewizyjnego TRK Era. W 2008 wartość kontrolowanych przez niego aktywów szacowano na 162 miliony dolarów (119. miejsce na liście najbogatszych Ukraińców)^[3].

W 2004 Andrij Derkacz zaangażował się w kampanię prezydencką Wiktora Juszczenki, wspierał finansowo pomarańczową rewolucję. W 2005 dołączył do Socjalistycznej Partii Ukrainy^[5]. W 2006 uzyskał z jej listy mandat deputowanego V kadencji, który złożył jednak po kilku miesiącach^[1], przechodząc w tym czasie do Partii Regionów. Stanął na czele monopolistycznych państwowych koncernów atomowych – najpierw Enerhoatomu, następnie po konsolidacji Ukratompromu. Otrzymał wówczas przydomek „króla atomu”^[3]. W 2007 powrócił do Rady Najwyższej (z ramienia PR), mandat poselski utrzymał także w 2012^[1]. W okresie protestów na Euromajdanie w lutym 2014 opuścił frakcję Partii Regionów, w październiku tego samego roku po raz szósty z rzędu dostał się do parlamentu, startując jako kandydat niezależny^[6]. Utrzymał mandat poselski także w 2019^[7]. W 2020 z ramienia partii Nasz Kraj wybrany nadto na radnego obwodu sumskiego^[8].

11 stycznia 2021 został objęty sankcjami nałożonymi przez Departament Skarbu Stanów Zjednoczonych; zarzucono mu bycie agentem rosyjskiego wywiadu i oskarżono o próbę wywarcia wpływu na amerykańskie wybory prezydenckie z 2020^[9].

Odznaczenia

• Order „Za zasługi” I klasy^[3]
• Order „Za zasługi” III klasy^[4]

Przypisy