Andrij Medwediew

Andrij Medwediew

Państwo	Ukraina
Data i miejsce urodzenia	31 sierpnia 1974 Kijów
Wzrost	193 cm
Masa ciała	91 kg
Gra	praworęczna, oburęczny bekhend
Status profesjonalny	1991
Zakończenie kariery	2001
Trener	Andrei Rybalko
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	11
Najwyżej w rankingu	4 (16 maja 1994)
Australian Open	QF (1995)
Roland Garros	F (1999)
Wimbledon	4R (1994)
US Open	QF (1993)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	0
Najwyżej w rankingu	185 (5 lipca 1993)

Andrij Medwediew, ukr. Андрій Медведєв (ur. 31 sierpnia 1974 w Kijowie) – ukraiński tenisista, finalista French Open 1999 w grze pojedynczej, reprezentant w Pucharze Davisa.

Jego starsza siostra Natalija również grała w tenisa, dochodząc do pozycji nr 23. na świecie. Znany był z działalności charytatywnej, wspierał kluby tenisowe w Kijowie oraz przewodniczył komitetowi Stowarzyszenia Tenisistów Zawodowych ATP ds. działań dobroczynnych.

W życiu osobistym tworzył parę z niemiecką tenisistką Anke Huber. Poza tenisem uprawiał golf. Ze względów podatkowych rezydował w Monte Carlo.

Kariera tenisowa

Przez całą karierę reprezentował barwy Ukrainy, podkreślając jednak swoje rosyjskie pochodzenie. Medwediew rozpoczął treningi tenisowe jako 8–latek pod kierunkiem matki. W 1991 wygrał turniej juniorów na French Open (pokonując w finale Thomasa Enqvista) i w tym samym roku debiutował w gronie tenisistów zawodowych. Rok później odniósł 3 pierwsze zwycięstwa turniejowe w cyklu ATP World Tour, triumfując w imprezach w Genui, Stuttgarcie (na kortach ziemnych) i Bordeaux.

Cykl wiosennych imprez w Europie na nawierzchni ziemnej w sezonie 1993 rozpoczął wygrywając 2 pierwsze turnieje – w Estoril i Barcelonie, pokonując po drodze kilku znanych specjalistów tej nawierzchni, m.in. dwukrotnie Sergiego Bruguerę i Karela Nováčka oraz Thomasa Mustera. Osiągnął następnie po raz pierwszy wielkoszlemowy półfinał, podczas French Open w Paryżu. Po wyeliminowaniu w 1 rundzie Guillerma Péreza Roldána (przegrywał 0:2 w setach) pokonał kilku znanych graczy, m.in. Marca-Kevina Goellnera. W ćwierćfinale wygrał, w przerywanym opadami deszczu meczu, ze Stefanem Edbergiem, sklasyfikowanym na 3. miejscu rankingu światowego, a w półfinale nie sprostał Sergiemu Bruguerze^[1]. W dalszej części sezonu 1993 Medwediew był m.in. w 2 półfinałach turniejowych na kortach ziemnych, ale potwierdził dobrą dyspozycję także na innych nawierzchniach – był w finale turnieju w Halle (na trawie, przegrał z Henrim Leconte), wygrał na nawierzchni betonowej w New Haven (w finale z Czechem Kordą), dotarł do ćwierćfinału US Open (pokonał m.in. Richarda Krajicka, przegrał z Cédricem Pioline). W listopadzie 1993 ponownie udanie startował w Paryżu, tym razem w prestiżowym turnieju w hali Bercy. Po zwycięstwach nad Amosem Mansdorfem, Henrim Lecontem, Markiem Woodforde i Arnaudem Boetschem dotarł do finału, w którym nie sprostał Goranowi Ivaniševiciowi. Wszystkie te wyniki zapewniły reprezentantowi Ukrainy miejsce w czołowej dziesiątce rankingu i udział w turnieju ATP Finals, gdzie po porażce z Michaelem Stichem i zwycięstwach nad Jimem Courierem i Michaelem Changiem osiągnął półfinał (uległ ostatecznie liderowi rankingu Samprasowi).

Sezon 1994 rozpoczął z opóźnieniem ze względu na kontuzję, pojawił się na kortach pod koniec marca dochodząc do finału w Estoril. Nie udało mu się obronić tam tytułu, przegrywając z Carlosem Costą. Wygrał następnie 2 turnieje kategorii Super 9 Series w Monte Carlo (w finale z Sergim Bruguerą) i Hamburgu (w finale z Jewgienijem Kafielnikowem), a na French Open osiągnął ćwierćfinał. W maju 1994 osiągnął najwyższą w karierze pozycję w rankingu gry pojedynczej − nr 4. Był w 4 rundzie Wimbledonu, gdzie uległ z byłym niemieckim mistrzem tej imprezy Borisem Beckerem po pięciosetowym widowisku. Do końca sezonu osiągnął jeden finał, w Pradze, i znalazł się w klasyfikacji ATP na koniec roku poza czołową dziesiątką (chociaż brał udział w Pucharze Wielkiego Szlema).

W sezonie 1995 największym osiągnięciem Medwediewa była obrona tytułu w Hamburgu oraz ćwierćfinał wielkoszlemowy Australian Open (na French Open dotarł do 4 rundy). W 1996 wygrał turniej w Long Island po finale z Martinem Dammem, był w finale w Båstad ponosząc porażkę z Magnusem Gustafssonem, oraz awansował do 4 rundy US Open.

W 1997 wygrał po raz trzeci turniej w Hamburgu, pokonując m.in. Krajicka, Bruguerę, Kafielnikowa, a w finale Félixa Mantillę. Na turniejach wielkoszlemowych − Australian Open i French Open − dochodził do 4 rund. W Paryżu uległ Gustavo Kuertenowi. W sezonie 1998 nie wygrał żadnego turnieju, dochodząc do przegranego finału w Båstad. Bez sukcesów rozpoczął kolejny rok i w efekcie w kwietniu 1999 znalazł się poza pierwszą setką rankingu.

Największy sukces w swojej karierze odniósł podczas French Open 1999, dochodząc do finału. W 2 rundzie pokonał ówczesnego wicelidera rankingu Pete’a Samprasa, w ćwierćfinale wygrał z Gustavem Kuertenem, w półfinale z Fernandem Meligenim. W meczu finałowym z Andre Agassim nie wykorzystał prowadzenia 2:0 w setach, przegrywając ostatecznie 6:1, 6:2, 4:6, 3:6, 4:6^[2].

Finał French Open okazał się ostatnim znaczącym osiągnięciem Medwediewa. W kolejnych startach turniejowych nie przebrnął półfinału, a po sezonie 2001 zdecydował się na zakończenie kariery sportowej.

Jako deblista występował sporadycznie. W parze z Maratem Safinem był w 1999 w finale turnieju deblowego w Moskwie, w lipcu 1993 zajmował w rankingu deblowym najwyższe 185. miejsce.

Bronił barw narodowych w Pucharze Davisa (31 zwycięstw, 8 porażek, w tym w grze pojedynczej 20 zwycięstw i 3 porażki) oraz Pucharze Hopmana w grze mieszanej (wspólnie z siostrą Natalią). Zarobki Medwediewa na kortach przekroczyły sześć i pół miliona dolarów amerykańskich.

Zawodnik praworęczny, z oburęcznym bekhendem, wyróżniał się na korcie siłą uderzeń z głębi kortu (także silnym serwisem). Zapewniało mu to sukcesy przede wszystkim na kortach o nawierzchni ziemnej.

Finały w turniejach ATP World Tour

Gra pojedyncza (11–7)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwnik	Wynik finału
Zwycięzca	1.	21 czerwca 1992	Genua	Ceglana	Guillermo Pérez Roldán	6:3, 6:4
Zwycięzca	2.	19 lipca 1992	Stuttgart	Ceglana	Wayne Ferreira	6:1, 6:4, 6:7(5), 2:6, 6:1
Zwycięzca	3.	20 września 1992	Bordeaux	Ceglana	Sergi Bruguera	6:3, 1:6, 6:2
Zwycięzca	4.	4 kwietnia 1993	Estoril	Ceglana	Karel Nováček	6:4, 6:2
Zwycięzca	5.	11 kwietnia 1993	Barcelona	Ceglana	Sergi Bruguera	6:7(7), 6:3, 7:5, 6:4
Finalista	1.	20 czerwca 1993	Halle	Trawiasta	Henri Leconte	2:6, 3:6
Zwycięzca	6.	22 sierpnia 1993	New Haven	Twarda	Petr Korda	7:5, 6:4
Finalista	2.	7 listopada 1993	Paryż	Twarda (hala)	Goran Ivanišević	4:6, 2:6, 6:7(2)
Finalista	3.	3 kwietnia 1994	Estoril	Ceglana	Carlos Costa	6:4, 5:7, 4:6
Zwycięzca	7.	24 kwietnia 1994	Monte Carlo	Ceglana	Sergi Bruguera	7:5, 6:1, 6:3
Zwycięzca	8.	8 maja 1994	Hamburg	Ceglana	Jewgienij Kafielnikow	6:4, 6:4, 3:6, 6:3
Finalista	4.	7 sierpnia 1994	Praga	Ceglana	Sergi Bruguera	3:6, 4:6
Zwycięzca	9.	14 maja 1995	Hamburg	Ceglana	Goran Ivanišević	6:3, 6:2, 6:1
Finalista	5.	14 lipca 1996	Båstad	Ceglana	Magnus Gustafsson	1:6, 3:6
Zwycięzca	10.	25 sierpnia 1996	Long Island	Twarda	Martin Damm	7:5, 6:3
Zwycięzca	11.	11 maja 1997	Hamburg	Ceglana	Félix Mantilla	6:0, 6:4, 6:2
Finalista	6.	12 lipca 1998	Båstad	Ceglana	Magnus Gustafsson	2:6, 3:6
Finalista	7.	6 czerwca 1999	French Open, Paryż	Ceglana	Andre Agassi	6:1, 6:2, 4:6, 3:6, 4:6

Gra podwójna (0–1)

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partner	Przeciwnicy	Wynik finału
Finalista	1.	14 listopada 1999	Moskwa	Dywanowa (hala)	Marat Safin	Justin Gimelstob Daniel Vacek	2:6, 1:6

Starty wielkoszlemowe (gra pojedyncza)

Legenda

     W, wygrał turniej

     F, przegrał w finale

     SF, przegrał w półfinale

     QF, przegrał w ćwierćfinale

     4R, 3R, 2R, 1R przegrał w IV, III, II, I rundzie

     –, nie startował w turnieju głównym

Przypisy

Bibliografia

• Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2015-02-04]  (ang.).
• Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2015-02-04]  (ang.).
• Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2015-02-04]  (ang.).