Andrus Ansip
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 1 października 1956 |
|---|---|
| Premier Estonii | |
| Okres | od 13 kwietnia 2005 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister gospodarki i komunikacji Estonii | |
| Okres | od 13 września 2004 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | Meelis Atonen |
| Następca | |
 | |
| Odznaczenia | |
 | |
Andrus Ansip (ur. 1 października 1956 w Tartu) – estoński ekonomista, przedsiębiorca i polityk. Minister, parlamentarzysta krajowy oraz europejski, przewodniczący Estońskiej Partii Reform. W latach 2005–2014 premier Estonii stojący na czele trzech kolejnych rządów, od 2014 do 2019 wiceprzewodniczący Komisji Europejskiej.
Życiorys
W 1979 ukończył studia w zakresie chemii organicznej na Uniwersytecie w Tartu. W latach 1987–1989 studiował rolnictwo w Estońskiej Akademii Rolniczej, a w 1992 został absolwentem zarządzania na York University w Toronto.
Od 1979 pracował jako inżynier w Katedrze Chemii Organicznej Uniwersytetu w Tartu. W latach 1981–1983 odbywał służbę wojskową w radzieckiej Flocie Bałtyckiej, po czym powrócił do pracy na uczelni. Od 1986 pozostawał etatowym pracownikiem Komitetu Rejonowego Komunistycznej Partii Estonii w Tartu (inspektorem w wydziale przemysłu oraz kierownikiem wydziału organizacyjnego).
W okresie transformacji polityczno-gospodarczej rozpoczął pracę w sektorze prywatnym. W latach 1989–1993 był dyrektorem biura regionalnego przedsiębiorstwa joint-venture Estkompexim. W pierwszej połowie lat 90. pracował jako dyrektor generalny i prezes zarządu spółki AS Rondam oraz zasiadał w radzie dyrektorów Rahvapank. W okresie 1994–1996 był dyrektorem oddziału banku Sotsiaalpank w Tartu oraz wicedyrektorem oddziału banku Põhja-Eesti Pank w tym samym mieście. Od 1994 do 1998 pełnił funkcję prezesa stacji radiowej w Tartu, pracując również w Tartu Kommertspank. W latach 1995–1996 kierował spółką Fondijuhtide AS oraz funduszem inwestycyjnym Livoonia Erastamise Investeerimisfond.
W 1998 został wybrany na burmistrza Tartu. Funkcję tę pełnił do 2004. W tym samym roku został przewodniczącym Estońskiej Partii Reform, zastępując Siima Kallasa, jej założyciela i pierwszego przewodniczącego, który został mianowany komisarzem Unii Europejskiej. Andrus Ansip objął również stanowisko ministra gospodarki i komunikacji w rządzie Juhana Partsa.
4 kwietnia 2005 otrzymał od prezydenta Estonii Arnolda Rüütela misję utworzenia rządu po dymisji dotychczasowego premiera. Zawarł koalicję rządową z Estońską Partią Centrum i Estońskim Związkiem Ludowym[1]. W tym samym miesiącu rząd został zatwierdzony przez Riigikogu, a 13 kwietnia rozpoczął funkcjonowanie[2]. Po zwycięstwie Partii Reform w wyborach w 2007 (w których uzyskał mandat posła do Riigikogu) ponownie został desygnowany na premiera. Po nieudanych negocjacjach z dotychczasowymi partnerami utworzył gabinet przy poparciu Isamaa ja Res Publica Liit oraz Partii Socjaldemokratycznej (Sotsiaaldemokraatlik Erakond)[1]. 5 maja 2007 ponownie objął urząd premiera. Od czasu wycofania się socjaldemokratów z koalicji pozostał na czele rządu mniejszościowego. Poprowadził swoje ugrupowanie do zwycięstwa w wyborach w 2011, w których sam również został wybrany do parlamentu. 5 kwietnia prezydent Toomas Hendrik Ilves powołał ministrów trzeciego rządu Andrusa Ansipa, tworzonego ponownie przez Partię Reform i koalicyjną IRL[3]; gabinet ten rozpoczął urzędowanie następnego dnia.
4 marca 2014 zgodnie z wcześniejszą zapowiedzią przedłożył prezydentowi Estonii swoją rezygnację ze stanowiska premiera[4]. Odszedł z urzędu ostatecznie 26 marca 2014, kiedy zaprzysiężony został gabinet Taaviego Rõivasa.
W wyborach europejskich w tym samym roku Andrus Ansip z ramienia liberałów został wybrany do Europarlamentu VIII kadencji[5]. 10 września tego samego roku Jean-Claude Juncker ogłosił nominację Andrusa Ansipa na wiceprzewodniczącego KE oraz komisarza ds. jednolitego rynku cyfrowego (od 1 listopada 2014)[6]. W wyborach w 2019 ponownie uzyskał mandat eurodeputowanego. Celem jego objęcia od lipca 2019 złożył rezygnację z funkcji w Komisji Europejskiej[7].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b Estonian Governments 1990–2009 (ang.). terra.es. [dostęp 2011-04-05].
- ↑ Leaders of Estonia (ang.). zarate.eu. [dostęp 2020-04-12].
- ↑ Peaministrikandidaat esitab riigipeale uue valitsuse koosseisu (est.). valitsus.ee, 5 kwietnia 2011. [dostęp 2011-04-05].
- ↑ Ansip Hands President Letter of Resignation (ang.). err.ee, 4 marca 2014. [dostęp 2014-03-04].
- ↑ Europarlamenti said Ansip, Kallas, Toom, Tarand, Kelam ja Lauristin (est.). le.ee, 26 maja 2014. [dostęp 2014-05-29].
- ↑ The new structure of the Juncker Commission (ang.). ec.europa.eu. [dostęp 2014-10-22].
- ↑ Andrus Ansip resigns from European Commission (ang.). politico.eu, 17 czerwca 2019. [dostęp 2019-06-20].
Bibliografia
- Nota biograficzna na stronie Rządu Republiki Estońskiej (ang.). [dostęp 2011-04-05].
| 1918–1939 |
|
|---|---|
| 1939–1940 |
|
| Od 1991 |
|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
| W dniu powstania |
|
|---|---|
| Późniejsi członkowie rządu |
|
Media użyte na tej stronie
Baretka Komandora Orderu Trzech Gwiazd
Autor: Factio popularis Europaea, Licencja: CC BY 2.0
Jean-Claude Juncker at EPP Dublin Congress, 2014
Signature de Andrus Ansip extraite du traité d'adhésion de la Croatie à l'Union Européenne