Andrzej Ajnenkiel

Andrzej Ajnenkiel

Data i miejsce urodzenia	27 lutego 1931 Warszawa
Data i miejsce śmierci	10 kwietnia 2015 Warszawa
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia najnowsza, historia państwa i prawa
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Profesura	1991
Pracownik naukowy, nauczyciel akademicki
Uczelnia	Akademia Obrony Narodowej, Uczelnia Łazarskiego w Warszawie, Instytut Historii im. Tadeusza Manteuffla Polskiej Akademii Nauk
Odznaczenia

Andrzej Ajnenkiel (ur. 21 lutego 1931 w Warszawie, zm. 10 kwietnia 2015 tamże^[1]) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych. Specjalista w zakresie historii najnowszej oraz historii państwa i prawa, głównie w zakresie konstytucjonalizmu i parlamentaryzmu.

Życiorys

Syn Stefana i Janiny z domu Rogo^[2], która zmarła, gdy Andrzej miał 3 lata^[3]. W 1949 zdał maturę w Liceum im. Tadeusza Reytana w Warszawie^[4]. Wcześniej, w lutym 1945 roku, wstąpił do harcerstwa, przez które trafił we wrześniu 1945 roku do oddziału Narodowych Sił Zbrojnych w Podkowie Leśnej. W okresie studiów za udział w podziemnej działalności niepodległościowej tej organizacji był aresztowany i poddany represjom^[3]. W latach 1949–1954 studiował na Wydziale Prawa Uniwersytetu Warszawskiego. Kiedy ukończył studia, pracował początkowo w Archiwum Akt Nowych w Warszawie^[3].

Od 1979 był profesorem Instytutu Historii Polskiej Akademii Nauk w Warszawie (w 1991 został profesorem zwyczajnym). W latach 1987–1988 pełnił funkcję prezesa warszawskiego Towarzystwa Miłośników Historii, a w latach 1988–1991 prezesa Polskiego Towarzystwa Historycznego. W latach 1990–1993 był ekspertem Senatu RP i Prezydenta RP w pracach nad przygotowaniem Konstytucji RP. W 1990 wchodził w skład tzn. Komisji Michnika. W latach 1993–2001 był dyrektorem Wojskowego Instytutu Historycznego, a po przekształceniach organizacyjnych – dyrektorem Wojskowego Biura Badań Historycznych (do 31 października 2002). Był wykładowcą Uczelni Łazarskiego. Kierował Katedrą Historii Prawa na tejże uczelni.

W latach 1959–1981 był członkiem PZPR. Pełnił funkcję I sekretarza POP PZPR w Instytucie Historii PAN^[5].

Grób Andrzeja Ajnenkiela na cmentarzu Bródnowskim

Był członkiem rad redakcyjnych m.in.: Polskiego słownika biograficznego, „Przeglądu Historyczno-Wojskowego”, „Przeglądu Wschodniego” i „Czasopisma Prawno-Historycznego”^[6].

W 1993 bez powodzenia ubiegał się o mandat senatora z ramienia BBWR w województwie stołecznym.

Dwukrotnie żonaty, ojciec trojga dzieci^[2]. Spoczywa na cmentarzu Bródnowskim w Warszawie (kwatera 64C-4-20/21)^[7].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski – 1999^[8]
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[9]

Publikacje

W swoim dorobku miał ponad 400 prac, w tym kilkanaście książek, m.in.:

• Od rządów ludowych do przewrotu majowego Zarys dziejów politycznych Polski 1918–1926. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1968.
• Spór o model parlamentaryzmu polskiego do 1926 roku. Warszawa: KiW, 1972.
• Parlamentaryzm II Rzeczypospolitej, tom 285 serii wydawniczej Omega, Warszawa 1975.
• Polska po przewrocie majowym: Zarys dziejów politycznych Polski 1926–1939. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1977.
• Historia sejmu polskiego (tom 2, część 1–2, 1989). Warszawa: PWN, 1989.
• Konstytucje Polski 1791–1997. Warszawa: Rytm, 2001, ISBN 83-88794-41-8.

Przypisy

Bibliografia

• Urszula Olech, Tadeusz Panecki. Profesor Andrzej Ajnenkiel, 1931–2015. „Przegląd Historyczno-Wojskowy”, s. 235–238, 2015. Warszawa: Wojskowe Biuro Historyczne im. gen. broni Kazimierza Sosnkowskiego. ISSN 1640-6281.