Andrzej Antoni Plichta
 | |
 Półkozic | |
| Rodzina | Plichtowie herbu Półkozic |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Ojciec | Ignacy Plichta |
| Matka | Anna Świętosławska |
| Żona | Emilia Plichta |
Andrzej Antoni Plichta herbu Półkozic (ur. 30 listopada 1797 w Kurdwanowie, zm. 3 czerwca 1866 w Wersalu) – radca stanu i sekretarz Rządu Narodowego Królestwa Polskiego w powstaniu listopadowym.
Życiorys
Urzędnik w Radzie Stanu Królestwa Polskiego od 1818. Od 1821 członek Narodowego Towarzystwa Patriotycznego, za co został aresztowany w lutym 1826, sądzony i skazany w 1828 przez sąd sejmowy. Wywieziony do twierdzy Pietropawłowskiej, skąd powrócił w marcu 1829.
W powstaniu listopadowym początkowo sekretarz Rady Najwyższej Narodowej. Jako żołnierz-ochotnik wziął udział w bitwie pod Grochowem w 1831. Wraz z rządem udał się na emigrację do Paryża. Współorganizował Komitet Tymczasowy Emigracji Polskiej, wszedł w skład Komitetu Narodowego Emigracji Polskiej. Od 1833 związał się ze Związkiem Jedności Narodowej. Współzałożyciel Towarzystwa Literackiego w Paryżu (jego sekretarz w latach 1836–1866). Współfundował Bibliotekę Polską. Był członkiem loży wolnomularskiej Kazimierz Wielki w 1819/1820 roku[1].
Pochowany na Cmentarzu Montmartre.
Bibliografia
- Andrzej Bierant, Sławomir Górzyński, Polacy pochowani na cmentarzu Montmartre oraz Saint-Vincent i Batignolles w Paryżu, Warszawa 1999, s. 43–44.
- J. F. Zieliński, Wspomnienia z tułactwa, Warszawa 1989
Przypisy
- ↑ Lwowska Naukowa Biblioteka im. W. Stefanyka NAN Ukrainy. Oddział Rękopisów. Zespół (fond) 5. Rkps 5707/I. Żegota Pauli: Materiały do historii wolnomularstwa polskiego, k. 62.
