Andrzej Bartyński

Andrzej Bartyński
Data i miejsce urodzenia25 maja 1934
Lwów, Polska
Data i miejsce śmierci16 czerwca 2018
Wrocław, Polska
Zawód, zajęciepoeta
Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Partyzancki Srebrny Krzyż Zasługi Krzyż Armii Krajowej Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju” Medal Komisji Edukacji Narodowej Medal „Pro Memoria” Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej

Andrzej Bartyński (ur. 25 maja 1934 we Lwowie, zm. 16 czerwca 2018 we Wrocławiu[1]) – polski poeta, członek Związku Literatów Polskich, założyciel i prezes Klubu Inteligencji Niewidomej RP, zdobywca trzech stopni Silwy (samokontroli umysłu), radiesteta i bioenergoterapeuta.

Życiorys

Ukończył filologię polską na Uniwersytecie Wrocławskim. W latach 1943–1944 był żołnierzem Armii Krajowej. Torturowany przez gestapo, utracił podczas przesłuchań wzrok. Od 1945 przebywał we Wrocławiu. Jako poeta debiutował w 1956 wierszem pt. Rapsod o Jesieninie, na łamach czasopisma studenckiego „Życie Uniwersytetu”.

O sobie mówił:

Urodziłem się poetą i piszę to, co myślę, i robię to, co myślę, a to nie wszystkich zjednywa i przyjaciół jakby trochę mniej. Jako prezes ZLP mam takie credo: koleżeństwo, lojalność, przyjaźń. Moje środowisko traktuję nie tylko jako elitę społeczną, ale uczulam ich na wzajemną pomoc, odrzucenie zawiści. Człowiek, by się dobrze czuł, musi istnieć w grupie wsparcia. To ułatwia życie[2].

Uczestnik Sympozjum Plastycznego Wrocław ’70 (w zespole Mariana Bogusza)[3]. Przez 26 lat pełnił funkcję prezesa Zarządu Dolnośląskiego Oddziału Związku Literatów Polskich we Wrocławiu[1]. Był Honorowym obywatelem Polanicy-Zdroju, a w 2003 roku pomysłodawcą, twórcą i współorganizatorem corocznych międzynarodowych festiwali poezji „Poeci bez granic”, odbywających się w tym mieście[1].

Został pochowany na cmentarzu św. Wawrzyńca we Wrocławiu[4].

Twórczość

  • Dalekopisy (1957)
  • Zielone wzgórza (1960)
  • Komu rośnie las? (1965)
  • Ku chwale słońca (1974)
  • Gdzie Rzym, gdzie Krym, gdzie bar Cin-Cin (1977)
  • Wojna. Wyspa. Skarabeusz (1982)
  • Wróć, bo czereśnie (1997)
  • Te są ojczyzny moje (1999)
  • Taki świat – trylogia poetycka (2001)

Odznaczenia

Przypisy

  1. a b c Nie żyje Andrzej Bartyński.
  2. Janka Graban: Homer ze Lwowa kończy 75 lat (pol.).
  3. Danuta Dziedzic, Zbigniew Makarewicz (red.), Sympozjum Plastyczne Wrocław '70, Wrocław: Zjednoczone Przedsiębiorstwa Rozrywkowe. Ośrodek Teatru Otwartego „Kalambur”, 1983, s. 44, OCLC 830242745.
  4. Nekrolog Andrzeja Bartyńskiego, 7 lipca 2018.
  5. M.P. z 2005 r. nr 73, poz. 996.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Partyzancki BAR.svg
Baretka: Krzyż Partyzancki
POL Krzyż Armii Krajowej BAR.svg
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
POL Medal Pro Memoria BAR.png
Baretka Medalu "Pro Memoria"
POL Brązowy Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
POL Srebrny Medal Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej BAR.png
Baretka Srebrnego Medalu Opiekuna Miejsc Pamięci Narodowej
POL Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju.
POL Srebrny Medal za Zasługi dla Obronności Kraju BAR.svg
Baretka: Srebrny Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".