Andrzej Bonusiak

Andrzej Bonusiak
Data i miejsce urodzenia

2 lipca 1968
Kalisz

doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: historia najnowsza Polski
Alma Mater

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Rzeszowie

Doktorat

20 czerwca 1996

Habilitacja

20 czerwca 2005

Uczelnia

Wyższa Szkoła Pedagogiczna w Rzeszowie
Uniwersytet Rzeszowski

Odznaczenia
Srebrny Krzyż Zasługi

Andrzej Leszek Bonusiak (ur. 2 lipca 1968 w Kaliszu[1]) – polski historyk, specjalizujący się w dziejach diaspory polskiej i historii najnowszej Polski; nauczyciel akademicki związany z Uniwersytetem Rzeszowskim[2].

Życiorys

Urodził się jako najstarszy syn Włodzimierza Bonusiaka w Kaliszu w 1968 roku, gdzie spędził wczesne lata swojego życia i ukończył szkołę podstawową[1]. W 1982 roku przeprowadził się wraz z rodziną do Rzeszowa[3]. Tam też ukończył szkołę średnią i zdał egzamin dojrzałości w 1986 roku. Następnie podjął studia historyczne w Wyższej Szkole Pedagogicznej w Rzeszowie, które ukończył w 1992 roku magisterium. Bezpośrednio potem został zatrudniony na swojej macierzystej uczelni w Instytucie Historii na stanowisku asystenta[1]. W 1996 roku uzyskał tam stopień naukowy doktora nauk humanistycznych w zakresie historii na podstawie pracy pt. Lwów 1918–1939. Ludność. Przestrzeń. Samorząd, której promotorem był prof. Stanisław Gajewski[2]. Wraz z nowym stopniem naukowym awansował na stanowisko adiunkta, które zajmował także po przekształceniu w 2001 roku Wyższej Szkoły Pedagogicznej w Uniwersytet Rzeszowski. W 2005 roku Rada Wydziału Historycznego Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu nadała mu stopień naukowy doktora habilitowanego nauk humanistycznych w zakresie historii o specjalności historia najnowsza na podstawie rozprawy nt. Szkolnictwo polskie w Stanach Zjednoczonych Ameryki w latach 1984–2003. Analiza funkcjonalno-instytucjonalna[2]. W 2006 roku został profesorem nadzwyczajnym[1], jest kierownikiem Zakładu Historii XIX wieku, dziejów Polonii i Emigracji[4]. W latach 2008–2012 pełnił funkcję prodziekana ds. studenckich Wydziału Socjologiczno-Historycznego Uniwersytetu Rzeszowskiego[5].

Dorobek naukowy i odznaczenia

Zainteresowania naukowe Andrzeja Bonusiaka koncentrują się wokół zagadnień związanych z diasporą polską (szkolnictwem i organizacjami oświatowymi), dziejami regionalnymi (historia najnowsza) oraz Polonią w krajach byłego Związku Socjalistycznych Republik Radzieckich[1]. Do najważniejszych jego publikacji należą[6]:

  • Galicja w 1848 roku. Demografia, działalność polityczna i społeczna, gospodarka i kultura, Rzeszów 1999.
  • Lwów w latach 1918–1939. Ludność, przestrzeń, samorząd, Rzeszów 2000.
  • Dzieje polskiego szkolnictwa sobotniego w metropolii chicagowskiej 1951–1997, Przemyśl 2001.
  • Małe regiony w wielkiej polityce Polski, Słowacji i Ukrainy, Rzeszów 2003.
  • Wspólnota polska w Berdiańsku. Wyzwania współczesności. Monografia, Donieck 2008.
  • Migracje polskie – historia i współczesność, Rzeszów 2010.
  • Polacy w niepodległej Ukrainie. Analiza strukturalno-funkcjonalna, Rzeszów 2013.

Poza tym interesuje się dziejami techniki wojskowej, a także turystyką. W 2001 został odznaczony Srebrnym Krzyżem Zasługi za wzorowe, wyjątkowo sumienne wykonywanie obowiązków wynikających z pracy zawodowej[7][1].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Biografia na stronie Instytutu Historii UR [dostęp: 9.09.2016]
  2. ↑ a b c Dr hab. Andrzej Bonusiak, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2013-12-30].
  3. ↑ Biografia Włodzimierza Bonusiaka na stronie IH UR [dostęp: 9.09.2016]
  4. ↑ Zakład Historii XIX wieku, dziejów Polonii i Emigracji – Uniwersytet Rzeszowski. [dostęp 2016-09-09].
  5. ↑ Władze WSH UR w kadencji 2008–2012, informacja uzyskana w dziekanacie.
  6. ↑ Dane na podstawie katalogu Biblioteki Narodowej w Warszawie, stan na XII 2013 roku [dostęp: 29.12.2013]
  7. ↑ M.P. z 2001 r. nr 39, poz. 643.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie