Andrzej Chojnowski

Andrzej Chojnowski
Kraj działaniaPolska
Data i miejsce urodzenia2 października 1945
Warszawa
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia najnowsza
Alma MaterUniwersytet Warszawski
Doktorat1976
Uniwersytet Warszawski
Habilitacja1985
Uniwersytet Warszawski
Profesura11 kwietnia 2003
Nauczyciel akademicki
UniwersytetUniwersytet Warszawski

Andrzej Edward Chojnowski (ur. 2 października 1945 w Warszawie[1]) – polski historyk, profesor nauk humanistycznych, nauczyciel akademicki Uniwersytetu Warszawskiego, członek Kolegium (2007–2010) oraz Rady Instytutu Pamięci Narodowej (2011–2016).

Życiorys

W 1969 ukończył studia na Uniwersytecie Warszawskim. W 1976 obronił doktorat, habilitował się w 1985. W 2003 otrzymał tytuł naukowy profesora. Specjalizuje się w zakresie historii najnowszej.

Od 1969 związany z Instytutem Historycznym UW, zajmował w tej jednostce kolejne stanowiska. Od 1991 jest profesorem nadzwyczajnym UW. Pełnił funkcję kierownika Studium Zaocznego Historii (1988–1993), przewodniczącego Rady Naukowej Archiwum UW (1991–1997), przewodniczącego Rady Naukowej Instytutu Historycznego UW (1999–2002). W 2003 został kierownikiem Zakładu Historii XX wieku w Instytucie Historycznym.

Uzyskiwał stypendia m.in. Instytutu Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku (1980) i Instytutu Studiów Polsko-Żydowskich Uniwersytetu Oksfordzkiego (1987).

W latach 1972–1980 należał do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej, wstąpił następnie do „Solidarności”. Współpracował z niezależnym wydawnictwem Krąg, a w latach 1982–1985 był jego faktycznym szefem. W 1986 zasiadł w radzie programowej rocznika Polin. A Journal of Polish-Jewish Studies. Od 1987 do 1992 był członkiem zespołu miesięcznika „Res Publica”, a następnie „Res Publica Nowa” (od 1993). Wchodzi w skład Rady Naukowej Polskiego Słownika Biograficznego oraz rady Muzeum Historii Polski. Należy do Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

W 2007 z rekomendacji posłów Prawa i Sprawiedliwości został powołany w skład Kolegium Instytutu Pamięci Narodowej II kadencji, obejmując następnie stanowisko jego przewodniczącego, które pełnił do kwietnia 2010. W 2011 został wybrany do nowo powołanej Rady IPN[2]; organ ten zniesiono nowelizacją ustawy o IPN w 2016.

Został pracownikiem Wydziału Historycznego Akademii Humanistycznej im. Aleksandra Gieysztora w Pułtusku.

Publikacje

  • Andrzej Chojnowski, Koncepcje polityki narodowościowej rządów polskich w latach 1921–1939, Wrocław 1979, Wyd. Zakład Narodowy im Ossolińskich, ​ISBN 83-04-00017-2​.
  • Andrzej Chojnowski, Piłsudczycy u władzy. Dzieje Bezpartyjnego Bloku Współpracy z Rządem, Wrocław 1986, Wyd. Zakład Narodowy im Ossolińskich, ​ISBN 83-04-02293-1​.
  • Andrzej Chojnowski, Jerzy Tomaszewski, Izrael, Warszawa 2001, Wyd. „Trio”, ​ISBN 83-88542-09-5​.
  • Andrzej Chojnowski i Instytut Historyczny Uniwersytetu Warszawskiego, Ukraina, Warszawa 1997, Wyd. „Trio”, ​ISBN 83-85660-51-8​.

Przypisy

  1. Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2020-05-17].
  2. Sejm wybrał pięciu członków Rady IPN. rmf24.pl, 18 marca 2011. [dostęp 2020-05-17].

Bibliografia