Andrzej Cichowski
 major piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | |
| Siły zbrojne | |
| Jednostki | |
| Główne wojny i bitwy | |
| Odznaczenia | |
 _BAR.svg){kind=small} | |
Andrzej Cichowski (ur. 7 listopada 1894 w Krzesławicach, zm. 9 czerwca 1974 w Londynie) – polski prawnik, major piechoty Wojska Polskiego, starosta, minister skarbu w Rządzie RP na uchodźstwie.
Życiorys
W czasie wojny z bolszewikami walczył w szeregach 20 pułku piechoty Ziemi Krakowskiej, w stopniu porucznika.
1 czerwca 1921 roku był „odkomenderowany” na Uniwersytet Jagielloński celem ukończenia studiów, a jego oddziałem macierzystym był nadal 20 pułk piechoty[1]. Po ukończeniu studiów uzyskał tytuł doktora praw. Później ukończył również dwuletnią Szkołę Nauk Politycznych przy Wydziale Prawa Uniwersytetu Jagiellońskiego.
3 maja 1922 roku został zweryfikowany w stopniu kapitana ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku i 307. lokatą w korpusie oficerów piechoty[2]. 22 lipca 1922 roku został zatwierdzony na stanowisku pełniącego obowiązki dowódcy III batalionu 20 pułku piechoty w Krakowie[3][4]. 31 marca 1924 roku został awansowany na majora ze starszeństwem z dniem 1 lipca 1923 roku i 93. lokatą w korpusie oficerów piechoty[5]. W tym samym roku został przeniesiony do Doświadczalnego Centrum Wyszkolenia w Rembertowie, pozostając oficerem nadetatowym 20 pułku piechoty[6].
31 lipca 1926 roku został przeniesiony do Korpusu Ochrony Pogranicza[7]. W 1927 roku objął dowództwo 12 batalionu granicznego w Skałacie[8]. Z dniem 15 grudnia 1929 roku został przeniesiony z KOP i przydzielony, bez prawa do należności za delegację, do dyspozycji szefa Samodzielnego Wydziału Wojskowego Ministerstwa Spraw Wewnętrznych w Warszawie[9]. Z dniem 31 marca 1931 roku został przeniesiony w stan spoczynku[10]. W 1934 roku pozostawał w ewidencji Powiatowej Komendy Uzupełnień Poznań Miasto. Posiadał przydział do Oficerskiej Kadry Okręgowej Nr VII. Był wówczas „przewidziany do użycia w czasie wojny”[11].
W latach 1930–1934 był starostą powiatowym w Nowym Tomyślu, a w latach 1935–1939 starostą powiatowym w Starogardzie Gdańskim.
Po wybuchu II wojny światowej znalazł się w Związku Radzieckim. W 1941 wstąpił do Armii Andersa, został mianowany dowódcą 24 pułku piechoty.
Po II wojnie światowej pozostał na emigracji. W 1955 został członkiem Głównej Komisji Rewizyjnej Skarbu Narodowego. W 1957 roku został awansowany na podpułkownika w korpusie oficerów piechoty. Od tegoż roku był członkiem Głównej Komisji Skarbu Narodowego związanej z prezydentem Augustem Zaleskim. Od listopada 1958 był członkiem II Rady Rzeczypospolitej Polskiej, w 1963 wszedł w skład III Rady Rzeczypospolitej Polskiej, w której objął funkcję wiceprzewodniczącego. 25 czerwca 1965 roku Prezydent RP August Zaleski mianował go ministrem skarbu w rządzie Aleksandra Zawiszy[12]. 11 października 1965 roku Prezydent RP przychylił się do jego prośby i zwolnił go z urzędu ministra skarbu[13]. W tym samym roku zastąpił Adama Pragiera na stanowisku przewodniczącego III Rady RP. Pełnił tę funkcję do 1967 roku.
Ordery i odznaczenia
- Krzyż Srebrny Orderu Wojskowego Virtuti Militari
- Krzyż Walecznych „za czyny męstwa i odwagi wykazane w bojach toczonych w latach 1918–1921”
Przypisy
- ↑ Spis oficerów służących czynnie w dniu 1.6.1921 r. Dodatek do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 37 z 24 września 1921 roku, s. 79, 583.
- ↑ Lista starszeństwa oficerów zawodowych. Załącznik do Dziennika Personalnego Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 13 z 8 czerwca 1922 roku, Zakłady Graficzne Ministerstwa Spraw Wojskowych, Warszawa 1922, s. 42.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 22 z 22 lipca 1922 roku, s. 546.
- ↑ Rocznik Oficerski 1923 ↓, s. 182, 407.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 32 z 2 kwietnia 1924 roku, s. 169.
- ↑ Rocznik Oficerski 1924 ↓, s. 171, 349, 1370.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 30 z 31 lipca 1926 roku, s. 237.
- ↑ Rocznik Oficerski 1928 ↓, s. 121, 172.
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 20 z 23 grudnia 1929 roku, s. 403. Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 14 z 20 września 1930 roku, s. 306
- ↑ Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 3 z 26 marca 1931 roku, s. 126.
- ↑ Rocznik Oficerski Rezerw 1934 ↓, s. 326, 990.
- ↑ Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej Nr 3, Londyn 17 lipca 1965 roku, s. 14.
- ↑ Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej Nr 4, Londyn 23 grudnia 1965 roku, s. 28.
Bibliografia
- Dzienniki Personalne Ministerstwa Spraw Wojskowych.
- Rocznik Oficerski 1923. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1923. [dostęp 2016-06-05].
- Rocznik Oficerski 1924. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1924. [dostęp 2016-06-11].
- Rocznik Oficerski 1928. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1928. [dostęp 2016-06-11].
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934. Wielkopolska Biblioteka Cyfrowa, 1934. [dostęp 2016-06-11].
- Romuald Turkowski Parlamentaryzm polski na uchodźstwie 1945-1972 w okresie rozbicia emigracji politycznej w Londynie, wyd. Sejmowe, Warszawa 2001
- Życiorys w archiwum Instytut Józefa Piłsudskiego w Ameryce
Media użyte na tej stronie
Naramiennik majora Wojska Polskiego (1919-39).
Poland badge. Second World War period Polish Army (post-1939 Free Polish Army) shoulder title.
Baretka: Krzyż Walecznych (1920).