Andrzej Czyżowski

Andrzej Czyżowski
Data i miejsce urodzenia

2 lutego 1919
Nowy Sącz

Data i miejsce śmierci

15 lutego 2003
Londyn

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski

Andrzej Czyżowski (ur. 2 lutego 1919 w Nowym Sączu, zm. 15 lutego 2003 w Londynie) – polski dziennikarz emigracyjny, pracownik Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa (1966-1985), redaktor naczelny londyńskiego „Dziennika Polskiego” (1986–1992).

Życiorys

Od 1926 mieszkał z rodzicami w Bydgoszczy, w 1938 zdał w tamtejszym gimnazjum egzamin maturalny. Jego szkolnym kolegą był Tadeusz Nowakowski. W 1938 rozpoczął naukę w Szkole Podchorążych Rezerwy przy 61 Pułku Piechoty w Bydgoszczy. W wojnie obronnej we wrześniu 1939 walczył w obronie Warszawy, gdyż nie dotarł do swojego macierzystego oddziału. Jesienią 1939 przedostał się do Francji i służył tam w Wojsku Polskim, w 5 Małopolskim Pułku Strzelców Pieszych. Po zakończeniu kampanii francuskiej został internowany w Szwajcarii. Publikował tam w piśmie „Pamiętnik Literacko-Naukowy”[1]. Przed końcem II wojny światowej uciekł z internowania i został żołnierzem 2 Korpusu Polskiego. Po zakończeniu działań wojennych pracował w „Gazecie Żołnierza” wydawanej w Bari. W 1946 zamieszkał w Wielkiej Brytanii, był prywatnym przedsiębiorcą. W 1966 został pracownikiem Rozgłośni Polskiej Radia Wolna Europa, kolejno w redakcji dziennika radiowego, dziale nasłuchu (od 1969), dziale przeglądu prasy polskiej (od 1974) i ponownie dzienniku radiowym (od 1978). W 1985 przeszedł na emeryturę w RWE. W marcu 1986 został podsekretarzem stanu w Ministerstwie Informacji w rządzie Kazimierza Sabbata. 29 maja 1986 został ministrem informacji w rządzie Edwarda Szczepanika, ale już 1 października tego roku został odwołany z tej funkcji na własną prośbę w związku z objęciem funkcji redaktora naczelnego londyńskiego Dziennika Polskiego, którym pozostawał do 1991[2].

11 listopada 1990 został odznaczony przez Prezydenta RP na Uchodźstwie Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski[3].

Opublikował wspomnienia Werble i tarabany: moja wojna i niepokój (2001).

Pochowany na cmentarzu św. Andrzeja Boboli w Londynie[4].

Przypisy

  1. ↑ Jerzy Święch: Literatura polska w latach II wojny. Wyd. VI - 2 dodruk. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2010, s. 338-339, seria: Wielka Historia Literatury Polskiej. ISBN 978-83-01-13852-3.
  2. ↑ Zwolnienie Ministrów. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 55, Nr 4 z 11 listopada 1986. 
  3. ↑ Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski z dnia 11 listopada 1990 roku. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 53, Nr 4 z 20 grudnia 1990. 
  4. ↑ Polish Graves in London. polishheritage.co.uk (ang.) [dostęp 2022-05-24]

Bibliografia

Pierwszy rząd Edwarda Szczepanika (1986-1989)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu
Edward Szczepanik 1986-07-26.jpg

Media użyte na tej stronie

Edward Szczepanik 1986-07-26.jpg
(c) Photo by Tadeusz Patryk Szczepanik 1986, CC BY-SA 3.0
Portrait of my father

taken at my brother's wedding.

w:pl:Licencje Creative Commons
uznanie autorstwana tych samych warunkach
Ten plik udostępniony jest na licencji Creative Commons Uznanie autorstwa – Na tych samych warunkach 3.0.
Uznanie autorstwa: Photo by Tadeusz Patryk Szczepanik 1986
Wolno:
  • dzielić się – kopiować, rozpowszechniać, odtwarzać i wykonywać utwór
  • modyfikować – tworzyć utwory zależne
Na następujących warunkach:
  • uznanie autorstwa – musisz określić autorstwo utworu, podać link do licencji, a także wskazać czy utwór został zmieniony. Możesz to zrobić w każdy rozsądny sposób, o ile nie będzie to sugerować, że licencjodawca popiera Ciebie lub Twoje użycie utworu.
  • na tych samych warunkach – Jeśli zmienia się lub przekształca niniejszy utwór, lub tworzy inny na jego podstawie, można rozpowszechniać powstały w ten sposób nowy utwór tylko na podstawie tej samej lub podobnej licencji.