Andrzej Długoszowski

Andrzej Długoszowski
Klanecki, Andrzej Długi
porucznik porucznik
Data urodzenia

10 listopada 1922

Data i miejsce śmierci

3 sierpnia 1944
Warszawa

Przebieg służby
Siły zbrojne

Kotwica symbol.svg Armia Krajowa

Jednostki

batalion Zośka

Stanowiska

z-ca d-cy II plutonu „Alek” 2. kompanii „Rudy” batalion „Zośka”

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
powstanie warszawskie

Odznaczenia
Krzyż Walecznych (od 1941, dwukrotnie)
Nad mogiłą na Powązkach Wojskowych

Andrzej Długoszowski ps. „Klanecki”, „Andrzej Długi” (ur. 10 listopada 1922[1], zm. 3 sierpnia 1944 w Warszawie) – porucznik, podharcmistrz, uczestnik powstania warszawskiego w II plutonie „Alek” 2. kompanii „Rudy” batalionu „Zośka”.

Życiorys

Syn Jerzego Wieniawy-Długoszowskiego, majora Wojska Polskiego, uczestnika I wojny światowej i wojny polsko-bolszewickiej i Hanny z Zielińskich. Brat Marka Długoszowskiego. Jego stryjem był Bolesław Wieniawa-Długoszowski, a babką cioteczną Stefania Sempołowska.
Uczeń Gimnazjum i Liceum im. Stefana Batorego, harcerz i drużynowy w latach 1943–1944 23. Warszawskiej Drużyny Harcerskiej, tzw. „Pomarańczarni”.

Podczas okupacji hitlerowskiej działał w konspiracji. Przez krótki czas należał razem z Tadeuszem Zawadzkim, Janem Bytnarem i Aleksym Dawidowskim do tajnej organizacji PLAN. Od 1941 r. w Szarych Szeregach, w Hufcu Mokotów Górny. Po utworzeniu Grup Szturmowych znalazł się w Hufcu Południe – SAD. W 1942 r. ukończył kurs Szkoły Podchorążych dla Chorągwi Warszawskiej Grup Szturmowych (razem m.in. z Tadeuszem Zawadzkim, Janem Bytnarem i Janem Rodowiczem). Student Szkoły Budowy Maszyn Wawelberga.
Na wniosek jego i Andrzeja Romockiego ps. „Morro” przemianowano Oddział Specjalny „Jerzy” na batalion „Zośka”[2]. Mieszkanie braci Długoszowskich przy ul. Filtrowej służyło za lokal kontaktowy i magazyn broni.

Brał udział w akcjach:

  • Akcja w Celestynowie – pełnił funkcję karabinowego
  • Akcja Wilanów – zastępca dowódcy akcji; po tej akcji otrzymał awans na plutonowego podchorążego
  • akcja na trasie Tłuszcz-Urle (wykolejenie i ostrzelanie niemieckiego pociągu) – dowódca grupy I ataku
  • akcja Taśma – ubezpieczenie całej akcji i dowódca grupy od strony Porządzia

Poległ 3. dnia powstania warszawskiego przy ul. Gęsiej, w rejonie „Gęsiówki” na Woli, niosąc pożywienie kolegom ulokowanym na pozycjach. Miał 21 lat. Pochowany wspólnie z bratem, ppor. Markiem Długoszowskim (ps. „Baobab”), w kwaterach żołnierzy i sanitariuszek batalionu „Zośka” na Wojskowych Powązkach w Warszawie (kwatera 20A-4-22)[3].

Został dwukrotnie odznaczony Krzyżem Walecznych.

Zobacz też

Przypisy

  1. Dane według: Wielka Ilustrowana Encyklopedia Powstania Warszawskiego, tom 5. Redaktor naukowy Piotr Rozwadowski. Dom Wydawniczy „Bellona”, Warszawa 2002. ISBN 83-11-09261-3.
  2. Relacja Stanisława Sieradzkiego w Archiwum Historii Mówionej Muzeum Powstania Warszawskiego.
  3. Wyszukiwarka cmentarna – Warszawskie cmentarze.

Bibliografia

  • Wachowicz Barbara: Wierna rzeka harcerstwa. Tom IV. To „Zośki” wiara! Gawęda o Harcerskim Batalionie Armii Krajowej „Zośka”. Część 2. Warszawa: Oficyna Wydawnicza RYTM, 2005, s. 7–33. ISBN 83-7399-030-5.
  • Anna Borkiewicz-Celińska: Batalion „Zośka”. Warszawa: Państwowy Instytut Wydawniczy, 1990, s. 291, 333, 338, 723. ISBN 83-06-01851-6.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Kotwica symbol.svg
Autor: Liftarn, Licencja: CC BY-SA 2.5
Kotwica symbol
POL Krzyż Walecznych (1941) 2r BAR.svg
Baretka: Krzyż Walecznych (1941) nadany dwukrotnie.
PL Epolet por.svg
Naramiennik porucznika Wojska Polskiego (1919-39).
Dlugoszowski Andrzej Marek Powazki.JPG
Andrzej Długoszowski, Powązki wojskowe w Warszawie