Andrzej Danysz
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| profesor nauk medycznych | |
| Alma Mater | |
| Doktorat | |
| Habilitacja | |
| Profesura | |
| Doktor honoris causa Uniwersytet Medyczny w Białymstoku – 1989 | |
| Uczelnia | Uniwersytet Jagielloński |
| Odznaczenia | |
    | |
Andrzej Witold Danysz (ur. 22 lutego 1924 w Warszawie) – polski lekarz, profesor nauk medycznych, współtwórca radiofarmakologii, powstaniec warszawski.
Życiorys
W czasie II wojny światowej był żołnierzem Armii Krajowej, walczył w powstaniu warszawskim, w szeregach batalionu „Harnaś”, w stopniu kaprala podchorążego, pseudonim „Filozof”. Opuścił Warszawę z ludnością cywilną[2].
W latach 1942–1944 uczył się w tajnej Szkole Asystentów Lekarskich w Warszawie, po zakończeniu II wojny światowej studiował medycynę na Uniwersytecie Jagiellońskim, studia ukończył w 1948, następnie pracował na macierzystej uczelni, w Zakładzie Farmakologii, w 1949 obronił pracę doktorską[3]. W latach 1950–1957 pracował w Akademii Medycznej w Łodzi, w Zakładzie Patologii Ogólnej oraz jako wykładowca w Wojskowym Centrum Wyszkolenia Medycznego w Łodzi, w latach 1957–1969 w Akademii Medycznej w Białymstoku, gdzie kierował Zakładem Farmakologii, gdzie w 1961 habilitował się na podstawie pracy Odczynowość zakończeń adrenergicznych i cholinergicznych w ostrej chorobie popromiennej. W latach 1969–1992 pracował w Instytucie Leków, gdzie kierował Zakładem Farmakologii, od 1983 do 1991 był dyrektorem Instytutu, w 1970 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, w 1980 profesora zwyczajnego. W latach 1992–1994 pracował w Instytucie Farmaceutycznym, gdzie kierował Zakładem Farmakologii[3].
W swoich badaniach zajmował się chemiczną radioochroną organizmu, stworzył koncepcję celowanej farmakoterapii narządowej, w ramach której zajmował się dystrybucją leków za pomocą tzw. aktywatorów membranowych używanych do wybiórczego nagromadzenia leku w chorym narządzie[4][5]. Opublikował m.in. Radiofarmakologia. Działanie leków w ustroju napromienionym (1969 – z Danutą Koćmierską-Grodzka), Podstawy antybiotykoterapii (1974 – z Januszem Jeljaszewiczem), Podstawy chemioterapii (1983 – z Januszem Jeljaszewiczem i Jadwigą Mészáros).
Od 1983 jest członkiem korespondentem, od 1988 członkiem zwyczajnym Towarzystwa Naukowego Warszawskiego[6], należał do członków założycieli Polskiego Towarzystwa Farmakologicznego (1965) i Polskiego Towarzystwa Badań Radiacyjnych (1967), był członkiem Komitetu Terapii PAN, Komitetu Nauk Fizjologicznych PAN i Komitetu Nauki o Leku PAN[3]. W 1999 został przewodniczącym Koła Lekarzy i Medyków Powstania Warszawskiego[7].
W 1989 otrzymał tytuł doktora honoris causa Akademii Medycznej w Białymstoku. Został odznaczony Złotym Krzyżem Zasługi (1976), Krzyżem Kawalerskim (1982), Krzyżem Oficerskim (w 1994 za wybitne zasługi w pracy naukowej i dydaktycznej)[3][8] oraz Krzyżem Komandorskim (w 2004 za wybitne zasługi w działalności na rzecz niepodległości Rzeczypospolitej Polskiej, za osiągnięcia w pracy społecznej w organizacjach kombatanckich (M.P. nr 56 z 2004, poz. 939) Orderu Odrodzenia Polski.
Przypisy
- ↑ Prof. zw. dr hab. Andrzej Witold Danysz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2014-08-27].
- ↑ Andrzej Danysz w bazie powstańców warszawskich
- ↑ a b c d Kto jest kim w Polsce. Informator biograficzny. Edycja IV, wyd. Interpress, Warszawa 2001, s. 150
- ↑ Współcześni uczeni polscy. Słownik biograficzny. Tom I. A-G, wyd. OPI, Warszawa, b.d.w., s. 286-287
- ↑ Ewa Dobrowolska Najwięcej zależy od motywacji. Sylwetki – Andrzej Danysz. [dostęp 2017-03-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-03-12)].
- ↑ Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego, nr 53 (1990), s. 53
- ↑ Lekarze w Powstaniu Warszawskim. [dostęp 2009-04-25]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-25)].
- ↑ M.P. z 1994 r. nr 46, poz. 369
Linki zewnętrzne
- Prof. zw. dr hab. Andrzej Witold Danysz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2014-08-27].