Andrzej Dembicz

Andrzej Dembicz

Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	3 lipca 1939 Kowel
Data i miejsce śmierci	29 listopada 2009 Warszawa
Profesor doktor habilitowany nauk humanistycznych
Specjalność: Ameryka Łacińska, geografia społeczno-gospodarcza Ameryki Łacińskiej, studia regionalne
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1973 – nauki o Ziemi Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	29 kwietnia 1985 – nauki geograficzne Uniwersytet Warszawski
Profesura	20 października 1992
Doktor honoris causa Autonomiczny Uniwersytet Stanu Meksyk – 1985
Nauczyciel akademicki
uczelnia	Uniwersytet Warszawski; Wydział Geografii i Studiów Regionalnych; Instytut Krajów Rozwijających się Uniwersytet Warszawski; Centrum Studiów Latynoamerykańskich
Okres zatrudn.	od 1963
Odznaczenia
Strona domowa

Andrzej Anatol Dembicz (ur. 3 lipca 1939 w Kowlu, zm. 29 listopada 2009^[1] w Warszawie^[2]) – profesor tytularny, ponad 40 lat związany z Uniwersytetem Warszawskim, latynoamerykanista. Twórca i dyrektor Centrum Studiów Latynoamerykańskich.

Życiorys

Syn Anatola i Heleny^[2]. Absolwent studiów w Instytucie Geografii UW (1963). Doktor nauk o Ziemi na UW (1973)^[3]. Habilitował w 1985 na UW, przedstawiając dzieło Ewolucja plantacji. Typologiczne studium plantacji trzciny cukrowej na Kubie. W 1992 uzyskał tytuł naukowy profesora^[4].

Tematami jego zainteresowań latynoamerykańskich były kolejno: społeczności wiejskie i plantacje trzciny cukrowej, społeczne budowanie przestrzeni regionalnych, tożsamość i myśl społeczna Ameryki Łacińskiej, koncepcje i praktyka studiów latynoamerykańskich.

Od 1963 związany z Wydziałem Geografii i Studiów Regionalnych UW. Założył Centrum Studiów Latynoamerykańskich, którym kierował od 1988 do śmierci. W 2000 przewodniczył Komitetowi Organizacyjnemu 50. Międzynarodowego Kongresu Amerykanistów w Warszawie. W latach 2001–2007 pełnił funkcję prezydenta CEISAL – Europejskiej Rady Studiów Społecznych nad Ameryką Łacińską. Prowadził studia terenowe w wielu krajach Ameryki Łacińskiej, szczególnie związany z Kubą, Meksykiem, Peru, Argentyną, Brazylią i Chile, gdzie spędził łącznie kilkanaście lat.

Wśród wypromowanych przez niego doktorów znaleźli się: Maciej Jędrusik (1989), Joaquín Roberto González Martínez (1992), Bogumiła Lisocka-Jaegermann (1996)^[4].

Ojciec Katarzyny Dembicz. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Zerzniu^[5].

Odznaczenia i wyróżnienia

• 1985 – doctor honoris causa Autonomicznego Uniwersytetu Stanu Meksyk(ang.)^[3]
• 1998 – peruwiański Order Zasługi za Wybitną Służbę^[6]
• 2002 – brazylijski Oficer Orderu Krzyża Południa^[7]
• 2004 – Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski^[8]

Wybrane publikacje

• Filozofia poznawania Ameryki : studium idei i koncepcji poznawania i interpretowania Ameryki od czasów najdawniejszych po współczesne studia latynoamerykańskie
• Ameryka Łacińska: przestrzeń i społeczeństwo: społeczne aspekty przestrzennej koncentracji ludności (Redakcja)
• Interculturalidad en America latina en ambitos locales y regionales (Redakcja)
• Polskie badania nad Amerykami – (wspólnie z Z.Lewickim)
• Procesos en Europa Centro-Oriental y America Latina (wspólnie z Elsa Laurelli)
• Relacje Polska – Brazylia: historia i współczesność (Redakcja wspólnie z Marcinem Kulą)
• Relacje Polska – Argentyna: historia i współczesność (Redakcja)
• Słownik terminów geograficznych Ameryki Łacińskiej
• Kuba
• Ewolucja plantacji: typologiczne studium plantacji trzciny cukrowej na Kubie

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Prof. dr hab. Andrzej Dembicz, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2018-06-15] .
• Fundacja im. Profesora Andrzeja Dembicza, dembicz.org [dostęp 2022-02-01] .