Andrzej Duks
![]() | |
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Przebieg służby | |
Lata służby | 1981–2013 |
Siły zbrojne | |
Jednostki | • WSOWZ |
Stanowiska | • dowódca plutonu rozpoznania w pz |
Główne wojny i bitwy | |
Odznaczenia | |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
Andrzej Piotr Duks (ur. 6 listopada 1962 w Szamotułach) – generał dywizji Wojska Polskiego; szef sztabu – zastępca dowódcy 9 pułku zmechanizowanego i 6 Brygady Kawalerii Pancernej (1995–1999); szef sztabu 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej (2002–2005); szef Zarządu Planowania Rozwoju Sił Zbrojnych w Generalnym Zarządzie Planowania Strategicznego – P5 w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego (2005–2007); szef Inspektoratu Uzbrojenia Ministerstwa Obrony Narodowej (2010–2012).
Życiorys
Wykształcenie
Absolwent Wyższej Szkoły Oficerskiej Wojsk Zmechanizowanych we Wrocławiu (1985); studia podyplomowe w Akademii Obrony Narodowej (1994); kurs taktyczno-operacyjny w Akademii Obrony Narodowej (1999). W 2002 ukończył studia w akademii dowódczo-sztabowej (United States Army Command and General Staff College – CGSC) w Fort Leavenworth (Kansas, USA). Ukończył kurs CIMIC w szkole NATO w Oberammergau oraz kurs SERA dla wyższej kadry zarządzającej w École Militaire w Paryżu[1].
Służba wojskowa
Andrzej Duks zawodową służbę wojskową rozpoczął w 1985 na stanowisku dowódcy plutonu rozpoznania, a następnie dowódcy kompanii rozpoznawczej w 12 pułku zmechanizowanym w Gorzowie Wielkopolskim. Po ukończeniu AON został skierowany do Stargardu Szczecińskiego, gdzie obejmował kolejno stanowiska: starszego oficera operacyjnego (1994); szef sztabu – zastępcy dowódcy 9 pułku zmechanizowanego i 6 Brygady Kawalerii Pancernej (1995–1999). W 1999 objął w Szczecinie funkcję szefa Wydziału Współpracy Cywilno-Wojskowej (CIMIC) w 12 Dywizji Zmechanizowanej, którym był do 2001[1]. W 2002 otrzymał przydział służbowy do Elbląga na stanowisko szefa sztabu 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej. Od 18 lipca 2004 do 1 lutego 2005 wraz z żołnierzami 16 DZ uczestniczył w III zmianie w składzie Międzynarodowych Sił Stabilizacyjnych Polskiego Kontyngentu Wojskowego w Iraku na stanowisku szefa sztabu Wielonarodowej Dywizji Centrum–Południe[1].
1 marca 2005 rozpoczął służbę w Warszawie w Sztabie Generalnym Wojska Polskiego na stanowisku szefa Zarządu Planowania Rozwoju Sił Zbrojnych Generalnego Planowania Strategicznego – P5 w Sztabie Generalnym WP[2]. Następnie objął funkcję zastępcy szefa Zarządu Planowania Strategicznego – P5[1]. W dniu 11 listopada 2006 został mianowany przez prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej Lecha Kaczyńskiego na stopień generała brygady[1][3]. W latach 2007–2010 był dyrektorem Departamentu Polityki Zbrojeniowej Ministerstwa Obrony Narodowej; w tym czasie współtworzył nowy system pozyskiwania uzbrojenia i sprzętu wojskowego dla Sił Zbrojnych[1]. Z dniem 1 marca 2010 został radcą–koordynatorem w pionie podsekretarza stanu w MON ds. uzbrojenia i modernizacji[4]. Od 1 stycznia 2011 sprawował funkcję szefa Inspektoratu Uzbrojenia MON[5].
W dniach 20 czerwca do 22 czerwca 2011 jako przedstawiciel IU MON uczestniczył w Le Bourget we Francji w największej imprezie wystawienniczej i technicznej branży lotniczej w pokazach Paris Air Show Le Bourget 2011[a][7]. 9 sierpnia 2011 prezydent RP Bronisław Komorowski mianował go na stopień generała dywizji (akt mianowania odebrał 11 listopada 2006)[8]. 10 stycznia 2012 przewodniczył w rozmowach polsko-amerykańskich dotyczących ulepszenia sieci dostaw uzbrojenia i sprzętu wojskowego do Polski[b]. W dniach od 11 czerwca do 14 czerwca 2012 przewodniczył delegacji MON na międzynarodowej wystawie Eurosatory 2012[c] w Paryżu[10]. Decyzją nr 1428 Ministra Obrony Narodowej z dnia 13 lipca 2012 w związku ze złożonym wypowiedzeniem stosunku służbowego, został zwolniony z zajmowanego stanowiska i przeniesiony do dyspozycji dyrektora Departamentu Kadr[11][12][13].
28 września 2012, w obecności podsekretarza stanu w MON do spraw uzbrojenia i modernizacji Waldemara Skrzypczaka, przekazał obowiązki szefa Inspektoratu Uzbrojenia gen. bryg. Sławomirowi Szczepaniakowi[14]. 28 stycznia 2013, w związku odejściem z czynnej służby, został pożegnany wraz z gronem odchodzących generałów przez ministra obrony narodowej Tomasza Siemoniaka i szefa Sztabu Generalnego Wojska Polskiego generała Mieczysława Cieniucha otrzymując pamiątkowy ryngraf[15]. Z dniem 31 stycznia 2013 w wieku 51 lat zakończył zawodową służbę wojskową[15]. 15 sierpnia 2013, w związku z odejściem w stan spoczynku, został uhonorowany pamiątkowym ryngrafem na dziedzińcu Belwederu w Warszawie przez prezydenta RP Bronisława Komorowskiego[16].
Jest żonaty, ma dwóch synów. Zna język angielski i niemiecki. Jego pasje to wędkarstwo, siatkówka, koszykówka, biegi oraz literatura[1].
Awanse
podporucznik – 1985[1]
(...)
generał brygady – 11 listopada 2006[17]
generał dywizji – 9 sierpnia 2011[18]
Ordery i odznaczenia
- Srebrny Krzyż Zasługi – (2004)[19]
- Gwiazda Iraku
- Złoty Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny” – (2012)[14]
- Złoty Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrny Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju”
- Srebrny Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Brązowy Medal „Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny”
- Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku
- Medal XXX-lecia Związku Żołnierzy Wojska Polskiego – (2012)[14]
- Odznaka „Za wierną służbę pod sztandarami” – Bułgaria
- Odznaka pamiątkowa 6 Brygady Kawalerii Pancernej – 1995, ex officio
- Odznaka pamiątkowa 16 Pomorskiej Dywizji Zmechanizowanej – 2002, ex officio
Uwagi
- ↑ Jako szef Inspektoratu Uzbrojenia MON zapoznał się także z prezentowanymi nowościami technicznymi w branży lotniczej dotyczącymi gotowych wyrobów, podzespołów, komponentów, technologii oraz systemów wsparcia zawieranych kontraktów. Spotkał się z przedstawicielami MON Francji i Izraela, a także z przedstawicielami wielu firm wystawienniczych[6].
- ↑ Prowadził rozmowy z delegacją amerykańską Agencji Zarządzania Kontraktami Obrony (Defense Contract Management Agency – DCMA ), z szefem DCMA International kadm. Robertem J. Gilbeau[9].
- ↑ Należy do największych i najważniejszych wydarzeń wystawienniczych dla firm przemysłowych z sektora obronnego i bezpieczeństwa. W 2012 wystawa zgromadziła ponad 1450 wystawców z całego świata[10].
Przypisy
- ↑ a b c d e f g h Jasiński 2012 ↓, s. 25.
- ↑ Komorowski 2006 ↓, s. 87.
- ↑ Komorowski 2007 ↓, s. 262.
- ↑ Jasiński 2011 ↓, s. 71.
- ↑ Jasiński 2011 ↓, s. 24.
- ↑ Jasiński 2012 ↓, s. 128.
- ↑ Jasiński 2012 ↓, s. 47.
- ↑ Jasiński 2012 ↓, s. 147.
- ↑ Jasiński 2013 ↓, s. 8.
- ↑ a b Jasiński 2013 ↓, s. 106.
- ↑ Uroczyste przekazanie obowiązków. iu.wp.mil.pl. [dostęp 2022-05-16].
- ↑ Porządki w resorcie obrony. niezalezna.pl. [dostęp 2022-05-16].
- ↑ Jasiński 2013 ↓, s. 172.
- ↑ a b c Jasiński 2013 ↓, s. 171.
- ↑ a b Jasiński 2014 ↓, s. 19.
- ↑ Jasiński 2014 ↓, s. 152.
- ↑ M.P. z 2006 r. nr 87, poz. 895
- ↑ M.P. z 2011 r. nr 84, poz. 862 – pkt 2.
- ↑ M.P. z 2004 r. nr 34, poz. 593 – pkt 43.
Bibliografia
- dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2013. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2014, s. 19; 152. ISSN 1734-2317.
- dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2012. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2013, s. 8; 106; 171; 172. ISSN 1734-2317.
- dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2011. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2012, s. 47; 128; 147. ISSN 1734-2317.
- dr Grzegorz Jasiński (red.): Kronika Wojska Polskiego 2010. Warszawa: Wojskowe Centrum Edukacji Obywatelskiej, 2011, s. 24; 71. ISSN 1734-2317.
- Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2006. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2007, s. 262. ISSN 1734-2317.
- Krzysztof Komorowski (red.): Kronika Wojska Polskiego 2005. Warszawa: Fundacja Polonia Militaris, 2006, s. 87. ISSN 1734-2317.
- Dziennik Urzędowy Rzeczypospolitej Polskiej „Monitor Polski” z 2004; 2006; 2011
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Orzeł Wojsk Lądowych RP
Baretka: Złoty Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Baretka: Złoty Medal za Zasługi dla Obronności Kraju.
Baretka: Srebrny Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Baretka: Brązowy Medal "za Zasługi dla Obronności Kraju".
Baretka: Brązowy Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Baretka: Medal XXX-lecia Związku Żołnierzy Wojska Polskiego.
Baretka: Srebrny Medal "Siły Zbrojne w Służbie Ojczyzny".
Baretka:Gwiazda Iraku
Baretka: Odznaka "Za wierną służbę pod sztandarami" – Bułgaria.
Medal Pamiątkowy Wielonarodowej Dywizji Centrum-Południe w Iraku (baretka).