Andrzej Dulęba

Andrzej Dulęba

generał broni pilot
Data i miejsce urodzenia	11 kwietnia 1942 Jęzor
Przebieg służby
Lata służby	1961–2002
Siły zbrojne	Siły Zbrojne PRL Siły Zbrojne RP
Jednostki	Wojska Lotnicze i Obrony Powietrznej
Stanowiska	dowódca
Późniejsza praca	przeniesiony w stan spoczynku
Odznaczenia

Andrzej Dulęba (ur. 11 kwietnia 1942 w m. Jęzor) – generał broni pilot Wojska Polskiego.

Od 13 listopada 1961 do 19 marca 1964 był podchorążym Oficerskiej Szkoły Lotniczej im. Jana Krasickiego w Dęblinie, a w latach 1972-1975 słuchaczem Akademii Sztabu Generalnego Wojska Polskiego. Był pilotem klucza lotniczego, nawigatorem eskadry, dowódcą pułku i zastępcą dowódcy dywizji lotnictwa myśliwsko-bombowego. W powietrzu spędził 2700 godzin.

21 lutego 1990 powierzono mu pełnienie obowiązków dowódcy 2 Dywizji Lotnictwa Myśliwsko-Bombowego w Pile. 25 marca 1991 powołany został na stanowisko szefa Wojsk Lotniczych-zastępcy dowódcy Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej. 2 listopada 1995 wyznaczony został na stanowisko szefa Sztabu Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej.

Od 30 sierpnia 1999 do 3 kwietnia 2002 dowodził Wojskami Lotniczymi i Obrony Powietrznej po czym przeniesiony został w stan spoczynku.

21 września 2000 Rada Miasta Świdwina nadała mu tytuł „Honorowego Obywatela Świdwina”^[1].

Awanse

• podporucznik - 19 marca 1964
• pułkownik - 22 września 1983
• generał brygady - 5 listopada 1991 (nominacja wręczona 11 listopada 1991)
• generał dywizji - 15 sierpnia 1999
• generał broni - 15 sierpnia 2000

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (2001)^[2]
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
• Srebrny Krzyż Zasługi

Przypisy

Bibliografia

• Stefan Czmur, Waldemar Wójcik, Generałowie w stalowych mundurach, Redakcja Czasopism Wojsk Lotniczych i Obrony Powietrznej przy współpracy Domu Wydawniczego Bellona, Poznań-Warszawa 2003, ISBN 83-902541-3-1 i ISBN 83-11-09587-6, s. 41-43.