Andrzej Gawroński (pułkownik)

Andrzej Gawroński Andrzej Rawa-Gawroński z Gawron h. Rawicz
herb Rawicz
pułkownik
Data i miejsce urodzenia	30 listopada 1796 Lutosławice
Data i miejsce śmierci	17 listopada 1864 Paryż
Przebieg służby
Lata służby	1809-1831
Siły zbrojne	Armia Księstwa Warszawskiego (1807-1813) Wojsko Polskie Królestwa Kongresowego (1815-1831) Wojska Powstańcze
Jednostki	Batalion Saperów Księstwa Warszawskiego, Półbatalion Inżynierów (Królestwo Kongresowe), Batalion Saperów (Królestwo Kongresowe)
Stanowiska	kasjer batalionu, dowódca batalionu
Główne wojny i bitwy	Wojna polsko-austriacka Bitwa pod Raszynem Bitwa pod Radzyminem Bitwa pod Ostrówkiem Inwazja na Rosję (1812) Bitwa pod Mohylewem Bitwa pod Borysowem Bitwa nad Berezyną Kampania Saska Bitwa pod Dreznem Powstanie listopadowe
Odznaczenia

Andrzej Gawroński (ur. 24 listopada 1793 w Lutosławice, zm. 17 listopada 1864 w Paryżu) – żołnierz wojsk Księstwa Warszawskiego, oficer Królestwa Polskiego, członek sprzysiężenia Piotra Wysockiego, emigrant.

Życiorys

Urodził się w rodzinie Józefa Rawy-Gawrońskiego z Gawron h. Rawicz i jego żony Apolonii z d. Sędzimir w Lutosławicach. W źródłach podawane są dwie daty jego urodzin: 24 listopada 1793 oraz 30 listopada 1796. W 1809 został żołnierzem Batalionu Saperów. Brał udział w wojnie z Austrią i walczył w bitwach pod Raszynem, Pragą i Górą Kalwarią. Następnie uczestniczył w kampanii 1812 i walczył pod Mohylewem, Borysowem oraz w bitwie nad Berezyną. W kampanii saskiej uczestniczył w oblężeniu Drezna.

W 1814 powrócił do kraju i służył w batalionie saperów od 1818 zajmował stanowisko kasjera. Był członkiem loży wolnomularskiej.

Należał do jednych z organizatorów konspiracji przedpowstaniowej oraz był członkiem sprzysiężenia Wysockiego. Aktywnie uczestniczył w wypadkach Nocy listopadowej i ostatecznie przeszedł do Galicji gdzie był internowany przez Austriaków.

Awanse

• saper 1 klasy - 1810,
• wrzesień 1811 - kapral,
• luty 1812 - sierżant,
• styczeń 1813 - st. sierżant,
• podporucznik w 1815,
• kapitan 2 klasy 1821,
• kapitan 1 klasy 1824,
• luty 1831 - major,
• czerwiec 1831 - podpułkownik,
• wrzesień 1831 - pułkownik.

W lutym 1832 udał się na emigrację do Francji. Przebywał w Awinionie i Lyonie a następnie w Paryżu. W marcu 1846 przystąpił do aktu powstania krakowskiego.

W styczniu 1863 przystąpił do Instytucji "Czci i Chleba"^[1].

Zmarł 17 listopada 1864 Paryżu i pochowany został na cmentarzu Montmartre.

Przypisy

Bibliografia

• Marcin Ochman: POLSKI KORPUS INŻYNIERÓW WOJSKOWYCH W LATACH 1807-1831. prof. dr hab. Jarosław Czubaty(opiekun rozprawy doktorskiej). Warszawa: Uniwersytet Warszawski - Wydz. historyczny, 2017, s. 447. [dostęp 2021-04-05]. (pol.)
• Andrzej Rawa-Gawroński z Gawron h. Rawicz, M.J. Minakowski: Wielka Genealogia Minakowskiego [dostęp 2021-04-05] .