Andrzej Gołota
 | |||||||||||||||||||
| Data i miejsce urodzenia | |||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Obywatelstwo | polskie | ||||||||||||||||||
| Wzrost | 193[1] cm | ||||||||||||||||||
| Masa ciała | 99-117 kg | ||||||||||||||||||
| Styl walki | praworęczny | ||||||||||||||||||
| Kategoria wagowa | ciężka | ||||||||||||||||||
| Bilans walk zawodowych[a] | |||||||||||||||||||
| Liczba walk | 52 | ||||||||||||||||||
| Zwycięstwa | 41 | ||||||||||||||||||
| Przez nokauty | 33 | ||||||||||||||||||
| Porażki | 9 | ||||||||||||||||||
| Remisy | 1 | ||||||||||||||||||
| Nieodbyte | 1 | ||||||||||||||||||
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||
Andrzej Jan Gołota, w trakcie kariery zawodowej Andrew Golota (ur. 5 stycznia 1968 w Warszawie) – polski pięściarz, brązowy medalista olimpijski z Seulu i mistrzostw Europy z Aten, zawodowy mistrz Ameryki Północnej federacji IBF, czterokrotny mistrz Polski w wadze ciężkiej.
W rankingu BoxRec jest siódmym największym polskim zawodnikiem wszech czasów, pound for pound[2].
Kariera amatorska
Startował w barwach Legii Warszawa, był czterokrotnym mistrzem Polski (1986–1990). Jego trenerami byli kolejno Tadeusz Branicki, Janusz Gortat i Czesław Ptak.
Zdobywał medale na imprezach międzynarodowych. W 1985 został (przegrał w finale z Kubańczykiem Félixem Savónem). We wrześniu 1986 w Kopenhadze został mistrzem Europy juniorów w wadze ciężkiej, pokonując 4:1 reprezentanta ZSRR, Nikołaja Seturi[3][4].
W 1988 odniósł największy sukces w karierze amatorskiej: zdobył brązowy medal na Igrzyskach Olimpijskich w Seulu, przegrywając przez RSC (nokaut) w walce półfinałowej z Koreańczykiem Baekiem Hyun-manem. Wcześniej stoczył wygrane walki ze Swilenem Rusinowem z Bułgarii i Haroldem Obungą z Kenii, obu pokonując wynikiem 5:0.
Reprezentował Polskę na Mistrzostwach Europy (Turyn 1987, ćwierćfinał i Ateny 1989, brązowy medal) i świata (Moskwa 1989, ćwierćfinał). Jako amator stoczył 114 walk (99 wygrał, 2 zremisował i 13 przegrał).
Kariera zawodowa
Zawodową karierę rozpoczął 7 lutego 1992 w Milwaukee, pokonując Roosevelta Shulera. Do końca 1992 stoczył siedem zwycięskich walk.
16 maja 1995 w Atlantic City wygrał z Samsonem Poʻuhą z Tonga (nokaut w piątej rundzie)[5]. 15 marca 1996 Gołota zwyciężył przez techniczny nokaut Amerykanina Danella Nicholsona.
Kolejnym rywalem Gołoty miał być Riddick Bowe, w tej sytuacji promotorzy przeciwstawili byłemu mistrzowi świata pogromcę jego niedoszłego przeciwnika. Walka w nowojorskiej Madison Square Garden (11 lipca 1996) zakończyła się dyskwalifikacją Gołoty za ciosy poniżej pasa. Zdarzeniu towarzyszyła bijatyka wokół ringu, w szpitalu znaleźli się m.in. menedżer Gołoty Lou Duva, a także sam Gołota, uderzony w głowę radiotelefonem[6]. Ciosy poniżej pasa potwierdziły opinię o Gołocie jako o bokserze często faulującym, ale walka z Bowem przyniosła mu także wiele pozytywnych opinii. Prowadził z nim wyrównany pojedynek, przez długi czas prowadząc na punkty. Zyskany rozgłos wykorzystano do zorganizowania walki rewanżowej, która odbyła się 14 grudnia 1996 w Atlantic City. Ponownie pojedynek zakończył się dyskwalifikacją Gołoty za nieczyste ciosy, ale Polak był jeszcze bliższy zwycięstwa niż w pierwszym pojedynku. Riddick Bowe w drugiej walce z Andrzejem Gołotą po raz drugi i trzeci w karierze leżał na deskach. W chwili dyskwalifikacji Polak prowadził na punkty u wszystkich sędziów[7].
Pomimo dwóch kolejnych porażek, w następnej walce Gołota stanął przed pierwszą w karierze szansą zdobycia tytułu mistrza świata w wadze ciężkiej organizacji WBC. 4 października 1997 w Atlantic City, w pojedynku z Brytyjczykiem Lennoxem Lewisem, został jednak znokautowany już w pierwszej rundzie[8]. Po tej porażce Gołota wygrał w sześciu następnych walkach, m.in. z byłym mistrzem świata WBC i WBA, Timem Witherspoonem. Pojedynek ten odbył się 2 października 1998 w Hali Ludowej we Wrocławiu i był pierwszą zawodową walką Gołoty w Polsce. Walka ta była transmitowana przez telewizję Polsat i przyniosła wysoką oglądalność – prawie 12,5 miliona widzów[9]. Walka otworzyła Gołocie możliwość pojedynku eliminacyjnego WBC z Michaelem Grantem. 20 listopada 1999 w Atlantic City był bliski pokonania Granta, w pierwszej rundzie dwukrotnie kładąc rywala na deski i prowadząc przez większość walki na punkty, jednak w dziesiątej rundzie (pojedynek był zakontraktowany na 12 rund) zaliczył nokdaun i odmówił kontynuowania walki[10].
20 października 2000 w Detroit zmierzył się z Mikiem Tysonem. Już w pierwszej rundzie Polak był liczony, a w przerwie między drugą i trzecią rundą odmówił kontynuowania walki, zszedł z ringu i udał się do szatni[11]. W 2001 wprawdzie komisja boksu stanu Michigan uznała walkę za nieodbytą (wykryto niedozwolone substancje w organizmie Tysona), jednak kariera Gołoty wydawała się ostatecznie zakończona. Po tej walce Gołota miał trzyletnią przerwę w boksowaniu.
Od 2003 stoczył kilka zwycięskich walk, a 27 kwietnia 2004, w walce z Chrisem Byrdem, dostał drugą szansę walki o pas mistrzowski, tym razem organizacji IBF. Pojedynek zakończył się remisem[12].
Następna walka to trzecia próba walki o pas mistrza świata (tym razem organizacji WBA). 13 listopada 2004 przegrał na punkty z Johnem Ruizem po kontrowersyjnym werdykcie (111:114, 111:114, 112:113) przy stosunku celnych ciosów 141-103 na korzyść Gołoty i nokdaunie Ruiza w 2 rundzie[13].
22 maja 2005 podczas gali w hali United Center w Chicago został znokautowany w 53 sekundzie walki przez Lamona Brewstera w swojej czwartej walce o tytuł mistrza świata federacji WBO[14]. Po tej walce miał dwuletnią przerwę w boksowaniu.
Na ring powrócił 9 czerwca 2007, pokonując w Katowicach Amerykanina Jeremiego Batesa w drugiej rundzie przez techniczny nokaut[15]. W kolejnej walce, 6 października 2007 w hali Madison Square Garden w Nowym Jorku, pokonał Irlandczyka Kevina McBride w szóstej rundzie, także przez techniczny nokaut, zdobywając tytuł mistrza Ameryki Północnej federacji IBF[16].
19 stycznia 2008 w Madison Square Garden zwyciężył jednogłośną decyzją sędziów na punkty z Mikiem Mollo zdobywając pas mistrza Ameryki Łacińskiej – WBA Fedelatin wagi ciężkiej[17]. 7 listopada 2008 w Chengdu zmierzył się z Rayem Austinem o pas WBC USNBC. Przegrał przez techniczny nokaut po pierwszej rundzie – w trzeciej sekundzie pojedynku zaliczył nokdaun, a 40 sekund później doznał kontuzji lewego ramienia, wskutek czego musiał zrezygnować z dalszej walki.
24 października 2009 podczas gali Polsat Boxing Night której stawką był pas IBF International w Łódzkiej Hali Atlas przegrał z Tomaszem Adamkiem przez TKO w piątej rundzie.
3 listopada 2012 w Łódzkiej Atlas Arenie miała odbyć się walka na zasadach wrestlingu, w której Gołota miał się pojedynkować z Riddickiem Bowe. Walkę jednak odwołano.
23 lutego 2013 w Gdańsku, w Ergo Arenie Gołota przegrał w szóstej rundzie przez nokaut z Przemysławem Saletą[18].
25 października 2014 w Częstochowie zmierzył się w pożegnalnej walce pokazowej z Danellem Nicholsonem. Organizatorem walki był Marcin Najman[19].
14 grudnia 2017 na konferencji prasowej w Zdunach ogłoszono powstanie Krotoszyńskiego Klubu Bokserskiego im. Andrzeja Gołoty, powstałym m.in. dzięki tygodnikowi „Życie Krotoszyna”. Inauguracja klubu odbyła się 7 listopada 2018 w Krotoszynie, podczas wielkiego treningu, w którym udział wziął m.in. sam Gołota[20][21].
Lista walk zawodowych
| Statystyka stoczonych walk zawodowych | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięstw: 41 (KO – nokautów: 33, walk zakończonych na punkty: 8) Przegranych: 9 (KO – nokautów: 6, walk zakończonych na punkty: 1, dyskwalifikacji: 2) Remisów: 1 | |||||||
| Wynik | Rekord | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Przegrana | 41-9-1 |  Przemysław Saleta (43-7, 20 KO) | KO | 6 (10) 2:49 | 23 lutego 2013 | Ergo Arena, Gdańsk | |
| Przegrana | 41-8-1 | Tomasz Adamek (38-1, 25 KO) | TKO | 5 (12), 1:20 | 24 października 2009 | Atlas Arena, Łódź | Walka o pas IBF International. |
| Przegrana | 41-7-1 |  Ray Austin (25-4-4, 17 KO) | TD | 1 (12) 3:00 | 7 listopada 2008 |  Sichuan Gymnasium, Chengdu | Walka o pas WBC–USNBC. |
| Zwycięstwo | 41-6-1 | Mike Mollo (19-1, 12 KO) | UD | 12 | 19 stycznia 2008 | Madison Square Garden, Nowy Jork | Zdobył pas WBA Fedelatin. |
| Zwycięstwo | 40-6-1 |  Kevin McBride (34-5-1, 29 KO) | TKO | 6 (12), 2:42 | 6 października 2007 | Madison Square Garden, Nowy Jork | Zdobył pas IBF North American. |
| Zwycięstwo | 39-6-1 | Jeremy Bates (21-13-1, 18 KO) | TKO | 2 (10) 2:59 | 9 czerwca 2007 | Spodek, Katowice | |
| Przegrana | 38-6-1 | Lamon Brewster (31-2, 27 KO) | TKO | 1 (12), 0:52 | 21 maja 2005 | United Center, Chicago | Walka o mistrzostwo świata WBO. |
| Przegrana | 38-5-1 | John Ruiz (40-5-1, 27 KO) | UD | 12 | 13 listopada 2004 | Madison Square Garden, Nowy Jork | Walka o mistrzostwo świata WBA. |
| Remis | 38-4-1 | Chris Byrd (37-2, 20 KO) | SD | 12 | 17 kwietnia 2004 | Madison Square Garden, Nowy Jork | Walka o mistrzostwo świata IBF. |
| Zwycięstwo | 38-4 | Terrence Lewis (32-13-1, 22 KO) | TKO | 6 (10) 1:25 | 14 listopada 2003 | Turning Stone Resort Casino, Verona | |
| Zwycięstwo | 37-4 | Brian Nix (18-10, 3 KO) | TKO | 7 (10) 2:43 | 14 sierpnia 2003 | Dover Downs, Dover | |
| NC | 36-4 | Mike Tyson (48-3, 42 KO) | NC | 2 (10) | 20 października 2000 | The Palace, Auburn Hills | Walka nierozstrzygnięta. Początkowo Gołota przegrał przez RTD, ale później walka została uznana za NC, ponieważ Tyson był w jej trakcie pod wpływem marihuany[22]. |
| Zwycięstwo | 36-4 | Orlin Norris (50-5, 21 KO) | UD | 10 | 16 czerwca 2000 | Mandalay Bay Events Center, Paradise | |
| Zwycięstwo | 35-4 | Marcus Rhode (24-16, 24 KO) | TKO | 3 (10), 2:19 | 22 kwietnia 2000 | Tianhe Stadium, Kanton | |
| Przegrana | 34-4 | Michael Grant (30-0, 19 KO) | TKO | 10 (12) 1:31 | 20 listopada 1999 | Etess Arena, Atlantic City | Walka o mistrzostwo świata NABF. |
| Zwycięstwo | 34-3 | Quinn Navarre (24-6-1, 16 KO) | TKO | 6 (10) | 26 czerwca 1999 | Hala Stulecia, Wrocław | |
| Zwycięstwo | 33-3 | Jesse Ferguson (26-17, 16 KO) | UD | 10 | 30 stycznia 1999 | Convention Hall, Atlantic City | |
| Zwycięstwo | 32-3 | Tim Witherspoon (46-7, 29 KO) | UD | 10 | 2 października 1998 | Hala Stulecia, Wrocław | |
| Zwycięstwo | 31-3 | Corey Sanders (16-5, 9 KO) | UD | 10 | 21 lipca 1998 | Etess Arena, Atlantic City | |
| Zwycięstwo | 30-3 | Jack Basting (21-12, 6 KO) | TKO | 3 (10) | 8 maja 1998 | Trump Marina, Atlantic City | |
| Zwycięstwo | 29-3 | Eli Dixon (19-3-1, 13 KO) | KO | 6 (10) | 14 kwietnia 1998 | Foxwoods Casino, Ledyard | |
| Przegrana | 28-3 |  Lennox Lewis (31-1, 25 KO) | KO | 1 (12) 1:35 | 4 października 1997 | Convention Hall, Atlantic City | Walka o mistrzostwo świata WBC. |
| Przegrana | 28-2 | Riddick Bowe (39-1, 29 KO) | DQ | 9 (10), 2:58 | 14 grudnia 1996 | Convention Hall, Atlantic City | Dyskwalifikacja za powtarzające się ciosy poniżej pasa. |
| Przegrana | 28-1 | Riddick Bowe (38-1, 29 KO) | DQ | 7 (12) | 11 lipca 1996 | Madison Square Garden, Nowy Jork | Dyskwalifikacja za powtarzające się ciosy poniżej pasa. |
| Zwycięstwo | 28-0 | Danell Nicholson (24-1, 17 KO) | TD | 8 (10), 3:00 | 15 marca 1996 | Convention Hall, Atlantic City | |
| Zwycięstwo | 27-0 | Charles Hostetter (16-9, 8 KO) | TKO | 2 (10) | 30 stycznia 1996 | Medieval Times, Lyndhurst | |
| Zwycięstwo | 26-0 | Jason Waller (20-9-2, 15 KO) | TKO | 2 (10) | 18 listopada 1995 | Convention Hall, Atlantic City | |
| Zwycięstwo | 25-0 | West Turner (17-8, 15 KO) | TKO | 1 (8) 0:39 | 26 sierpnia 1995 | Convention Hall, Atlantic City | |
| Zwycięstwo | 24-0 |  Samson Poʻuha (15-1, 15 KO) | TKO | 5 (10), 2:44 | 16 maja 1995 | Resorts Hotel & Casino, Atlantic City | |
| Zwycięstwo | 23-0 | Marion Wilson (7-14-3, 3 KO) | UD | 10 | 11 kwietnia 1995 | Bismarck Hotel, Chicago | |
| Zwycięstwo | 22-0 | Dwayne Hall (4-10, 3 KO) | TKO | 1 (8) | 26 stycznia 1995 | Rosemont | |
| Zwycięstwo | 21-0 | Darren Hayden (13-1-1, 7 KO) | TD | 7 (10) | 1 listopada 1994 | MGM Grand Garden Arena, Paradise | |
| Zwycięstwo | 20-0 | Jeff Lampkin (38-17-1, 33 KO) | TD | 1 (10), 3:00 | 13 sierpnia 1994 | The Aladdin, Paradise | |
| Zwycięstwo | 19-0 | Jesse Shelby (21-13-1, 18 KO) | TKO | 2 (8) | 18 czerwca 1994 | Bismarck Hotel, Chicago | |
| Zwycięstwo | 18-0 | Terry Davis (30-3-2, 22 KO) | TKO | 1 (10), 1:51 | 6 maja 1994 | Convention Hall, Atlantic City | |
| Zwycięstwo | 17-0 | Larry Davis (8-11, 6 KO) | KO | 1 (8) | 16 marca 1994 | Bismarck Hotel, Chicago | |
| Zwycięstwo | 16-0 | Donnell Wingfield (21-6-1, 10 KO) | TKO | 1 (8) | 14 stycznia 1994 | Carmel High School, Mundelein | |
| Zwycięstwo | 15-0 | Calvin Jones (15-7, 9 KO) | TKO | 2 (6) | 23 listopada 1993 | Hyatt Regency O’Hare, Rosemont | |
| Zwycięstwo | 14-0 | Andre Smith (13-3, 8 KO) | KO | 1 (8), 2:59 | 4 września 1993 | The Aladdin, Paradise | |
| Zwycięstwo | 13-0 | Marion Wilson (6-6-2, 3 KO) | PTS | 8 | 10 lipca 1993 | Fernwood Resort, Bushkill | |
| Zwycięstwo | 12-0 | Carlton West (9-20, 4 KO) | TKO | 2 (8) | 22 czerwca 1993 | Trump Taj Mahal, Atlantic City | |
| Zwycięstwo | 11-0 | Kevin P. Porter (14-10-2, 8 KO) | KO | 3 (8) | 15 maja 1993 | Eagles Auditorium, Milwaukee | |
| Zwycięstwo | 10-0 | Bobby Crabtree (46-25-1, 43 KO) | TKO | 2 (10), 1:14 | 26 marca 1993 | Union Hall, Countryside | |
| Zwycięstwo | 9-0 | Andre Crowder (6-21-2, 2 KO) | TKO | 1 (6) | 5 lutego 1993 | Eagles Auditorium, Milwaukee | |
| Zwycięstwo | 8-0 | Eddie Taylor (31-16-1, 17 KO) | TKO | 1 (8), 2:49 | 5 grudnia 1992 | Expo Center, Dolton | |
| Zwycięstwo | 7-0 | Aaron Brown (18-32-2, 8 KO) | TKO | 2 (6) | 3 października 1992 | St. Andrews Gym, Chicago | |
| Zwycięstwo | 6-0 | James Holley (3-26, 1 KO) | KO | 1 (6) | 28 sierpnia 1992 | Union Hall, Countryside | |
| Zwycięstwo | 5-0 | Robert Smith (2-3-2, 2 KO) | PTS | 6 | 24 lipca 1992 | Union Hall, Countryside | |
| Zwycięstwo | 4-0 | Joey Christjohn (12-12-3, 7 KO) | TKO | 1 (6) | 20 czerwca 1992 | St. Andrews Gym, Chicago | |
| Zwycięstwo | 3-0 | Charles Presswood (0-5, 0 KO) | KO | 1 (4) | 27 marca 1992 | Union Hall, Countryside | |
| Zwycięstwo | 2-0 | Joe Jones (debiutant) | KO | 1 (4), 2:13 | 28 lutego 1992 | Union Hall, Countryside | |
| Zwycięstwo | 1-0 | Roosevelt Shuler (debiutant) | TKO | 3 (4) | 7 lutego 1992 | United Community Center, Milwaukee | debiut zawodowy |
TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD- niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, TD – decyzja techniczna, DQ – dyskwalifikacja, NC – nie rozstrzygnięta
Procesy sądowe
Według zeznań świadka koronnego Jarosława Sokołowskiego, ps. „Masa” Gołota był członkiem grupy przestępczej Andrzeja Kolikowskiego, ps. „Pershing”, ściągającej haracze. Prokuratura nie potwierdziła tej kwestii i nie wszczęła postępowania przeciw bokserowi[23]. W maju 1990 Gołota pobił we Włocławku gości jednego z lokali, a następnie wyjechał do Stanów Zjednoczonych. Do Polski powrócił sześć lat później, otrzymując list żelazny. Za pobicie został skazany na karę roku pozbawiania wolności z warunkowym zawieszeniem jej wykonania na trzyletni okres próby[23].
Gołota utrzymywał kontakt z liderem gangu pruszkowskiego Andrzejem Kolikowskim, ps. „Pershing”, który jako kibic uczestniczył w walkach boksera w Stanach Zjednoczonych, m.in. w pojedynku z Michaelem Grantem w 1999[24]. W wywiadzie prasowym udzielonym w 2004 Gołota stwierdził: „byliśmy kolegami, to prawda”[25].
W 2002 Gołotę ścigano listem gończym w USA za niestawienie się w sądzie w związku z oskarżeniem o podawanie się za policjanta. W październiku tegoż roku oskarżono go w Polsce o ponowne wdanie się w bijatykę w hotelu w Sopocie, w związku z czym w marcu 2003 został zatrzymany, postawiono mu zarzuty i wypuszczono za kaucją 30 tys. zł. Dwa miesiące później, po niestawieniu się przezeń na jedną z rozpraw, sąd wydał w lipcu postanowienie o jego aresztowaniu, ale wkrótce – po przedstawieniu przez jego obrońców dowodów na to, że pięściarz w tym czasie przechodził rehabilitację – wycofał to postanowienie. We wrześniu 2004 prokuratura odstąpiła od dalszego prowadzenia z urzędu sprawy pobicia w Sopocie, a poszkodowany zrezygnował z wniesienia przeciw Gołocie oskarżenia prywatnego. Sprawę ostatecznie umorzono[26].
Życie prywatne
W 1990 poślubił Mariolę (z d. Babicz), z wykształcenia prawniczkę i licencjonowaną sędzię bokserską[27][28]. Mają dwoje dzieci, Alexandrę (ur. 1991) i Andrzeja (ur. 1997)[29][30]. Mieszkają w Chicago.
Odniesienia w kulturze
- W 1998 na polskim rynku wydawniczym pojawiła się książka „Andrzej Gołota – Pierwsza autoryzowana biografia”, której autorami są: Stefan Bieńkowski, Przemysław Garczarczyk, Bogusław Kubisz, Krzysztof Rzeszot ISBN 83-86156-01-5.
- Do osoby Andrzeja Gołoty odnosił się bezpośrednio tekst utworu zespołu Kazik na Żywo „Andrzej Gołota”[31], opublikowany na albumie pt. Las Maquinas de la Muerte (1999).
- Grupa hip-hopowa Projekt Nasłuch stworzyła w 2011 utwór będący hołdem dla Andrzeja Gołoty[32].
- W 2016 został wprowadzony do Galerii Sław Boksu – Illinois Boxing Hall of Fame[33].
Udział w programach telewizyjnych
- 2010: Taniec z gwiazdami (TVN) – uczestnik programu[34]
- 2010: Uwaga! – Kulisy Sławy: Miłość boksera i prawniczki (TVN) – bohater odcinka
- 2010: Szymon Majewski Show (TVN) – gość programu
- 2010: Taka miłość się nie zdarza. Mariola i Andrzej Gołotowie (TVN) – bohater reportażu dokumentalnego
- 2011: Dzień dobry TVN (TVN) – bohater reportażu pt. Z amerykańską wizytą u Gołotów
- 2013: Kulisy sportu (Polsat) – gość programu
- 2013: Andrzej Gołota. Prawdziwa Historia (Polsat Sport) – bohater reportażu dokumentalnego
- 2013: Granice kariery (Polsat) – gość programu
- 2013: Tomasz Lis na żywo (TVP) – gość programu
- 2019: Agent – Gwiazdy (TVN) – uczestnik programu
Reklama
Wystąpił w amerykańskiej reklamie zachęcającej do udziału w spisie powszechnym Census 2010[35].
Przypisy
- ↑ Gołota śmiał się z Adamka. gwizdek24.se.pl, 24 października 2009. [zarchiwizowane z tego adresu (30 sierpnia 2011)].
- ↑ BoxRec ratings: Poland, pound-for-pound, active and inactive, BoxRec [dostęp 2021-01-08].
- ↑ Andrzej Gołota mistrzem Europy. „Trybuna Śląska”. 221, s. 8, 22 września 1986.
- ↑ 9. European Junior Championships – Copenhagen, Denmark – September 15-21 1986. amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2017-09-04]. (ang.).
- ↑ Boxing Encyclopedia. (ang.).
- ↑ Boxing Encyclopedia. (ang.).
- ↑ Boxing Encyclopedia. (ang.).
- ↑ Luis Escobar: Lewis KO’s Golata In One. The Boxing Times. [dostęp 2007-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-11)]. (ang.).
- ↑ SATKurier.pl / Polonica / Telewizja Polsat kończy 20 lat – poznajmy jej historie.
- ↑ Boxing Encyclopedia. (ang.).
- ↑ John Gregg: Iron Mike Makes Golota Quit. The Boxing Times. [dostęp 2007-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-11)]. (ang.).
- ↑ Luis Escobar: Champ Byrd And Golota Battle To A Spirited Draw. The Boxing Times. [dostęp 2007-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-11)]. (ang.).
- ↑ John Gregg: Ruiz Dropped Twice Outlasts Golata. The Boxing Times. [dostęp 2007-10-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-10-11)]. (ang.).
- ↑ Robert Hoffman, Jacob Chavez: Brewster annihilates Golota!. Fightnews.com. (ang.).
- ↑ Ryszard Koczura: Adamek punishes Pineda; Golota crushes Bates!. Fightnews.com. (ang.).
- ↑ Matt Richardson, Jason Stern: Peter Wakes Up from Nightmare!; McBride Pole-Axed!. Fightnews.com. (ang.).
- ↑ Matt Richardson, Rick Scharmberg: Jones defeats Trinidad!. Fightnews.com. (ang.).
- ↑ Polsat Boxing Night: Gołota vs. Saleta. bokser.org. [dostęp 2012-12-29]. (pol.).
- ↑ Ostatnia walka Andrzeja Gołoty, legenda boksu zakończyła karierę. onet.pl. [dostęp 2014-10-26]. (pol.).
- ↑ Marcin Szyndrowski, Krotoszyn: Andrzej Gołota odwiedził halę sportową i wziął udział w oficjalnym uruchomieniu klubu bokserskiego jego imienia [ZDJĘCIA], Gloswielkopolski.pl [dostęp 2018-12-06] (pol.).
- ↑ Łukasz Cichy, Andrzej Gołota zwiedził Krotoszyn i Zduny [ZDJĘCIA], krotoszyn.naszemiasto.pl, 8 listopada 2018 [dostęp 2018-12-06] (pol.).
- ↑ The Associated Press, PLUS: BOXING; Tyson Tests Positive For Marijuana, „The New York Times”, 19 stycznia 2001, ISSN 0362-4331 [dostęp 2019-06-15] (ang.).
- ↑ a b Magdalena Rubaj, Maciek Glinka: Gołota, przyjaciel gangsterów?. wiadomosci.wp.pl, 19 kwietnia 2004. [dostęp 2015-01-13].
- ↑ Ewa Ornacka, Piotr Pytlakowski: Nowy alfabet mafii. Najnowsze losy polskiej przestępczości zorganizowanej. Poznań: Dom Wydawniczy „Rebis”, 2013, s. 99. ISBN 978-83-7818-440-9.
- ↑ Gołota: nie byłem gorylem „Pershinga”. wiadomosci.wp.pl, 20 kwietnia 2004. [dostęp 2015-01-13].
- ↑ Gołota wolny od zarzutu. [dostęp 2010-05-29].
- ↑ Mariola Gołota sędzią bokserskim (zdj. Marcin Kondek).
- ↑ Nowości – Żona Gołoty zrobi karierę w ringu?
- ↑ Mistrzowie sportu – ZEW KRWI.
- ↑ Andrzej Gołota przygotowuje się do Wigilii (zdj. Marcin Kondek).
- ↑ Kazik Staszewski – staszewski.art.pl. staszewski.art.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-01-28)].
- ↑ News – Projekt Nasłuch – w hołdzie Andrzejowi Gołocie! Nowy numer – Rap Graffiti Breakdance Hip-Hop.pl. hip-hop.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-10-29)].
- ↑ Gołota wprowadzony do Galerii Sław Boksu (Illinois Boxing Hall of Fame). boxrec.com. [dostęp 2016-11-07].
- ↑ 14 par w 12. edycji “Tańca z gwiazdami”. [w:] Wirtualne Media [on-line]. www.wirtualnemedia.pl, 2010-09-01. [dostęp 2015-02-16]. (pol.).
- ↑ Dziennik.pl: Zobacz, jak Gołota pomaga liczyć ludzi. 2010-05-27. [dostęp 2010-06-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-05-30)]. (pol.).
Linki zewnętrzne
- Lista walk zawodowych Andrzeja Gołoty
- legendyboksu.c0.pl
- Profil na portalu olimpijskim PKOl. olimpijski.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-12-02)].
| Złoto |
| ||||
|---|---|---|---|---|---|
| Srebro |
| ||||
| Brąz |
|
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Obramowana flaga Polski w interpretacji szeroko popieranej przez Polskich wikipedystów (więcej niż 85% za). Biały pasek jest koloru "white", a czerwony koloru "crimson" (nazwy HTML - biały i karmazynowy). Należy zwrócić uwagę, że nie jest to wersja wzorcowa. Polska ustawa mówi o tym, że flaga powinna wyglądać inaczej (zobacz: Image:Flag of Poland.svg), chociaż nie precyzuje wprost jak flaga powinna wyglądać w przestrzeni pl:RGB (sRGB).
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Olympic Rings without "rims" (gaps between the rings), As used, eg. in the logos of the 2008 and 2016 Olympics. The colour scheme applied here pertains to the 2016 Olympics in Rio de Janeiro.
Autor: Charlie, Licencja: CC BY-SA 2.0
Andrew Golota (on the left) vs. Kevin McBride at the Madison Square Garden on October 6, 2007.