Andrzej Grabowski (malarz)
| ||
.jpg) portret autorstwa L. Löfflera | ||
| Data i miejsce urodzenia | 19 listopada 1833 Zwierzyniec | |
| Data i miejsce śmierci | 2 września 1886 Lwów | |
| Narodowość | polska | |
| Alma Mater | Szkoła Sztuk Pięknych w Krakowie | |
| Dziedzina sztuki | malarstwo | |
Andrzej Bronisław Grabowski (ur. 19 listopada 1833 w Zwierzyńcu, zm. 2 września 1886 we Lwowie) – polski malarz.
Studiował w latach 1849–1855 w Szkole Sztuk Pięknych w Krakowie u Wojciecha Stattlera i Władysława Łuszczkiewicza. Na studiach zaprzyjaźnił się z Arturem Grottgerem. Od roku 1860 studiował na akademii wiedeńskiej u Carla Wurzingera, później w Paryżu i w akademii monachijskiej. W roku 1866 zamieszkał we Lwowie. W 1877 staraniem Jana Matejki został profesorem krakowskiej Szkoły Sztuk Pięknych.
Malował obrazy rodzajowe i historyczne, portrety arystokracji i współczesnych mu ludzi. Jego portrety olejne są pełne wyrazu i dobrej charakterystyki. Najważniejsze z nich znajdują się w muzeach: we Lwowie (portret doktora Smolki), w Krakowie (autoportret i 2 in.), w rapperswylskich zbiorach (portret braci Kozakiewiczów i in.). Znany też jest portret księcia Adama Stefana Sapiehy. Sportretował także: Kornela Ujejskiego, Stanisława Tarnowskiego i Antoniego Kurzawę. Obok malarstwa portretowego dużą część jego twórczości stanowią prace o tematyce społecznej: Żebrzący chłopiec (1859), Pożegnanie (1859), Wieśniaczka z dzieckiem (1862) czy Stary Cygan (1865)[1].
Jego młodszy brat Wojciech Grabowski był także malarzem.
Przypisy
Bibliografia
- Dmitrij Szelest: Lwowska Galeria Obrazów, WAiF Auriga, Warszawa 1990, ISBN 83-221-0518-5
- Marian Minich: Andrzej Grabowski 1833—1886. Jego życie i twórczość, Ossolineum, Wrocław 1957.