Andrzej Hiolski

Andrzej Hiolski
Ilustracja
Andrzej Hiolski podczas koncertu w Bibliotece Polskiej, Paryż 19 października 1991
Data i miejsce urodzenia

1 stycznia 1922
Lwów

Data i miejsce śmierci

26 lutego 2000
Kraków

Typ głosu

baryton

Gatunki

opera

Zawód

solista operowy

Aktywność

1944–2000

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Order Sztandaru Pracy I klasy Order Sztandaru Pracy II klasy Złoty Krzyż Zasługi Odznaczenie regionalne Złota Odznaka Honorowa Za Zasługi Dla Województwa Śląskiego nadana przez Sejmik Województwa Śląskiego
Grób Andrzeja Hiolskiego na cmentarzu Powązkowskim (2007)

Andrzej Hiolski (ur. 1 stycznia 1922 we Lwowie, zm. 26 lutego 2000 w Krakowie) – polski śpiewak operowy, baryton.

Życiorys

Syn Włodzimierza. Absolwent VI Państwowego Gimnazjum im. Stanisława Staszica we Lwowie. Studia wokalne rozpoczął w Konserwatorium Polskiego Towarzystwa Muzycznego we Lwowie pod kierunkiem Heleny Oleskiej i Adama Didura. W czasie wojny pracował fizycznie, m.in. jako stolarz. Wyjechał ze Lwowa w 1944, przed ponownym wkroczeniem wojsk sowieckich.

Plac Andrzeja Hiolskiego w Bytomiu – tablica pamiątkowa
Andrzej Hiolski – popiersie w gmachu Opery Śląskiej w Bytomiu, rzeźba Adama Myjaka

Zadebiutował rolą Janusza w Halce Stanisława Moniuszki wystawionej 25 listopada 1944 w krakowskim Teatrze Starym[1]. W latach 1945–1956 był solistą Opery Śląskiej w Bytomiu. Tworzył pierwszy skład solistów tej opery. Zadebiutował na bytomskiej scenie również rolą Janusza w Halce Stanisława Moniuszki (była to jednocześnie pierwsza opera wystawiona w Operze Śląskiej)[2]. Hiolski śpiewał na różnych scenach operowych świata. Stworzył kreacje wokalne i aktorskie jako

Występował w repertuarze oratoryjno-kantatowym: Pasja wg św. Mateusza BWV 244 Johanna Sebastiana Bacha, Niemieckie requiem op. 35 Johannesa Brahmsa, Stabat Mater op. 53 Karola Szymanowskiego, Cztery sonety miłosne Szekspira Tadeusza Bairda, Pasja wg św. Łukasza Krzysztofa Pendereckiego, II Symfonia "Kopernikowska" op. 31 Henryka Mikołaja Góreckiego.

Wykonywał również pieśni: Franza Schuberta, Roberta Schumanna, Hugo Wolfa, Gustava Mahlera, Fryderyka Chopina, Stanisława Moniuszki, Mieczysława Karłowicza, Jana Karola Galla i Stanisława Niewiadomskiego.

Wystąpił również w Teatrze Telewizji, w spektaklu Krakowiacy i Górale według Wojciecha Bogusławskiego w reż. Krzysztofa Kolbergera (1993).

Jego bratem był Włodzimierz Lwowicz, również baryton[3]. Pochowany na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 14-2-1)[4].

Filmografia

Odznaczenia, nagrody i wyróżnienia

  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski (1959)[6]
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski
  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1953)[7]
  • Order Sztandaru Pracy I klasy
  • Order Sztandaru Pracy II klasy (1964)
  • Złoty Krzyż Zasługi (1952)[8]
  • Złota Odznaka „Za Zasługi dla Województwa Śląskiego” (2000)
  • Nagroda Państwowa (wyróżnienie) w sekcji muzyki za wybitne osiągnięcia w dziedzinie wokalistyki (1955)
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia w dziedzinie muzyki za osiągnięcia artystyczne w dziedzinie wokalistyki(1973)[9]
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia (1987)
  • Nagroda Ministra Kultury i Sztuki I stopnia za osiągnięcia w dziedzinie twórczości artystycznej (1997)
  • Nagroda Muzyczna Polskiego Radia za szczególne osiągnięcia w kulturze polskiej oraz wielkie zasługi dla Polskiego Radia (1999)

Przypisy

  1. Andrzej Hiolski w serwisie Culture.pl
  2. Pamięci Andrzeja Hiolskiego, "Opera Cafe", 2010, nr. 10,s. 12
  3. Jacek Marczyński: Alfabet polskiej opery: B jak bracia kariery robiący oddzielnie. [w:] Onet Muzyka [on-line]. Grupa Onet.pl SA, 2016-09-15. [dostęp 2016-09-20]. (pol.).
  4. Cmentarz Stare Powązki: ANDRZEJ HIOLSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-11-06].
  5. Bogusław Kaczyńśki, Wielka sława to żart, 1992, ISBN 83-7066-452-0.
  6. Dziennik Polski, rok XV, nr 172 (4793), s. 9.
  7. M.P. z 1953 r. nr 15, poz. 206.
  8. M.P. z 1952 r. nr 70, poz. 1078, pkt 59.
  9. Dziennik Polski, rok XXIX, nr 172 (9145), s. 2.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Order Sztandaru Pracy 1 klasy BAR.svg
Baretka: Order Sztandaru Pracy I klasy
Odznaczenie regionalne Złota Odznaka Honorowa Za Zasługi Dla Województwa Śląskiego nadana przez Sejmik Województwa Śląskiego 2019.jpg
Autor: ASUS668, Licencja: CC BY-SA 4.0
Odznaczenie regionalne Złota Odznaka Honorowa Za Zasługi Dla Województwa Śląskiego nadana przez Sejmik Województwa Śląskiego 2019.
Hiolski2.jpg
Autor: operomania, Licencja: CC BY-SA 4.0
Andrzej Hiolski - polski tenor
Andrzej Hiolski grób 3.jpg
Autor: Ertopixx, Licencja: CC BY 3.0
Andrzej Hiolski - grób, zdjęcie 3
Andrzej-hiolski paris-1991.jpg
Autor: Ertopixx, Licencja: CC BY-SA 4.0
Andrzej Hiolski (baryton). Zdjęcie wykonane podczas koncertu w Bibliotece Polskiej w Paryżu
Hiolski-bytom.jpg
Autor: Operongalicyjski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Plac Andrzeja Hiolskiego w Bytomiu - tablica