Andrzej II węgierski

Andrzej II

— król Węgier i Chorwacji —
Król Węgier i Chorwacji
Okres	od 1205 do 1235
Poprzednik	Władysław III
Następca	Bela IV
Król Halicko-Włodzimierski
Okres	od 1227 do 1230
Poprzednik	Mścisław II Udały
Następca	Daniel Halicki
Dane biograficzne
Dynastia	Arpadowie
Data urodzenia	1176
Data śmierci	26 października 1235
Ojciec	Bela III
Matka	Agnieszka z Châtillon
Żona	Gertruda z Meran od ok. 1200 do 28 września 1213
Dzieci	Anna Maria Bela IV Elżbieta Koloman
Żona	Jolanta de Courtenay od 1215 do czerwca 1233
Dzieci	Jolanta
Żona	Beatrycze d'Este od 14 maja 1234 do 26 października 1235
Dzieci	Andrzej (zm. 1234) Stefan Pogrobowiec

Andrzej II z królową Gertrudą z Meran. karta z Landgrafenpsalter 1211–1213

Andrzej II, węg. II. András magyar király (ur. 1176, zm. 26 października 1235) – od 1205 król Węgier, Chorwacji i od 1206 król halicko-włodzimierski (łac. rex Galiciae et Lodomeriae).

Życiorys

Młodszy syn króla Beli III i Agnieszki de Châtillon. Młodszy brat króla Emeryka.

W 1211 roku ściągnął do Siedmiogrodu Krzyżaków, osadzając ich w Burzenlandzie z zadaniem obrony królestwa przed pogańskimi Połowcami^[1]. Jednak już po kilkunastu latach, w 1225 roku wygnał ich z kraju, gdy zorientował się, iż Krzyżacy bardziej zainteresowani są stworzeniem u niego własnego, odrębnego państwa niż walką z poganami. Wypędzając Krzyżaków z Siedmiogrodu, przyznał liczne przywileje Sasom siedmiogrodzkim (tzw. Diploma Andreanum z 1224 r.)^[2].

Węgrzy nie byli zadowoleni z rządów króla, dlatego władca, chcąc pozyskać rycerstwo i możnych, wydał w 1222 Złotą bullę – przywilej zwalniający ich z podatków, a także gwarantujący im nietykalność osobistą, prawo wyboru urzędników ziemskich oraz kontrolę rządów przez sejm zwoływany raz do roku. Obiecał też nie rozdawać lenn i urzędów obcym.

W latach 1217–1218 brał udział w V wyprawie krzyżowej, uczestniczył wówczas w obronie Akki. Zmarł 26 października 1235 r. i został pochowany w katedrze w Wielkim Waradynie (obecnie Oradea).

Przodkowie

Małżeństwa

Około roku 1200 Andrzej ożenił się z Gertrudą z Meranu (siostrą Agnieszki i Jadwigi). Mieli 5 dzieci:

• Annę Marię (1204–1237),
• Belę IV (1206–1270), następcę Andrzeja,
• Elżbietę (1207–1231), świętą, żonę Ludwika IV Świętego – landgrafa Turyngii,
• Kolomana (1208–1241),
• Andrzeja (zm. 1234).

W lutym 1215 Andrzej ożenił się z Jolantą de Courtenay, córkę z drugiego małżeństwa Piotra II, cesarza łacińskiego. Miał z nią jedynie córkę:

• Jolandę (Jolantę) (1215–1251), żonę Jakuba I Aragońskiego, matkę królowej Francji – Izabeli Aragońskiej.

14 maja 1234 trzecią żoną Andrzeja została Beatrycze d’Este, córka Aldobrandina I d’Este. Urodziła Andrzejowi pogrobowego syna:

• Stefana Pogrobowca (1236–1271), ojca króla Andrzeja III.

Przypisy