Andrzej Jaeschke

Andrzej Jaeschke

Data i miejsce urodzenia	27 czerwca 1953 Kraków
Profesor nauk humanistycznych
Specjalność: historia doktryn politycznych i prawnych, prawo konstytucyjne, rodzinne, oświatowe i międzynarodowe
Alma Mater	Uniwersytet Jagielloński
Doktorat	1981 – nauki o polityce Uniwersytet Jagielloński
Habilitacja	1996 – nauki o polityce Uniwersytet Śląski
Profesura	21 października 2003
Odznaczenia

Andrzej Jaeschke (ur. 27 czerwca 1953 w Krakowie) – polski polityk, politolog, profesor nauk humanistycznych, profesor zwyczajny Uniwersytetu Pedagogicznego w Krakowie, senator V kadencji.

Życiorys

Ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Jagiellońskiego (1976). W 1981 obronił na tej uczelni doktorat z nauk politycznych i podjął pracę w krakowskiej Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej. W 1996 habilitował się (na Wydziale Nauk Społecznych Uniwersytetu Śląskiego, na podstawie pracy Myśl społeczno-polityczna Zygmunta Zaremby w latach 1916–1967). W 2003 otrzymał tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych^[1]. W Akademii Pedagogicznej w Krakowie objął funkcję dyrektora Instytutu Politologii i kierownika Zakładu Współczesnych Systemów Politycznych; w 1997 został wicedyrektorem Instytutu Badań Społecznych i Międzynarodowych w Warszawie, a w 2000 wykładowcą w Wyższej Szkole Biznesu i Przedsiębiorczości w Ostrowcu Świętokrzyskim oraz w Krakowskiej Szkole Wyższej im. Andrzeja Frycza-Modrzewskiego. W latach 1996–1998 był członkiem Rady Nadzorczej Banku Przemysłowo-Handlowego.

Jego zainteresowania zawodowe obejmują nauki polityczne i nauki o prawie, szczególnie historię doktryn politycznych i prawnych, prawo konstytucyjne, prawo rodzinne, prawo oświatowe, prawo międzynarodowe. Ogłosił kilkadziesiąt publikacji naukowych, w tym trzy książki.

Do 1990 był członkiem PZPR^[2], potem SdRP (zasiadał w jej radzie naczelnej). Członek Związku Nauczycielstwa Polskiego. W 1999 wraz z SdRP przystąpił do Sojuszu Lewicy Demokratycznej. W latach 1994–1996 i 1998–2001 był radnym rady miasta Krakowa, w której przewodniczył Komisji Praworządności (1994–1996). W latach 2001–2005 z ramienia SLD zasiadał w Senacie, reprezentując okręg krakowski, był zastępcą przewodniczącego Komisji Ustawodawstwa i Praworządności. W 2005 nie ubiegał się o reelekcję. W przedterminowych wyborach parlamentarnych w 2007 bez powodzenia kandydował do Sejmu z listy koalicji Lewica i Demokraci.

W SLD pełnił początkowo funkcję wiceprzewodniczącego rady regionalnej w Małopolsce, małopolskiego rzecznika dyscypliny partyjnej, w latach 2005–2008 był wiceprzewodniczącym partii, zasiadał także w radzie programowej Lewicy i Demokratów. W 2008 został członkiem komisji etyki SLD.

Życie prywatne

Żonaty, ma syna Rafała.

Odznaczenia

• Srebrny Krzyż Zasługi (1989)
• Srebrna Odznaka za Pracę Społeczną dla Miasta Krakowa (1989)
• Srebrny Medal „Za Zasługi dla Pożarnictwa” (1993)^[2]

Przypisy

Bibliografia

• Feliks Kiryk, Józef Hampel, Iwona Pietrzkiewicz (red.): Leksykon Profesorów Akademii Pedagogicznej im. Komisji Edukacji Narodowej 1946–2006. Kraków: Wydawnictwo Naukowe Akademii Pedagogicznej, 2006. ISBN 83-7271-395-2.
• Prof. dr hab. Andrzej Jaeschke, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2008-10-04] .