Andrzej Jastrzębiec

Andrzej Jastrzębiec

Kraj działania	Polska, Mazowsze, Mołdawia, Litwa
Data i miejsce śmierci	14 listopada 1398 Wilno
Biskup serecki
Okres sprawowania	9 maja 1371–1386
Biskup wileński
Okres sprawowania	12 marca 1388–14 listopada 1398
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Nominacja biskupia	1387
Sakra biskupia	brak danych

Andrzej herbu Jastrzębiec, Andrzej z Krakowa, Andrzej Polak, Andrzej Wasiło^[1] (zm. 14 listopada 1398 w Wilnie) – polski franciszkanin, biskup serecki, pierwszy biskup wileński, dyplomata, spowiednik królowej Elżbiety Łokietkówny.

Życiorys

Wstąpił do zakonu franciszkanów w Krakowie. W 1354 był kaznodzieją na Mazowszu, później misjonarzem na Litwie. Przybył na dwór węgierski Elżbiety Łokietkówny. Rozpoczął wraz z franciszkanami akcję misyjną w Mołdawii, której plonem było utworzenie 31 lipca 1370 biskupstwa w Serecie, którego został 9 maja 1371 pierwszym duszpasterzem. Od 1372 objął pieczę nad archidiecezją halicką. W latach 1376–1386 był biskupem pomocniczym w archidiecezji gnieźnieńskiej. W 1388 dokonał chrztu Litwy i został pierwszym biskupem nowo utworzonej diecezji wileńskiej. Założyciel klasztoru franciszkanów w Lidzie.

Przypisy

Bibliografia

• Nitecki, Piotr: Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965-1999. Słownik biograficzny, Warszawa: IW „Pax”, 2000.
• Pieradzka, Krystyna: Andrzej zw. Andrzejem z Krakowa (zm. 1398). [W:] Polski Słownik Biograficzny. Red. Konopczyński, Władysław i in. T. 1. Warszawa: PAN, 1935; s. 102-103.