Andrzej Karwowski

Grób Andrzeja Karwowskiego na cmentarzu Powązkowskim

Andrzej Karwowski herbu Pniejnia (1759–1837[1][2]) – generał major ziemiański wojsk polskich w czasie insurekcji kościuszkowskiej.

Życiorys

Syn Stanisława, starosty augustowskiego i narewskiego.

W latach 1774–1779 uczył się w Szkole Rycerskiej. Następnie służył w 5 Regimencie Fizylierów, gdzie w 1780 został chorążym, w 1786 porucznikiem. W 1788 wziął dymisję z rangą kapitana.

Powołany został przez Kościuszkę na organizatora siły zbrojnej województwa podlaskiego. Z powodu jakobińskich przekonań popadł jednak w konflikt z miejscową zamożną szlachtą. Na czele pospolitego ruszenia szlachty podlaskiej w 1794 rozpoczął ofensywę w kierunku Narwi na Prusy Wschodnie. 10 lipca 1794 rozbił w bitwie pod Kolnem armię pruską. 18 lipca został pobity przez Prusaków w bitwie pod Dębnikami. Jego oddział związał jednak duże siły pruskie i odciążył oblężenie Warszawy. Operował nad Narwią, blokując oskrzydlenie stolicy od północnego wschodu. W 1798 wstąpił do Legionów Dąbrowskiego we Włoszech. Brał jeszcze udział po stronie Napoleona w kampaniach 1813, 1814.

Odznaczony Orderem św. Stanisława w 1793 roku[3].

Spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kwatera 40-4-10)[4].

Zobacz też

Przypisy

  1. ↑ Karwowski Andrzej h. Pnieja (1759 – 1837), generał brygady, Serwis Historyczny Ziemi Łomżyńskiej [dostęp 2020-04-16] (pol.).
  2. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ANDRZEJ KARWOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2020-04-16].
  3. ↑ Mariusz Machynia, Czesław Srzednicki, Wojsko koronne. Piechota. Kraków 1998, s. 165.
  4. ↑ Cmentarz Stare Powązki: ANDRZEJ KARWOWSKI, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [online] [dostęp 2019-10-25].

Media użyte na tej stronie

Andrzej Karwowski - grób.jpg
Autor: Krzem Anonim, Licencja: CC BY-SA 4.0
Grób Andrzeja Karwowskiego na Cmentarzu Powązkowskim (kwatera 40, rząd 4, grób 10)